Adolf Otto Reinhold Windaus: Diferenzas entre revisións

Estudou no Liceo Francés (Französisches Gymnasium) de [[Berlín]], no que se interesou principalmente pola literatura. Iniciou estudos de Medicina en [[1895]]. ImpresionáronnoImpresionáronmo tanto as conferencias do premio Nobel de química [[Hermann Emil Fischer|Emil Fisher]] que comezou a estudar química en [[Friburgo, Alemaña|Friburgo]] ao tempo que continúa coa Medicina. Doutorouse en [[1900]] cunha tese dedicada ao [[veleno]] que se extrae da [[dedaleira]]. A partir de [[1906]], traballa como profesor na [[Universidade de Innsbruck]], e na [[Universidade de Göttingen]] de [[1915]] a [[1944]] como director do Instituto Químico.

Volveu a Berlín para traballar con Emil Fischer e coñeceu a [[Otto Paul Hermann Diels|Otto Diels]] (futuro premio Nobel en [[1950]]), con quen mantivo unha longa amizade. En [[1901]] retornou a Friburgo e comezou a traballar sobre o [[colesterol]] e os [[esterol|esterois]]. A partir de [[1906]] impartiu docencia na universidade de [[Innsbruck]] e logo en [[Göttingen]] entre [[1915]] e [[1944]]. En [[1919]] logrou transformar o colesterol en [[ácido colánico]] (que fora illado dos [[ácido biliar|ácidos biliares]] por [[Heinrich Otto Wieland]]). Windaus mostrou así a ligazón entre os esterois e os ácidos biliares. DescobriuDescubriu tamén que a vitamina D é un esterol e que a luz é precisa para que esta [[vitamina]] actúe. Estas investigacións valéronlle o premio Nobel. Traballou igualmente sobre os derivados do [[imizadol]], o que o levou a demostrar que a [[histidina]] (un [[aminoácido]]) é un derivado do imidazol, e a descobrirdescubrir a [[histamina]].