Mar: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎Correntes: Arranxos varios
m Bot: Cambio o modelo: Cite book; cambios estética
Liña 130:
[[Ficheiro:tsunami.png|miniatura|Diagrama explicativo dun tsunami]]
[[Ficheiro:2004 Indian Ocean earthquake Maldives tsunami wave.jpg|miniatura|O [[Terremoto do Océano Índico 2004|tsunami do Océano Índico de 2004]] avanzando de súbito na costa de [[Malé]]. No transcurso deste desastre natural, estímase que unhas 220&nbsp;000 persoas morreron nas costa do Índico.<ref>United States Geological Survey. "[http://earthquake.usgs.gov/earthquakes/eqinthenews/2004/usslav/#summary/ Summary]".</ref>]]
Un tsunami é unha forma infrecuente de onda causada por un evento tan repentino e forte, como un [[terremoto]] ou [[Corremento de terra|desprendemento de terra]] baixo a auga, un [[Impacto astronómico|impacto dun meteorito]], unha [[erupción volcánica]] ou o colapso da terra no mar. Tales fenómenos poden elevar o nivel, de xeito temporal, da superficie mariña en determinada zona afectada. A [[enerxía potencial]] da porción de auga desprazada transfórmase en [[enerxía cinética]], creando unha onda plana que se move nunha velocidade proporcional á [[raíz cadrada]] da profundidade da auga. Desta forma, os tsunamis desprázanse moito máis rápido nos océanos abertos que nunha plataforma continental.<ref name="usgstsunami">{{cita web |url=http://walrus.wr.usgs.gov/tsunami/basics.html |título=Life of a Tsunami |autor=Tsunamis & Earthquakes |editor=US Geological Survey }}</ref> A pesar de que posúen velocidades de máis 970&nbsp;km/h,<ref name=NTWC-physics /> os tsunamis no mar profundo poden ter unha lonxitude que varía desde os 130 os 480&nbsp;km, cunha amplitude de menos de tres [[Pé (medida)|pés]] (menos de 1 metro).<ref name=UoW>{{cita web |url=http://earthweb.ess.washington.edu/tsunami/general/physics/physics.html |título=The Physics of Tsunamis |obra=Earth and Space Sciences |editor=Universidade de Washington}}</ref> As ondas comúns de superficie nunha mesma rexión poden ter lonxitudes duns centos de pés e velocidades de preto de 105&nbsp;km/h. Os tsunamis, con todo, cando se comparan coas posibles amplitudes de aproximadamente 14 m destas ondas comúns, a miúdo poden pasar desapercibidos.<ref name=UoW/> O funcionamento dos [[Sistema de alerta de tsunami|sistemas de alerta de tsunami]] dependen do feito de que as ondas sísmicas causadas por terremotos viaxan a unha velocidade duns 14&nbsp;400&nbsp;km por hora, o que permite que rexións ameazadas poidan ser alertadas da posibilidade dunha gran onda.<ref>{{cita web |url=http://pptsndprojects.blogspot.co.uk/2009/06/tsunami-warning-system-ppt.html |título=Tsunami warning system |data=28 de xuño de 2009 |lingua=en |dataacceso= 30 de abril do 2016}}</ref> As medicións desta ondas sísmicas mediante redes de estacións marítimas fan posible a confirmación ou cancelación dunha alerta de tsunami.<ref>{{cita web |url=http://ioc-tsunami.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1&Itemid=2&lang=en |título=Tsunami Programme: About Us |editor=Intergovernmental Oceanographic Commission |lingua=en |dataacceso=20 de abril do 2016}}</ref> Un evento engatillador na plataforma continental pode causar un tsunami local nas terras próxima e outra gran oscilación que viaxe polo océano. A enerxía da onda disípase gradualmente, pero esténdese ao longo da fronte da onda. A medida que a oscilación se despraza lonxe do seu punto de orixe, a súa fronte faise máis longa ea súa enerxía diminúe, de forma que costas distantes son xeralmente afectadas por porcións de onda máis febles. A velocidade dun tsunami, con todo, é determinada pola profundidade da auga, o que fai que non viaxe coa mesma rapidez en todas as direccións, ademais de afectar tamén á fronte da onda. Este efecto, coñecido como [[refracción]], pode concentrar a forza dun tsunami nalgunhas áreas e debilitalo noutras, segundo a topografía submarina que se presenta ao longo do percorrido deste.