Resonancia magnética nuclear: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎top: Arranxos varios, replaced: {{cite encyclopedia → {{cita enciclopedia
Sobreira (conversa | contribucións)
mSen resumo de edición
Liña 2:
A '''resonancia magnética nuclear (RMN)''' é a tecnoloxía baseada no fenómeno físico que emprega as propiedades mecánico-cuánticas dos [[núcleo atómico|núcleos atómicos]].
 
Todos os [[núcleo atómico|núcleos]] que posúen un número impar de [[protón]]s ou [[neutrón]]s teñen un [[momento magnético]] e un [[momento angular]] intrínseco, noutras palabras, teñen un espín > 0. Os núcleos máis comunmente empregados en RMN son o do protio ([[Hidróxeno-1|<sup>1</sup>H]], o isótopo máis sensíbel en RMN despois do inestábel tritiotricio, [[TritioTricio|<sup>3</sup>H]]), o [[Carbono-13|<sup>13</sup>C]] e o [[Nitrógeno-15|<sup>15</sup>N]], aínda que os isótopos de núcleos de moitos outros elementos ([[Deuterio|<sup>2</sup>H]], <sup>10</sup>B, <sup>11</sup>B, <sup>15</sup>N, <sup>17</sup>O, <sup>19</sup>F, <sup>23</sup>Na, <sup>29</sup>Si, <sup>31</sup>P, <sup>35</sup>Cl, <sup>113</sup>Cd, <sup>195</sup>Pt) son tamén utilizados.
 
As frecuencias ás cales un [[núcleo atómico]] resoa (por exemplo, dentro dunha [[molécula]]) son directamente proporcionais á forza do [[campo magnético]] exercido, de acordo coa ecuación da frecuencia de precesión de Larmor. A literatura científica até 2008 inclúe espectros dun grande intervalo de campos magnéticas, desde 100 nT até 20 [[Tesla (unidade)|T]]. Os campos magnéticos maiores son a miúdo preferidos xa que a correlación co incremento da sensibilidade de sinal é maior. Existen moitos outros métodos para incrementar o sinal observado. O incremento de campo magnético tamén se traduce nunha maior resolución espectral, cuxos detalles son descritos polo [[desprazamento químico]] e o [[efecto Zeeman]].