Bieito XVI, papa: Diferenzas entre revisións

'''Bieito XVI''',<ref>[http://ilg.usc.es/elg/volume/3/peneira/Peneira_mendez_ELG03_2011.pdf Luz Méndez ''Sobre onomástica, o nome do papa e o estándar galego'', Estudos de Lingüística Galega 3].</ref><ref>[http://praza.com/falase/14268/ ''Praza pública''].</ref> nado co nome de '''Joseph Ratzinger''' en [[Marktl am Inn]] ([[Baviera]]) o [[16 de abril]] de [[1927]], foi o 265º [[Papa]] da [[Igrexa Católica]], [[bispo]] da [[diocese católica latina de Roma|diocese de Roma]] e soberano do [[Cidade do Vaticano|Estado da Cidade do Vaticano]] dende o [[19 de abril]] de [[2005]] ata o [[28 de febreiro]] de [[2013]] permanecendo como Papapapa emérito desde entón. En [[1981]] [[Xoán Paulo II]] nomeouno prefecto da [[Congregación para a Doutrina da Fe]], cardeal dende [[1993]], e en [[2002]] accedeu ao posto de Deándeán do [[Colexio de Cardeais]]. Foi un dos homes con máis influencia durante os últimos anos do papado de Xoán Paulo II. O [[11 de febreiro]] de [[2013]] anunciou a súa decisión de renunciar ao seu posto que se fixo efectiva o día [[28 de febreiro|28]].

Era fillo dun oficial de policía; ao se xubilar seu pai a familia instálase na cidade de [[Traunstein]]. Foi alistado nas xuventudes hitlerianas. Durante a [[Segunda Guerra Mundial]], a partir de [[1943]] serve, obrigatoriamente, no servizo auxiliar da ''Luftwafe''[[Luftwaffe]], en diversas baterías antiaéreas e, finalmente, no cuartel de [[infantería]] de Traunstein onde desertará. En [[1945]] foi internado, brevemente, nun campo de prisioneiros de guerra en Bad Aibling, unha vez liberado entra no [[seminario]]. Como seminarista estuda no ''Gregorianum'', un instituto teolóxico asociado á Universidade de Múnic.

En [[1946]] celebra coa súa familia a III Constitución de [[Baviera]] que se proclama Estadoestado Librelibre, ata que os aliados impoñen o ''Bund'' -Federación-.

Ordenado o [[29 de xuño]] de [[1951]] polo cardeal [[Michael von Faulhaber]]. Imparte clases sobre teoloxía fundamental na [[Universidade de Frisinga]]. Nesta universidade, en [[1954]], o profesor Michael Schmaus rexeita, por moi avanzada, a súa tese sobre a teoloxía da historia en [[Boaventura de Bagnoregio]]. O 21 de febreiro de [[1957]] defende con éxito a súa tese de habilitación para a docencia. Entre [[1959]] e [[1963]] foi profesor na [[Universidade de Bonn]], para pasar posteriormente á [[Universidade de Münster]].

Participou no [[Concilio Vaticano II]] defendendo o reformismo como asesor do cardeal de [[Colonia, Alemaña|Colonia]] Frings. Pouco antes, en [[1959]], publica con [[Karl Rahner]] ''Episcopado e Primadoprimado'' onde sostén a necesidade dun exercicio do papado máis colexiado. Na terceira sesión do Concilio, participa xa como perito nomeado por [[Paulo VI]].

En [[1966]] asume a cátedra de teoloxía na [[Universidade de Tübingen]], onde foi colega de [[Hans Küng]]. En obras como ''Teoloxía da Historia en San Boaventura'', ''Introdución ao Cristianismocristianismo'', ou '' O Novo Pobo de Deus'' rompeu coa linguaxe tradicional da [[Escolástica (filosofía)|escolástica]] e defendeu rachar cun inmobilismo conservador contrario, segundo el, á verdadeira tradición. En [[1968]] asina con outros teólogos a ''Declaración de Nimega'', onde se reclama maior pluralismo teolóxico. En [[1969]] regresa a Baviera, á [[Universidade de Regensburg]].

O 24 de marzo [[1977]] foi consagrado bispo de Múnic e Freising. O 27 de xuño foi creado cardeal por [[Paulo VI]]. En [[1981]] foi nomeado por [[Xoán Paulo II]] como prefecto da [[Congregación da Doutrina da Fe]] (antigo Santo Oficio). A fronte da mesma, sancionou a [[Leonardo Boff]]. Durante ese mandato publicouse o ''Informe sobre a Fefe'' que contiña unha entrevista onde Ratzinger manifestaba a necesidade de controlar as innovacións postconciliares, o que lle valeu o aplauso dos sectores conservadores da Igrexaigrexa.