<ref>{{cita web |url=http://www.livescience.com/18998-deep-ocean-floor-focus-tsunami-waves.html |título=Deep Ocean Floor Can Focus Tsunami Waves |autor=Our Amazing Planet staff |data=12 de marzo de 2012 |obra=Livescience |lingua=en}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica|título = Focused tsunami waves|url = http://rspa.royalsocietypublishing.org/content/463/2087/3055|revista = Proceedings of the Royal Society of London A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences|data = 2007-11-08|issn = 1364-5021|páxinas = 3055-3071|volume = 463|número = 2087|doi = 10.1098/rspa.2007.0051|idioma = en|nome = M. V.|apelidos = Berry}}</ref> O igual que acontece con outros tipos de onda, o desprazamento cara augas pouco profundas provoca a desaceleración e o crecemento en amplitude do tsunami.<ref name=UoW /> Polo que tanto o val como a crista desta gran oscilación poden chegar primeiro á costa.<ref name=usgstsunami /> Na primeira posibilidade, o mar recúa e deixa áreas submarinas expostas.<ref>[[Bureau of Meteorology]] do [[Goberno de Australia]]. "[http://www.bom.gov.au/tsunami/info/index.shtml Tsunami Facts and Information]".</ref> Cando chega a crista, xeralmente non procede á habitual quebra, pero espallase en terra, inundando todo no seu camiño. A maior parte da destrución derivada dun tipo de desastre como ese pode ser producido cando as augas da inundación, que, tras se espallaren, son drenadas de volta ao mar pola gravidade, arrastrando persoas e cascallos consigo. Varios tsunamis poden ser causados por un único evento xeolóxico. En casos así, é común que as últimas ondas cheguen a terra entre oito minutos e dúas horas despois da primeira, que non necesariamente é a maior ou máis destrutiva.<ref name=usgstsunami /> Ás veces, en baías planas ou estuarios, un tsunami pode converterse nun [[macareu]].<ref name=NTWC-physics>{{cita web|url=http://ntwc.arh.noaa.gov/?page=tsunami_science |título=Physics of Tsunamis |editor=National Tsunami Warning Center dos EUA }}</ref>
 
=== Mareas ===
 
{{AP|Marea}}
Liña 151:
As mareas son o aumento e a diminución do nivel da auga experimentada polos mares e océanos en resposta ás influencias [[Gravidade|gravitatorias]] da Lúa e o Sol así como dos efectos da rotación da Terra. En calquera lugar dado, a auga sobe no transcurso do ciclo das mareas ata unha altura máxima coñecida como "marea alta ou chea" antes de que retorne de novo a un nivel mínimo "marea baixa". Co recuar da marea, móstranse áreas da zona intremareal ou franxa do litoral somerxible. A diferenza de altura entre as mareas alta e baixa é a [[amplitude]] da marea.<ref name=oceanservice>{{cita web |url=http://oceanservice.noaa.gov/education/tutorial_tides/ |título=Tides and Water Levels |work=NOAA Oceans and Coasts |editor=NOAA Ocean Service Education |lingua=en |dataacceso=11 de xuño do 2016}}</ref><ref>{{cita web | url=http://www.arctic.uoguelph.ca/cpe/environments/marine_water/features/Tides/amplitude.htm | título=Tidal amplitudes | editor=University of Guelph |lingua=en |dataacceso=11 de xuño do 2016}}</ref> Os macaréus poden ocorrer nas bocas de ríos, onde o vigor da marea entrante o subir "empuxa" ondas da auga do mar río arriba contra a corrente. En [[Hangzhou]], na [[China]], por exemplo, un macaréu pode alcanzar ata 9 m de altura e viaxar a uns 40&nbsp;km por hora.<ref>{{cita web|URL=http://wjla.com/weather/watch-dangerous-freak-tidal-wave-on-china-s-qiantang-river-12636|título=Dangerous, freak tidal wave on China's Qiantang River|autor=|data=2 de setembro de 2011|editor=WJLA|dataacceso=11 de xuño do 2016}}</ref><ref>{{cita web|URL=https://worldphoto.org/images/image/274350/?FromImageGalleryID=9298|título=Brave Tidal Bore 5 by Qiu Jianhua|editorial=[[World Photography Organisation]]|dataacceso=11 de xuño do 2016}}</ref>
 
