Herdanza mendeliana: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
engado control de autoridades |
m Arranxos varios, replaced: {{cite web → {{Cita web (2), |thumb| → |miniatura| |
||
Liña 12:
| isbn = 0-395-97765-7
| quote = The article, written by an Austrian monk named Gregor Johann Mendel...
}}</ref> Entre 1856 e 1863, cultivou e probou unhas 29.000 plantas de chícharo. Destes experimentos deduciu dúas xeneralizacións, que máis tarde se coñecerían como ''principios da herdanza de Mendel'' ou ''leis de Mendel''. Mendel describiu estes principios nun artigo que tiña dúas partes, títulado ''[[Experimentos sobre a hibridación de plantas]]'', que leu na Sociedade de Historia Natural de [[Brno]] (hoxe na [[República Checa]]) en 1865, e que foron publicados en 1866.<ref>Pode lerse o artigo de Mendel en inglés en: {{
As conclusións de Mendel non tiveron moita repercusión na comunidade científica e foron ignoradas durante moito tempo. Aínda que non foron completamente descoñecidas polos biólogos do seu tempo, non parecía que fosen aplicables xeneralizadamente, e mesmo o propio Mendel, pensaba que só se aplicaban a certos tipos de especies ou caracteres. O principal obstáculo para comprender a súa importancia foi a relevancia que se lle daba no século XIX á aparente mestura dos caracteres herdados que se comprobara en certos casos (caracteres cuantitativos), que agora sabemos que se debe a interaccións multixénicas, en comparación cos caracteres binarios específicos dun órgano que estudou Mendel.<ref name=Henig/> Porén, en 1900, o seu trabsallo foi "redescuberto" polos científicos, [[Hugo de Vries]], [[Carl Correns]], e [[Erich von Tschermak]]. A natureza exacta deste "redescubrimento" foi debatida: De Vries publicou primeiro sobre este asunto, mencionando a Mendel nunha nota a rodapé, e Correns indicou a prioridade de Mendel despois de ler a publicación de De Vries. Pode ser que De Vries non recoñecese verdadeiramente cantos dos seus coñecementos sobre as leis procedían do seu propio traballo e cantos procedían da lectura dos artigos de Mendel. Algúns estudosos posteriores acusaron a Von Tschermak de non ter comprendido os resultados en absoluto.<ref name=Henig/>
Liña 21:
== Experimentos de Mendel ==
[[Ficheiro:Mendel seven characters gl.svg|450px|
Mendel elixiu o ''Pisum sativum'' como [[organismo modelo]] porque tiña as seguintes vantaxes: baixo prezo, tempo de xeración curto, elevado índice de descendencia, diversas variedades dentro da mesma especie (cor, forma, tamaño etc.) e posesión de caracteres diferenciais constantes.
Liña 87:
A distribución independente ocorre nos organismos [[Célula eucariótica|eucariotas]] durante a segunda división [[meiose|meiótica]], e produce gametos cunha mestura dos [[cromosoma]]s do organismo. A base física desta distribución independente é a orientación aleatoria de cada [[bivalente]] cromosómico na placa metafásica da segunda división meiótica con respecto aos outros bivalentes. Xunto co [[sobrecruzamento]], a distribución independente incrementa a diversidade xenética ao producir novas combinacións xenéticas.
As células [[diploide]]s humanas teñen 23 pares de cromosomas, en cada par un cromosoma é de orixe materna e outro paterna. Os gametos son [[haploide]]s e só teñen 23 cromosomas, un de cada par. Nos gametos orixínanse todas as posibles combinacións de cromosomas maternos e paternos (e, por tanto, dos alelos que levan), e todas as combinacións aparecerán coa mesma frecuencia. Como os humanos temos 23 pares de cromosomas, os gametos humanos terán un número de posibles combinacións igual a 2<sup>23</sup> ou 8 388 608.<ref>{{
| title = Meiosis
| publisher =
| |||