Lockheed L-1011 TriStar: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Moedagalega (conversa | contribucións)
*despegue > engalaxe.
Banjo (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 1:
{{Sen referencias|data=agosto de 2017}}
{{Ficha_aeronave
| nome = Lockheed L-1011 Tristar
Liña 16 ⟶ 17:
| variantes co seu propio artigo =
}}
 
O '''Lockheed L-1011 Tristar''', comunmente coecido como o '''L-1011''' ou '''TriStar''', é un trirreactor de pasaxeiros de fuselaxe ancha e alcance medio-longo. Foi o terceiro avión de fuselaxe ancha de pasaxe en entrar en servizo comercial, despois do [[Boeing 747]] e do [[McDonnell Douglas DC-10]]. O avión ten capacidade para máis de 400 pasaxeiros e un alcance dunhas 4.000 millas náuticas (7.410 km). A súa configuración con tres motores coloca un Rolls-Royce RB211 baixo cada á, e un terceiro montado no centro cunha entrada de aire en forma de S incrustada na cola e na parte superior da fuselaxe. O aparello ten capacidade de aterraxe automática, un sistema de descenso automatizado, e dispón de cociña e salón na cuberta inferior.
 
Liña 23:
Entre [[1968]] e [[1984]] [[Lockheed]] fabricou un total de 250 TriStars. As vendas do avión víronse obstaculizadas por dous anos de atrasos debido a problemas financeiros e desenvolvemento en [[Rolls-Royce]], o único fabricante de motores para o aparello. Cando a fabricación rematou, Lockheed retirouse do negocio dos avións comerciais debido a que as vendas non alanzaron os seus obxectivos.
 
{{commonscat}}
{{control de autoridades}}
{{aviación en progreso}}
[[Categoría:Aeronaves de Lockheed]]
[[Categoría:Aeronaves de pasaxeiros]]