Numa Pompilio: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Servando2 (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Servando2 (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 3:
'''Numa Pompilio''' ([[-715]]-[[-676]] ou [[-672]].), segundo rei de [[Roma]].
 
Numa Pompilio foi o segundo rei de [[Roma antiga|Roma]] e sucedeu a [[Rómulo]]. Casou con Tacia, filla do rei sabino [[PericoTito Tacio]]. Sábese moi pouco deste rei e todas as noticias son a través dunha biografía escrita por [[Plutarco]] (c. [[50]]-[[125]]), escritor grego.
 
Após a morte de Rómulo, o reinado da cidade recaeu sobre Numa Pompilio. Se ben nun principio non desexaba aceptar a dignidade real, seu pai convenceuno para que aceptase o cargo, para servir así aos deuses. Lembrado pola súa sabedoría, o seu reinado estivo marcado pola paz e a prosperidade.
Liña 20:
*oleiros.
 
'''Numa''' foi recordado como o máis relixioso de todos os reis, por riba mesmo do propio [[Rómulo]]. Baixo o seu reinado erixíronse templos a [[Vesta (deusa)|Vesta]] e [[Xano]], e organizáronse os [[flamen|flámines]], as [[Vestal|virxes vestais]] de Roma e os [[pontífice]]s, así como o [[''[[Collegium Pontificum'']]''. A tradición conta que durante o goberno de '''Numa''' un [[escudo]] de [[Xúpiter (mitoloxía)|Xúpiter]] caeu desde o ceo, co destino de [[Roma antiga|Roma]] escrito nel. O rei ordenou facer once copias do mesmo, que foron reverenciadas como sagradas polos romanos.
 
Como home bondadoso e amante da paz, '''Numa''' sementou ideas de piedade e de xustiza na mentalidade romana. Durante o seu reinado, as portas do templo de [[Xano]] estiveron sempre pechadas, como mostra de que non emprendera guerra ningunha ao longo do seu mandato. Tras 41 anos de reinado, a morte de '''Numa''' aconteceu de forma pacífica e natural.
 
Do mesmo xeito, cada [[Curia]] (os romanos estaban divididos en 3 tribos e 30 curias) tivo o seu culto dirixido en cada caso por un curión. As familias romanas (as gentes) tiñan entre elas un vínculo de unión que eran os sacra gentilicia, que estaban administrados por un sacerdote ao que chamaban [[flamen]]. A sacra gentilicia sostíñase pola achega das [[''[[stips'']]'' (moeda grega de pouco valor) que era unha contribución ofrecida polo conxunto das familias.
 
Con este rei remata o período chamado xuvenilista propio da confraría dos [[Lupercales|lupercos]], aquela cuxa iniciación dos seus mozos foi interrompida polo rapto de [[Remo]]. Aqueles raparigos foron uns adolescentes eternos e sempre fieis que rodearon a [[Rómulo]] até a súa morte e eran os que compuñan a súa garda persoal. Eran os 300 céleres ou veloces.