A maioría dos lugares experimentan dúas mareas altas cada día, que se producen a intervalos de aproximadamente 12 horas e 25 minutos, este é a metade do período que lle leva á Terra facer unha rotación completa e volver a ter a Lúa na súa posición anterior respecto de un observador. A masa da Lúa é duns 27 millóns de veces máis pequena que o Sol, pero esta está 400 veces máis preto da Terra.<ref name=NOAAtides>{{cita web |url=http://oceanexplorer.noaa.gov/edu/learning/player/lesson10.html |título=Tides |editorial=National Oceanic and Atmospheric Administration |obra=Ocean Explorer }}</ref> A [[forza de marea]] decrece rapidamente coa distancia do axente, de forma que a Lúa esta dotada de dúas veces máis influencia sobre ese efecto que o Sol.<ref name=NOAAtides /> Unha protuberancia fórmase no océano no lugar onde o planeta está máis próximo o seu satélite natural, sendo este tamén o punto onde o efecto da gravidade, e polo tanto a atracción, da Lúa é máis forte. No lado oposto do globo, a forza lunar ten a súa influencia máis feble, o que causa, do mesmo xeito, a formación doutra protuberancia. Tales protuberancias xiran arredor da Terra ao mesmo tempo que a Lúa. Cando o Sol, a Lúa éa Terra se aliñan durante as lúas [[fases da lúa|chea ou nova]], o efecto combinado da como resultado mareas máis altas "mareas vivas". En contraste, cando o Sol está a 90 ° da Lúa visto desde a Terra, o efecto gravitacional combinado nas mareas é correspondentemente reducido, causa das mareas baixas ou "mareas mortas".<ref name=oceanservice />
 
Durante as mareas os fluxos de auga do mar son detidos pola [[inercia]] que ademais poden verse afectados polas masas de terra. En lugares como o [[golfo de México]], onde a terra restrinxe o movemento das protuberancias, só pode ocorrer unha serie de mareas cada día, constituída esta pola secuencia de marea alta e baixa.Preto da costa dunha illa, pode haber un ciclo diario complexo con catro mareas altas. Os [[Estreito de Euripos|estreitos insulares]] en [[Calcis]], [[Eubea]], por exemplo, experimentan fortes correntes que abruptamente cambian de dirección, en xeral catro veces por día, pero posiblemente ata doce veces cando a Lúa éo Sol están separados en noventa graos.<ref name="EuripusStraits">{{Cita publicación periódica|título = The problem of the tide of Euripus|url = http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/asna.19292361904/abstract|xornal = Astronomische Nachrichten|data = 1929-01-01|issn = 1521-3994|páxinas = 321-328|volume = 236|número = 19-20|doi = 10.1002/asna.19292361904|idioma = inglês|nome = D.|apelidos = Eginitis}} Véxase tamén os comentários sobre esa explicación en {{cite journal |title = Les marées de l'Euripe|author = Lagrange, E.|journal = Ciel et Terre (Bulletin of the Société Belge d'Astronomie)|date = 1930|language = francês|volume = 46|pages = 66–69|bibcode = 1930C&T....46...66L}}</ref><ref>{{cita web | url=http://www.evia.gr/en/node/1250 | title=Evia Island | publisher=Evia.gr | work=Chalkis }}</ref>
Liña 157:
Onde se forman baías ou estuarios en forma de funil, a amplitude da marea pode ter maior alcance. Na [[baía de Fundy]], no [[Canadá]], por exemplo, pode pasar por mareas vivas de 15 m. Aínda que esta sexa regular e previsíbel, a altura da mareas altas pode ser rebaixada por ventos que flúen do océano e elevada por ventos costeiros. As altas presións no centro de [[anticiclón]]s empurra as augas cara abaixo e está asociada con mareas anormalmente baixas, mentres que a [[presión atmosférica]] baixa pode causar mareas moi altas.<ref name=oceanservice /> Unha [[marea ciclónica]] pode ocorrer cando os ventos fortes empurran a auga do mar contra a costa nunha zona pouco profunda e isto, xunto cun sistema de baixas presións, pode elevar a superficie do mar na marea alta dramaticamente. En 1900, [[Galveston]], nos [[Estados Unidos]], por exemplo, experienciou unha recua de ondas de 5 m (15 pés) durante o paso dun [[Furacán de Galveston de 1900|furacán que devastou a localidade]], matando máis de 3 500 persoas e destruíndo 3 636 vivendas.<ref>{{cita web |url=http://www.history.noaa.gov/stories_tales/cline2.html |título=Galveston Storm of 1900 |autor=Cline, Isaac M. |data=4 de febreiro de 2004 |editor=National Oceanic and Atmospheric Administration }}</ref>
 
=== Correntes ===
{{Artigo principal|Corrente oceánica}}
 
[[Ficheiro:WOA09 sea-surf DEN AYool.png|miniatura|esquerda|Medias globais de densidade de superficie en 2009, de 1020 (lila) a 1028 (beis) [[quilogramo]]s [[metro cúbico]].]]
