Leguminosas: Diferenzas entre revisións

Entre os factores negativos pódese apuntar a deficiencia en aminoácidos [[xofre|axofrados]] e a presenza de certos factores antinutricionais que inflúen na dixestibilidade proteica e de carbohidratos. Isto pode ser un factor limitante nas dietas dos [[vexetariano]]s e en países en vías de desenvolvemento onde a inxestión de proteína animal é baixa ou nula. Con todo, cando a dieta é equilibrada ou moi rica en proteína animal e enerxía, a inxestión de leguminosas é unha vantaxe. Os [[antinutrinte]]s son substancias que, en xeral, dificultan a asimilación dos nutrientes, e nalgúns casos, poden chegar a ser tóxicos ou causar efectos fisiolóxicos pouco desexables (como, por exemplo, a [[flatulencia]]). Recentemente viuse que, en pequenas cantidades, poden ser tamén moi beneficiosos para a saúde na prevención de enfermidades como [[cancro]] e [[enfermidades coronarias]], polo que actualmente estáselles denominando "''Compostos Biolóxicamente Activos''" (''BAC'' segundo as súas siglas en [[lingua inglesa|inglés]]) xa que, aínda que carecen de [[valor nutritivo]], non sempre resultan prexudiciais. Algún destes compostos xogan un papel importante como defensa da planta fronte ao ataque de todo tipo de [[depredador]]es e outros van ser compostos de reserva que se acumulan nas sementes e van ser empregados ao longo do proceso xerminativo. Desde o punto de vista bioquímico os compostos non-nutritivos son de natureza moi variada, non aparecen por igual en todas as plantas, os seus efectos fisiolóxicos son distintos e por tanto a súa metodoloxía de extracción, determinación e cuantificación ten que ser tamén moi específica. Como exemplo dalgúns destes Compostos Biolóxicamente Activos das leguminosas pódense citar a aqueles de natureza proteica (inhibidores de proteases, inhibidores de amilases, lectineslectinas) e os de natureza non proteica (glicósidos[[glicósido]]s, aminoácidos[[aminoácido]]s libres, alcaloides[[alcaloide]]s, fitatos[[fitato]]s, fitoestróxenos[[fitoestróxeno]]s, saponinas[[saponina]]s, taninos[[tanino]]s etc.). Unha das vías para a diminución destes compostos cando están en altas concentracións é a [[mellora xenética]]. Estes programas non só centráronse en conseguir unha alta produción desde o punto de vista agronómico, senón de alcanzar unha mellor calidade nutricional coa eliminación destes compoñentes non desexables. Así, por exemplo, existen variedades de distintas especies de ''[[Lupinus]]'' libres de [[alcaloide]]s tóxicos. Tamén se obtiveron variedades de ''[[Vicia faba]]'' sen [[vicina]] e sen [[convicina]] ou con concentracións moi baixas así como ''[[Lathyrus sativus]]'' libres dun aminoácido neurotóxico.