Sínodo de Whitby: Diferenzas entre revisións

O '''sínodo de Whitby''' foi unha importante reunión de monxes cristiáns irlandeses e romanos, xunto a autoridades políticas que se celebrou na cidade de Whitby, por entón capital do [[reino de Northumbria]], na actual [[Inglaterra]], o ano [[664]]. Nel definiuse a dirección relixiosa a tomar no conflito exposto entre o [[Cristianismo celta|cristianismo dos monxes irlandeses]] e o dos [[Igrexa católica|romanos]]<ref>{{Cita libro|título=El seguimiento radical de Cristo: esbozo histórico de la vida consagrada|apelidos=López Amat|nome=Alfredo|editorial=Ediciones Encuentro S. A|ano=1987|ISBN=978-84-7490-172-6|volume=vol. I|páxina=343|ref=}}</ref>. En realidade, o que se enfontaban eran dous modelos de organización eclesiática: a irlandesa, baseada na dirección espiritual dos abades dos mosteiros<ref name=":0">{{Cita libro|título=El primado del papa: su historia desde los orígenes hasta nuestros días|apelidos=Schatz|nome=Klaus|editorial=Sal Terrae|ano=1996|ISBN=84-293-1202-1|lugar=Santander|páxinas=100-101|ref=}}</ref>, fronte a aquela de obediencia romana baseada na dirección dos bispos, máis centralizada e xerarquizada.

Durante a segunda metade do [[século VI]], monxes irlandeses chegaran a [[Inglaterra]], fundando unha serie de [[Mosteiro|mosteirosmosteiro]]s, entre eles o de [[Abadía de Iona|Iona]]. Paralelamente, a [[Igrexa católica|Igrexa de Roma]] enviara a varios monxes, entre eles [[Agostiño de Canterbury]], con idéntica misión de evanxelización. As dúas empresas misioneiras terminaron chocando, debido ás fortes discrepancias de ritual, estilo e organización que existían entre ámbalas dúas igrexas. Logo de moitos anos en que Northumbria oscilaba alternativamente entre darlle o favor aos monxes irlandeses ou aos romanos, o rei [[Oswiu de Northumbria]] decidiuse a resolver a cuestión.

A historia da reunión é referida por [[Beda|Beda o Venerable]] na súa ''[[Historia ecclesiastica gentis Anglorum|Historia eclesiástica dos ingleses.]]'' Os bandos estaban representados por Colman de York (polos monxes irlandeses) e Agilberto, un franco bispo de Wessex (polo bando dos romanos). Dado que este último non dominaba a lingua saxoa, pediu o apoio de Wilfrid para defender a súa causa<ref>{{Cita libro|título=Diccionario de los santos|apelidos=Leonardi|nome=Claudio|editorial=San Pablo|ano=2000|ISBN=84-285-2259-6|apelidos2=Riccardi|nome2=Andrea|apelidos3=Zarri|nome3=Gabriella|volume=Vol. II (J-Z)|lugar=Madrid|páxina=2221|ref=}}</ref>.

Segundo Beda (partidario de Roma), Oswiu preguntaría aos monxes romanos -do anglosaxón Wilfrid, monxe de [[Abadía de Ripon|Ripon]], que chegaría a ser bispo de [[York]]<ref>López Amat, Alfredo; op. cit., páxina 113.</ref>- que títulos alegaban para afirmar a súa superioridade xerárquica sobre os monxes irlandeses, ante o cal eles citarían o texto bíblico de [[Evanxeo de Mateo|Mateo]] 16:18-19 ["... ''Ti es Pedro, e sobre esta pedra edificarei a miña igrexa ... Eu dareiche as chaves do reino dos ceos: todo o que ates na terra será atado no ceo, e o que desates na terra será desatado nos ceos''."] engadindo que [[Pedro, papa|Pedro]] chegara logo a ser [[Papa|Bispo de Roma]], e que máis tarde tamén nomeara aos futuros bispos desa cidade como os seus sucesores e únicos herdeiros, e finalmente, que o bispo de Roma enviáraos a eles. Tamén argumentaron que contaban co apoio de Roma, de Italia, Galia, Hispania e África<ref name=":0" /><ref>{{Cita libro|título=The Lives of the Saints. With introduction and additional Lives of English martyrs, Cornish, Scottish, and Welsh saints, and a full index to the entire work|apelidos=Baring-Gould|nome=Sabine|editorial=Grant|ano=1914|ISBN=|lugar=Edimburgh|páxina=70|ref=}}</ref>, mentres que os da igrexa céltica só tiñan o apoio das dúas illas e nin sequera na súa totalidade.

{{listarefListaref|230em}}