O 19 de abril de 2005 o cardeal Ratzinguer foi elixido Papapapa no segundo día do conclave tras catro rondas de votacións. Coincidiu coa festividade do día de Sansan [[León IX]] o máis importante papa alemán na [[Idade Media]] xa que no seu papado acometeu numerosas reformas. Antes da súa primeira aparición no balcón da [[praza de San Pedro]] despois de ser elixido papa, o cardeal chileno [[Jorge Arturo Medina Estévez]] anunciou a súa elección coa frase "queridos irmáns" en italiano, español, francés, alemán e inglés, e a forma tradicional "Habemus Papam" en latín; o mesmo cardeal Medina impúxolle o [[palio]], mentres que [[Angelo Sodano]] lle colocou o "[[anel do pescador"]]. No balcón as primeiras palabras de Bieito XVI como papa foron:

== Aspectos do Pontificadopontificado ==

=== Simboloxía do escudo Papalpapal de Bieito XVI ===

O escudo Papalpapal de Bieito XVI conserva algúns elementos do escudo do cardeal Ratzinger e descarta a tripla tiara pontificia, substituíndoa por unha mitra. Foi o mesmo Papapapa quen agregou o palio, a estola de la, que simboliza a autoridade episcopal. Bieito XVI mantivo a concha, que simboliza a peregrinación e o peregrino. Tamén está o mouro de Frisinga situado na esquina superior esquerda, que simboliza a universalidade da Igrexa. Ao seu lado, o oso de Corbitiano, simbolizando as cargas da Igrexa a través da lenda de Corbitiano, un bispo que predicou na antiga rexión de Baviera. O escudo complétase coas dúas chaves cruzadas que representan a San Pedro.{{cómpre referencia}}

* ''Spe salvi'' (30 de novembro de 2007) sobre a dimensión trascendentetranscendente do ser humano.

* ''Sacramentum Caritatis'' sobre a [[Eucaristíaeucaristía]] como [[Sacramento (relixión)|sacramento]] do amor, comuñón dos bens, compromiso pola xustiza e respecto pola Creacióncreación.

* ''Eclesia in Medio Oriente'' sobre a liberdade relixiosa das igrexas do próximo Oriente, a defensa da súa identidade e a necesidade do diálogo fraterno co [[Islamislam]] e co [[xudaísmo]].

Como Papa Bieito XVI viaxou a Alemaña (en dúas ocasións), [[Polonia]], [[España]] (en tres ocasións), [[Turquía]], [[Brasil]], [[Austria]], [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] de América, [[Australia]], [[Francia]], [[Camerún]], [[Angola]], [[Malta]], [[Portugal]], [[Chipre]], [[Reino Unido]] da Gran Bretaña, [[Croacia]], [[México]], [[Cuba]] e [[Líbano]].

Botou ao xefe de prensa do ''[[Opus Dei'']] [[Rafael Navarro-Valls]] e optou polo xesuíta [[Federico Lombardi]], máis aberto. DestituiuDestituíu ao Secretario de Estado Sodano, sospeitoso de connivencia cos [[Lexionarios de Cristo]], e reemprazouno polo [[salesiano]] Tarsicio Bertone con sona de moderado. Condenou ao ostracismo ao pederasta [[Marcial Maciel]] e ordenou a refundación dos Lexionarios de Cristo, creada por aquel e inzada de escándalos sexuais e financeiros. Ordenou poñer a disposición da xustiza penal civil aos sacerdotes pederastas. Fracasou na rexeneración das finanzas vaticanas (dimisión de Ettore Gotti Tedeschi). Nesta liña, promulgara normas para evitar o blanqueobranqueo de capitais .<ref>El Papa cierra las puertas del Vaticano al blanqueo de dinero [http://www.lavozdegalicia.es/sociedad/2010/12/31/0003_8939577.htm?utm_source=buscavoz&utm_medium=buscavoz] [[La Voz de Galicia]], 31/12/2010</ref>