O vento que sopra sobre a superficie do mar provoca [[fricción]] no punto de contacto entre o aire e o mar. Isto non só causa a formación de ondas, senón que tamén fai que a auga da superficie do mar se mova na mesma dirección do vento. Aínda que os ventos son variables, en calquera lugar onde sopren predominantemente desde unha soa dirección poden formar unha corrente superficial. Os ventos do oeste son máis frecuentes nas latitudes medias mentres que os ventos orientais dominan os trópicos.<ref>{{cita libro |título=Meteorology Today: An Introduction to Weather, Climate, and the Environment |apelidos=Ahrens |nome=C. Donald |apelidos2=Jackson |nome2=Peter Lawrence |apelidos3=Jackson |nome3=Christine E. J. |apelidos4=Jackson |nome4=Christine E. O. |data=2012 |editor=Cengage Learning |isbn=0-17-650039-1 |páxina=283 |url=http://books.google.com/?id=jvnQiFG3dPkC&pg=PA283}}</ref>
Cando unha corrente de auga se move desa maneira outras augas flúen para cubrir o baleiro formandose un movemento circular na superficie coñecido como [[xiro oceánico]]. Existen cinco xiros principais nos océanos: dous no Pacífico, dous no Atlántico e un no Índico. O xiro do Atlántico Norte produce o [[mar dos Argazos]] que adoita acumular niveis de salinidade que alcanzan os 38 ‰.<ref name=reddyornot/> Outros xiros menores atópanse en mares máis pequenos e un único xiro flúe arredor da [[Antártida]]. Estes xiros seguiron as mesmas rutas durante milenios, guiados pola [[topografía]] da terra, a dirección do vento e o [[Forza de Coriolis|efecto Coriolis]]. As correntes de superficie flúen en sentido horario no [[hemisferio norte]] e en sentido anti-horario no [[hemisferio sur]]. A auga que se afasta da liña do ecuador é quente, mentres que flúe cara á liña perdeu a maior parte da súa calor. Estas correntes tenden a moderar o clima da Terra, arrefriando a rexión ecuatorial e quentando rexións en [[latitude]]s máis altas.<ref name=NOAAcurrent>{{cita web |url=http://oceanexplorer.noaa.gov/edu/learning/player/lesson08.html |título=Ocean Currents |editor=National Oceanic and Atmospheric Administration |autor=Ocean Explorer |dataacceso=22 de xaneiro 2017}}</ref> O clima e as [[Prognóstico do tempo|previsións meteorolóxicas]] globais vense afectados polo mar ou o [[Océano mundial|océano global]], de tal maneira que o estudo e a [[Modelos de circulación xeral|modelización do clima]] mundial fan uso de modelos de circulación oceánica, así como outras variables importantes: factores como a [[atmosfera]], a superficie terrestres, [[Aerosol|aerosois]] e o xeo mariño.<ref>{{cite news | url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/6320515.stm | title=Models 'key to climate forecasts' | publisher=BBC | date=2 February 2007 | author=Pope, Vicky}}</ref> Os modelos oceánicos utilizan unha rama da física, a [[dinámica de fluídos]] xeofísicos, que describe o fluxo a gran escala de fluídos como a [[auga do mar]].<ref>{{citeCita booklibro | title=Introduction to Geophysical Fluid Dynamics: Physical and Numerical Aspects | publisher=Academic Press | author=Cushman-Roisin, Benoit | author2=Beckers, Jean-Marie | date=2011 | isbn=978-0-12-088759-0}}</ref>
[[Ficheiro:Corrientes-oceanicas.png|miniatura|alt=Mapa mostrando as correntes oceanicas|Mapa coas correntes de superficie: en vermello auga quente e azul auga fría]]
As correntes de superficie afectan apenas os cen primeiros metros da auga do mar, pero tamén hai correntes a gran escala nas profundidades oceânicas, causadas polo movemento das masas de augas profundas. A principal corrente do océano profundo flúe a través de todos os océanos do mundo e é coñecida como circulación termohalina ou corrente portadora global. Ese movemento é lento e dirixido por diferenzas na densidade das augas causadas polas variacións de salinidade e temperatura.<ref>{{Cite journal | doi = 10.1126/science.1079329|pmid=12424356| title = What Is the Thermohaline Circulation?| journal = Science| volume = 298| issue = 5596| pages = 1179–81| year = 2002| last1 = Wunsch | first1 = C.}}</ref> A altas latitudes, a auga arrefríase pola baixa temperatura atmosférica e faise máis salgada a medida que o xeo mariño cristalízase. Ambos os factores fana máis densa e a auga afúndese. Desde o fondo do mar preto de Groenlandia, tal auga flúe cara ao sur entre as masas terrestres continentais a ambos os dous lados do Atlántico. Cando chega á Antártida, únenselle outras masas profundas de auga fría coasque flúe cara ao leste. Logo esta divídese en dúas correntes que se moven cara ao norte polos océanos Índico e Pacífico. Aquí quéntase aos poucos polo que se volve cada vez menos densa e elevase cara á superficie onde recircula de volta sobre si mesma. Algunhas fluen de volta cara o Atlántico. Este fluxo tarda uns mil anos en completar este patrón de circulación.<ref name=NOAAcurrent />