Xoán II de Aragón: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 66:
A comezos de 1462, o conde [[Gastón IV de Foix]], xenro do rei aragonés, manobrou o achegamento entre o seu sogro e o rei [[Luís XI de Francia]]. A voda de [[Gastón de Foix, Príncipe de Viana|Gastón de Foix]], fillo do conde, con [[Magdalena de Francia]], irmá do rei francés, posibilitaría a Luís XI someter ao futuro rei de Navarra ao vasalaxe do francés.<ref>[http://books.google.es/books?id=RLPl_xzbZpwC&lpg=PA788&dq=&hl=es&pg=PA788#v=onepage&q=&f=true]</ref> Neste sentido, o tratado de Olite de abril, garantiu o recoñecemento de Xoán II como rei de Navarra e de Gastón IV como o seu sucesor. A comezos de maio, os reis de Aragón e Francia entrevistáronse Sauveterre do que resultou o tratado de Baiona, polo que o rei Luís XI mandaría a Gastón IV á fronte dun exército francés para esmagar a sublevación en Cataluña, e Xoán II tivo que hipotecar Rosellón e Cerdaña como pago da débeda de 200.000 escudos para financiar o exército francés.<ref>[http://books.google.es/books?id=ti-l2pKKhDkC&lpg=PA59&dq=&hl=es&pg=PA59#v=onepage&q=&f=true]</ref><ref>[http://books.google.es/books?id=_vp1mwUwOmoC&lpg=PA522&dq=&hl=es&pg=PA522#v=onepage&q=&f=true]</ref> O [[Rosellón]] e [[Sardeña]] serían devoltos á Coroa de Aragón polo [[Tratado de Barcelona (1493)]].
O exército da [[Xeneralidade de Cataluña]], baixo o mando de [[Roger Pallarés]], sitiou a Xoana e ao seu fillo na súa fortaleza de [[Xirona]]. Pero a raíña soubo defenderse, durante catro meses, ata que chegaron as tropas do rei que, apoiadas por tropas francesas, obrigaron a levantar o cerco. Durante esta longa guerra os cataláns ofrecéronse a quen mellor axuda quixese ofrecerlles. O seu sobriño [[Henrique IV de Castela]] foi nomeado conde de Barcelona, pero a intervención diplomática do rei francés -que quería asegurar a vitoria realista para obter o pago á súa axuda- e a formación en Castela da Liga nobiliaria, apoiada por Xoán II de Aragón, para apartar a influencia de [[Beltrán de la Cueva]], forzáronlle a abandonar Cataluña.<ref name="Yolanda Guerrero Navarrete">[[Yolanda Guerrero Navarrete|HERRERO NAVARRETE, Yolanda]]: ''La configuración de los reinos hispánicos (s. XIII-XV)'', 1a edición, ISBN 84-79822-514-0, pag. 32)</ref> A mesma oferta recibiu o [[Pedro de Portugal, conde de Barcelona|condestable Pedro de Portugal]] en [[1463]], pero dous anos despois
Xoán II continuou o seu acoso, cego e con setenta anos, axudado polo seu fillo e en [[1472]] conseguiu entrar en Barcelona, obrigando aos rebeldes a renderlle obediencia. Por razóns de Estado, mostrouse clemente cos vencidos, renunciou á vinganza e concedeu o perdón. En outubro dese mesmo ano a guerra acababa coa [[Capitulación de Pedralbes]] (1472). A súa última acción militar foi o intento errado de recuperar o [[Rosellón]] e a [[Sardeña]], territorios dos que se apoderou Luís XI durante a guerra de Cataluña a cambio do seu apoio no conflito.
| |||