Secuenciación do ADN: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →Historia: arranxiño |
m →Historia: Instituto Tecnolóxico de California |
||
Liña 16:
Fixéronse varios avances notables na secuenciación do ADN durante a década de 1970. [[Frederick Sanger]] desenvolveu métodos de secuenciación do ADN rápidos no [[Consello de Investigacións Médicas]], de [[Cambridge]], [[Reino Unido]], e publicou un método para a "secuenciación do ADN con inhibidores da terminación da cadea" en 1977.<ref name="Sanger1977" /> [[Walter Gilbert]] ed [[Allan Maxam]] na [[Universidade Harvard]] tamén desenvolveron métodos de secuenciación, como a "secuenciación de ADN por degradación química".<ref name=Maxam77/><ref>Gilbert, W. [http://nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1980/gilbert-lecture.pdf DNA sequencing and gene structure]. Nobel lecture, 8 December 1980.</ref> En 1973, Gilbert e Maxam obtiveron unha secuencia de 24 pares de bases usando un método coñecido como análise de punto errante.<ref>{{Cita publicación periódica |author=Gilbert W, Maxam A |title=The Nucleotide Sequence of the lac Operator |journal=Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. |volume=70 |issue=12 |pages=3581–4 |year=1973 |pmid=4587255 |pmc=427284 |doi=10.1073/pnas.70.12.3581 |bibcode = 1973PNAS...70.3581G}}</ref> Sumáronse novos avances na secuenciación co desenvolvemento simultáneo da tecnoloxía do [[ADN recombinante]], que permitiu que fosen illadas mostras de ADN doutras fontes distintas de [[virus]].
O primeiro xenoma de ADN completo en ser secuenciado foi o do [[bacteriófago φX174]] en 1977.<ref>{{Cita publicación periódica |author=Sanger F |title=Nucleotide sequence of bacteriophage phi X174 DNA |journal=Nature |volume=265 |issue=5596 |pages=687–95 |year=1977 |pmid=870828 |doi=10.1038/265687a0|bibcode = 1977Natur.265..687S |author2=Air GM |
O laboratorio de [[Leroy E. Hood]] no [[Instituto
Desenvolvéronse outros varios métodos de secuenciación do ADN a mediados e finais da década de 1990. Estas técnicas comprenden as primeiras dos "métodos de secuenciación de seguinte xeración". En 1996, [[Pål Nyrén]] e o seu axudante [[Mostafa Ronaghi]] no Instituto de Tecnoloxía Real de [[Estocolmo]] publicaron o seu método de [[pirosecuenciación]].<ref name=Ronaghi>{{Cita publicación periódica| title=Real-time DNA sequencing using detection of pyrophosphate release| author=M. Ronaghi, S. Karamohamed, B. Pettersson, M. Uhlen, and P. Nyren| journal=Analytical Biochemistry| volume=242| pages=84–9| year=1996| doi=10.1006/abio.1996.0432| pmid=8923969| issue=1}}</ref> Un ano despois, Pascal Mayer e Laurent Farinelli rexistraron unha patente describindo a secuenciación de colonia de ADN.<ref name=DNA_colony_patents>Eric H. Kawashima, Laurent Farinelli, Pascal Mayer. Patent: Method of nucleic acid amplification. Acceso 2012-12-22. Data 2005-05-12. [http://www.patentlens.net/patentlens/patent/WO_1998_044151_A1/en/]</ref> Lynx Therapeutics publicou e comercializou o seu "[[secuenciación de sinaturas masivamente paralela|MPSS]]" en 2000. Este método incorporaba unha tecnoloxía de secuenciación baseada en esferas de polímero mediadas por adaptador/ligador en paralelo, que foi o primeiro método de secuenciación de "seguinte xeración" dispoñible, aínda que non se venderon [[secuenciadores de ADN]] a outros laboratorios.<ref>{{Cita publicación periódica | title=Gene expression analysis by massively parallel signature sequencing (MPSS) on microbead arrays| author=Brenner S | year=2000| publisher=[[Nature Biotechnology]]| volume=18| pages=630–634| doi=10.1038/76469| pmid=10835600|issue=6| journal=Nature Biotechnology | display-authors=1 | last2=Johnson | first2=Maria | last3=Bridgham | first3=John | last4=Golda|first4=George | last5=Lloyd | first5=David H. | last6=Johnson | first6=Davida | last7=Luo | first7=Shujun | last8=McCurdy | first8=Sarah | last9=Foy|first9=Michael}}</ref> En 2004, [[454 Life Sciences]] comercializou unha versión paralelizada de pirosecuenciación.<ref name=Stein2008>{{Cita publicación periódica|url=http://www.genengnews.com/gen-articles/next-generation-sequencing-update/2584/| title=Next-Generation Sequencing Update| author=Stein RA| journal=Genetic Engineering & Biotechnology News | date=1 September 2008 |volume=28 |issue=15}}</ref><ref name="pmid16056220">{{Cita publicación periódica |author=Margulies M |title=Genome Sequencing in Open Microfabricated High Density Picoliter Reactors |journal=Nature |volume=437 |issue=7057 |pages=376–80 |year=2005 |pmid=16056220|pmc=1464427 |doi=10.1038/nature03959 |url=|bibcode = 2005Natur.437..376M |author2=Egholm M |author3=Altman WE |display-authors=3|last4=Attiya|first4=Said |last5=Bader |first5=Joel S. |last6=Bemben |first6=Lisa A. |last7=Berka |first7=Jan |last8=Braverman |first8=Michael S. |last9=Chen|first9=Yi-Ju}}</ref> A primeira versión da súa máquina reduciu o custo da secuenciación á sesta parte comparado cos métodos automatizados de Sanger, e foi o segundo da nova xeración de tecnoloxías de secuenciación, despois da MPSS.<ref name="pmid18165802">{{Cita publicación periódica |author=Schuster Stephan C. |title=Next-generation sequencing transforms today's biology |journal=Nat. Methods |volume=5 |issue=1 |pages=16–8 |year=2008 |pmid=18165802 |doi=10.1038/nmeth1156 |url=}}</ref>
| |||