Sinfonías espurias ou de dubidosa autoría de Wolfgang Amadeus Mozart: Diferenzas entre revisións

Esta lista de '''sinfonías espurias ou de dubidosa autoría de [[Wolfgang Amadeus Mozart]]''' contén trinta e nove obras sinfónicas atribuidas nun principio ao compositor austriacoaustríaco, e posteriormente probadas como espurias ou sobre cuxa autenticidade se téñense continuas dúbidas. Non se coñece con precisión o número real de [[sinfonía]]s escritas por Mozart; das corenta e unha formalmente numeradas, hai tres (números [[Sinfonía n.º 2 (Mozart)|2]], [[Sinfonía n.º 3 (Mozart)|3]] e [[Sinfonía n.º 37 (Mozart)|37]]) das que se sabe sen ningunha dúbida que pertencen a outros compositores; por outra banda, os especialistas non están seguros da autoría da [[Sinfonía n.º 11 (Mozart)|n.º 11]]. Con todo, a parte da secuencia aceptada de sinfonías números 1-41, existen outras vinte sinfonías auténticas de Mozart{{refn|group=lower-alpha|Isto inclúe sinfonías derivadas de aberturas de ópera e de serenatas para orquestra. Os números de Köchel destas obras son [[KV 19a|19a]]; [[KV 35|35]]; [[KV 38|38]]; [[KV 45a|45a]]; [[KV 46a|46a]]; [[KV 46b|46b]]; [[KV 62a|62a]]; [[KV 62c|62c]]; [[KV 74c|74c]]; [[KV 74a|74a]]; [[KV 111a|111a]]; [[KV 135|135]]; [[KV 141a|141a]]; [[KV 167a|167a]]; [[KV 189b|189b]]; [[KV 207a|207a]]; [[KV 213a|213a]]; [[KV 248b|248b]]; [[KV 320|320]]; [[KV 383f|383f]].{{Harvnp|Sadie|2006|pp=613–621}}}} e, amais destas, unha longa lista de composicións problemáticas que non teñen sido autenticadas como obras de Mozart. Algunhas destas composicións poden ser auténticas; de feito, as obras dubidosas son tratadas con frecuencia como auténticas polos elaboran edicións recompilatorias.{{refn|group=lower-alpha|Oito obras de dubidosa autoría están presentes na edición de [[1991]] da ''[[Neue Mozart-Ausgabe]]''.}} Non obstante, algunhas teñen sido aceptadas durante moito tempo como obras doutros compositores, os cales foron identificados en moitos casos.

Moitas das dificultades de autenticación xorden cas sinfonías temperás de Mozart, das que se perderon as partituras autógrafas. Nalgunhas ten desaparecido completamente o corpo principal da obra, e só sabemos da súa existencia a raiz de que se conservou o ''[[incipit]]'' (anotación dos primeiros compases) catalogado por [[Breitkopf und Härtel]], que publicou a ''[[Alte Mozart-Ausgabe]]'' (AMA) en [[1883]]. Os informais métodos de publicación e distribución de obras musicais do século XVIII é, do mesmo xeito, causa de confusión. Os erros de catalogación, baseados en información inaxeitada, e en ocasións unha impaciencia excesiva por atribuir novos descubrimentos a Mozart, agravaron o problema. Con todo, a lista de sinfonías «espurias e dubidosas» non é fixa, en tanto que poden xurdir novas evidencias que leven á autenticación das obras dubidosas, do mesmo xeito que, nun futuro, sinfonías xeralmente aceptadas como da autoría de Mozart poderían ser calificadascualificadas como dubidosas ou mesmo ser consideradas espurias.

