Ynys Môn: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m Arranxos varios, replaced: {{cite book → {{Cita libro, {{cite web → {{Cita web |
||
Liña 28:
'''Anglesey''' ({{IPAc-en|ˈ|æ|ŋ|.|ɡ|ə|l|.|s|iː}}; {{lang-cy|Ynys Môn}}) é unha illa e condado de [[Gales]], [[Gran Bretaña]].<br />
Situada no oeste de Gales, separada de terra firme polo [[estreito de Menai]], dúas pontes conéctana co resto de Gales. A capital é [[Llangefni]] e [[Holyhead]] a vila máis poboada (situada na illa de [[Holy Land]]). O condado ten 66.829 habitantes e 715 km². Anglesey é a illa máis grande de Gales e a a sétima máis grande das Illas Británicas, Anglesey é tamén a illa máis grande do Mar de Irlanda por superficie, e a segunda illa máis poboada (logo da [[Illa de Man]]).<ref>C.Michael Hogan. 2011. [http://www.eoearth.org/article/Irish_Sea?topic=49523 ''Irish Sea''. eds P. Saundry and C. Cleveland. ''Encyclopedia of Earth''. National Council for Science and the Environment. Washington DC]</ref> A poboación no [[Censo do Reino Unido 2011
== Nome ==
"Anglesey" derívase da [[Lingua nórdica antiga]], orixinalmente ''Ǫngullsey'' "Illa Garfo"<ref name=Pete>Lena Peterson, et al. [http://www.ivysdomain.com/webdocs/NordisktRunnamnslexicon.pdf Nordiskt runnamnslexikon] (Dictionary of Names from Runic Inscriptions), p. 116, maio 2001. Accessed 6 de xuño de 2012.</ref> ou ''Ǫnglisey'' "Illa de Ǫngli".<ref name=Pete/><ref name=Roomy>Room, Adrian. ''[https://books.google.no/books?id=PzIer-wYbnQC&pg=PA30 Placenames of the World]'', p. 30. McFarland, 2003. Accessed 6 de febreiro de 2013.</ref>
== Historia ==
Liña 38:
Hai numerosos monumentos megalíticos e [[menhir]]es en Anglesey, dando testemuño da presenza dos seres humanos xa na prehistoria.
Históricamente, Anglesey asociouse durante moito tempo cos [[druida]]s. No ano [[60]] d.C. o xeneral [[Imperio romano|romano]] [[Cayo Suetonio Paulino]] decidiu acabar co poder dos druidas e atacou a illa, destruíndo o santuario e as [[lubre]]s (arboredas sagradas). As noticias da revolta de [[Boudica]] alcanzáronlle xusto logo da súa vitoria, facéndolle retirar a súa armada antes de consolidar a súa conquista. A illa foi finalmente incluída no Imperio romano polo gobernador [[Cneo Xullo Agricola]] no ano 78 d.C. Os romanos chamaron á illa ''Mona''.
''Môn'' é o nome [[lingua galesa|galés]] para Anglesey. Provén do británico ''enisis mona'', aparecendo por primeira vez durante a éra romana como 'Mona'. É ''Mona'' para [[Tácito]] (Ann. xiv. 29, Agr. xiv. 18), [[Plinio o Vello]] (iv. 16) e [[Dion Cassio]] (62). Chámaselle ''Môn Mam Cymru'' (''Môn, Nai de Gales'') por [[Giraldus Cambrensis]], pola afirmada capacidade da fértil terra para producir suficiente comida para toda [[Gales]]. Realmente, a afirmación estaba probablemente máis dirixida a unha capacidade para manter a [[Gwynedd]]. ''Clas Merddin'' e ''Y fêl Ynys'' (Illa Mel) son outros nomes. De acordo coas Tríadas (67), Anglesey foi nun principio parte do continente. Quedan 28 [[crónlech]]s na meseta con vistas ao mar; por exemplo a [[Plâs Newydd]]. Os druidas foron atacados no ano [[61]] por [[Suetonio Paulino]] e outra vez no [[78]] por [[Gnaeo Xullo Agricola|Agrícola]]. A actual estrada que discorre desde [[Holyhead]] ata [[Llanfairpwllgwyngyll]] podería ser nas súas orixes unha calzada romana.<ref>{{
Ao final do periodo romano, finais do século IV e principios do século V, os piratas de [[Irlanda]] colonizaron Anglesey e a próxima [[península de Llŷn]] (''Llŷn'' en galés). En resposta, un xefe militar [[Reino Unido|británico]] do norte de Gran Bretaña chamado [[Cunedda]] dirixiuse á zona e comezou o proceso de expulsar aos irlandeses. Este proceso foi continuado polo seu fillo [[Einion Yrth ap Cunedda]] e o seu neto [[Cadwallon Lawhir ap Einion|Cadwallon Lawhir]] ata que os últimos irlandeses foron derrotados na batalla do ano [[470]]. Como illa, ''Môn'' tiña unha boa posición defensiva, e por isto foi a sede da corte ou ''Llys'' dos reis e príncipes de Gwynedd en [[Aberffraw]]. Agás dun saqueo devastador [[Dinamarca|Danés]] no ano [[853]], continuou coa súa situación ata o século XIII, cando as melloras nos navíos ingleses fixérona indefendible.
|