Foi criticado por sectores conservadores ao admitir o uso do [[preservativo]] nalgúns casos <ref>''Benedicto XVI se ha enfrentado, además, a sus seguidores más acérrimos, los conservadores. No es que se haya convertido de pronto a la modernidad, pero su idea de que “la Iglesia no debe esconderse” le permitió abordar asuntos que otros prelados consideran vedados. Un ejemplo fue el de los preservativos. Benedicto XVI es partidario de su uso “en algunos casos”. Sorprendidos, la idea fue matizada hasta por los obispos españoles. El Papa, seguro de sí mismo, zanjó la polémica con la afirmación de que lo dicho por él “no necesita aclaraciones”'', Juan G. Bedoya en [[El País]] [http://internacional.elpais.com/internacional/2013/02/11/actualidad/1360611760_253398.html]</ref> ofrecer colaboración ao réxime comunista postcastrista cubano e admitir a necesidade dun recoñecemento legal ás parellas distintas ao [[matrimonio heterosexual]]<ref>Arzobispo Vincenzo Paglia: “no estoy en contra de las uniones civiles”[http://www.espiritugay.com/arzobispo-vincenzo-paglia-no-estoy-en-contra-de-las-uniones-civiles/] Espíritu Gay</ref><ref>[http://infocatolica.com/blog/coradcor.php/1302060401-lo-que-ha-dicho-mons-paglia-v] Infocatólica</ref> a través do presidente do Pontificio Consello da Familia Vicenzo Paglia. Un discurso na [[Universidade en Ratisbona]] en [[2006]] alporizou ao mundo musulmán o que lle obrigou a tender pontes na viaxe a [[Istambul]] e ao [[Líbano]].

Causou malestar entre o integrismo católico co nomeamento como Prefecto da Congregación para a Doutrina da Fe a [[Gerhard Ludwig Müller]]<ref>[http://www.periodistadigital.com/religion/vaticano/2013/05/21/muller-es-necesario-distinguir-entre-una-teologia-de-la-liberacion-equivocada-y-una-correcta-religion-iglesia-francisco-benedicto-doctrina-fe-zenit.shtml Periodista Digital]</ref><ref>[http://www.catolicidad.com/2012/09/mons-gerhard-ludwig-muller-coautor-de.html Un exemplo]</ref>, coñecido pola súa boa sintonía con [[Gustavo Gutiérrez Merino]], o fundador da Teoloxía da Liberación. Tamén causou desgusto neses sectores <ref>[http://tradiciondigital.es/2012/12/06/atrio-de-los-gentiles-cerrado-temporalmente-por-obras/ Un exemplo] {{ligazón morta}}</ref> a creación do ''Adro dos Xentís'', co fin de establecer un diálogo estable con pensadores agnósticos[[agnóstico]]s e ateos.

Viuse afectado pola filtración de documentos coñecida como ''[[Vatileaks'']] que deixou ao descuberto as liortas internas na curia. Rompeu coa tradición do carácter vitalicio do papado ao anunciar a súa renuncia para o 28 de febreiro de 2013.

Pouco antes do conclave e tres días antes da súa renuncia forzou a dimisión do cardenalcardeal escocés Keith O'Brien por sospeitoso de acoso sexual.{{Cómpre referencia}}

O 11 de febreiro de 2013 fixo pública a súa renuncia por "falta de forzas", polo que abandonou o pontificado o día 28 de febreiro.<ref>[http://www.publico.es/450499/el-papa-anuncia-su-dimision "El Papa anuncia su dimisión"], ''[[Público]]'', 11-2-2013.</ref> RecluiuseRecluíuse no mosteiro Mater Ecclesiae no propio Vaticano. O título que lle quedou foi bispo de Roma emérito e Papapapa emérito. O ''anel do pescador'' co que selaba foi anulado realizando uns trazos sobre el co fin de que ninguén poida utilizalo. A encíclica ''Lumen fidei'' do papa Francisco, segundo declaracións deste, deixáraa escrita en grande medida Ratzinger, especialmente cando aborda a relación Razónrazón-Fefe.

Bieito XVI visitou [[Galicia]] o [[6 de novembro]] de [[2010]], co gallo do [[Ano Xacobeo]]. Foi a súa primeira visita a [[Galicia]] e a terceira vez que un [[papa]] acode a [[Santiago de Compostela]] durante o pontificado. O seu avión aterrou en [[Aeroporto da Lavacolla|Lavacolla]] procedente de [[Roma]] ás 11:30 da mañá. Posteriormente desprazouse ata a [[catedral de Santiago de Compostela]], á que entrou ás 13:00, pasando pola [[Porta Santa]] ás 13:25 visitando o lugar onde para a igrexa católica está soterrado [[Santiago o Maior]]. Despois de xantar no [[Pazo Arcebispal de Santiago de Compostela|pazo arcebispal]], celebrou unha [[misa]] ás 16:30. Ás 19:45 engalou de novo en Lavacolla con dirección a [[Barcelona]].<ref>[http://galiciacaminodopapa.xacobeo.es/gl/percorrido-e-actos Web Galicia, Camiño do Papa],{{ligazón morta}} [[Xunta de Galicia]].</ref>.

|Ficheiro:BentoXVI-29-10052007Pope%20Benedictus%20XVI%20january,20%202006%20(2)%20mod.jpg|Bieito XVI

|Ficheiro:BentoXVI-3029-10052007.jpg|Bieito XVI

|Ficheiro:Benedikt%20XVI%20im%20PapamobilBentoXVI-30-10052007.jpg|

{{Listaref|30em}}