O [[catálogo Köchel]], xeralmente aceptado como a relación definitiva das obras de Mozart, foi publicado por [[Ludwig von Köchel]] en [[1862]], tendo sido revisado e actualizado en varias ocasións posteriores. O catálogo orixinal, coñecido como K¹, clasifica as obras incompletas ou perdidas nun apéndice ou ''Anhang'', sen seguir unha orde cronolóxica. Estas obras foron identificadas como ''Anh.'' seguido de letras e cifras, en lugar de por un número de ''[[Catálogo Köchel|KV]]'' (''Köchel-Verzeichnis''). Na última gran revisión do catálogo ([[1964]], K⁶), o ''Anhang'' extendeuse para incluir as obras dubidosas ou espurias. Tomando como base as máis recentes investigacións e achádegosachados, algunhas das obras que no K¹ estaban incluidasincluídas no ''Anhang'' foron ascendidas a estatusstatus de ''KV'', mentres que outras foron relegadas do catálogo principal ao ''Anhang''. Non obstante, e como sinala [[Neal Zaslaw]], as distribucións do catálogo Köchel entre a relación principal e o ''Anhang'' non son indicadores de confianza de autenticidade ou do contrario. Zaslaw estima como arbitrarias algunhas das divisións e pide «categorías máis claras e honestas» para as obras problemáticas.<ref>''A Brief History of the Köchel Catalogue'', [[#Zaslaw|Zaslaw]], págs. 558–561.</ref>

|O caderno de Mozart en Londres contén corenta e tres bosquexos de música, catalogados dende [[KV 15a]] ata KV 15ss. [[Neal Zaslaw]], especialista en Mozart, plantexouexpuxo a posibilidade de que catro destes fragmentos pertenceran á posiblemente perdida ''Sinfonía «Londres»'' en catro movementos. A base principal para soster esta hipótese reside na súa interpretación das indicacións dadas por [[Nannerl Mozart]], citadas en [[#Zaslaw|Zaslaw]], p. 17, pero aparteá parte disto non hai outras evidencias que sosteñan a idea da existencia da obra.

|IncluidaIncluída na primeira edición do catálogo Köchel como a terceira sinfonía de Mozart, foi identificada como a ''Sinfonía n.º 6'' de [[Carl Friedrich Abel]], copiada e posiblemente reorquestrada por Mozart en Londres, como exercicio.

|As partes orquestrais da obra encontráronse en [[Odense]] ([[Dinamarca]]) en [[1983]], de aí o sobrenome da mesma, e foron calificadascualificadas como o hachado dunha sinfonía en ''la'' maior de Mozart. Interpretouse por primeira vez o [[9 de decembro]] de [[1984]]. Dende aquela, o exame do manuscrito e a análise do historial da obra perdida levaron á conclusión de que a obra é probablemente unha das varias sinfonías espurias manipuladas polo vendedor de música [[Hamburgo|hamburgués]] J. C. Westphal (finado en [[1797]]).

|As dúbidas sobre a súa verdadeira autoría xurdenxorden a raiz da falta do manuscrito autógrafo; non obstante, con frecuencia admítese como verdadeira obra de Mozart. Para Dearling, non hai dúbidas acerca da súa autenticidade.

|Zaslaw descríbea como unha sinfonía cuxa autenticidade «nunca ten sido o suficientemente cuestionada con seriedade». AparteÁ parte de que non se encontrara a partitura autógrafa, non existen probas que sosteñan a idea de que foi escrita en [[1770]] en [[Roma]], tal e como aparece recollido en K¹ e K⁶. A obra presenta características mozartianas e podería ser auténtica mais dunha etapa anterior, aínda que isto non pode ser verificado.

|A data establecida para a obra é obxetoobxecto de dúbidas provocadas pola presenza de certos trazos estilísticos; así, a sinfonía puido ter sido composta máis tarde. Non puede ser atribuida a Mozart con absoluta certeza porque non se conserva a partitura autógrafa nin existen outras evidencias directas da súa autenticidade. Non obstante, con frecuencia é considerada como auténtica.

|Sinfonía de Joseph Haydn, mencionada por Zaslaw por ter unha atribución espuria a Mozart, e identificada únicamenteunicamente como «Hob. I:6».