Gaspar Guzmán Pimentel: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 13:
}}
'''Gaspar de Guzmán e Pimentel Ribeira e Velasco de Tovar''' nado en [[Roma]] o [[6 de xaneiro]] de [[1587]] e finado en [[
==Traxectoria==
Neto de [[Pedro Pérez de Guzmán e Zúñiga]], I [[conde de Olivares]], e bisneto do [[Juan Alonso Pérez de Guzmán e Afán de Ribeira|III duque de Medina-Sidonia]], naceu en Roma, onde o seu pai, [[Enrique de Guzmán]], era embaixador de España. Viviu en Italia ata os doce anos, pois o seu pai foi sucesivamente vicerrei de [[reino de Sicilia|Sicilia]] e de [[Reino de Nápoles|Nápoles]]. Como terceiro<ref>"Ás doce do día dos Reis Meigos do ano de 1587 naceu, en Roma, Gaspar de Guzmán, futuro Conde-Duque, terceiro dos fillos dos Condes de Olivares e segundo dos vivos..."[http://books.google.com/books?id=NZEeAAAAMAAJ&q=A+las+doce+del+d%C3%ADa+de+los+Reyes+Magos+del+a%C3%B1o+de+1587+naci%C3%B3,+en+Roma,+don+Gaspar+de+Guzm%C3%A1n,+futuro+Conde-Duque,+tercero+de+los+hijos+de+los+Condes+de+Olivares+y+segundo+de+los+vivos&dq=A+las+doce+del+d%C3%ADa+de+los+Reyes+Magos+del+a%C3%B1o+de+1587+naci%C3%B3,+en+Roma,+don+Gaspar+de+Guzm%C3%A1n,+futuro+Conde-Duque,+tercero+de+los+hijos+de+los+Condes+de+Olivares+y+segundo+de+los+vivos&ei=XsKbSqyaJoLskQSviMVz&hl=es''El conde-duque de Olivares (la pasión de mandar)''], páx. 22.</ref> fillo da [[casa de Olivares]], rama menor da poderosa [[casa de Medina-Sidonia]], destinóuselle á carreira eclesiástica. Aos catorce anos foi enviado a estudar dereito canónico á [[Universidade de Salamanca]]. Con todo, as mortes sucesivas dos seus dous irmáns maiores convertéronlle en herdeiro do título, de forma que tivo que abandonar en [[1604]] os estudos para acompañar ao seu pai na corte de [[Filipe III de España|Filipe III]], onde este fora nomeado membro do Consello de Estado e Contador Maior de Contas. Ao morrer o seu pai en [[1607]], herdou o [[morgado]] de [[Olivares]] e concentrouse en namorar á súa curmá, Inés de Zúñiga e Velasco, coa que casaría ese ano, coa pretensión de obter o título de [[grandeza de España|Grande de España]]. Ante o fracaso nesta pretensión, retirouse a [[Sevilla]] para administrar os seus dominios, onde pasaría oito anos e compraría a xurisdición da vila de [[Bollullos de la Mitación]].
=== Ascenso ao poder ===
Liña 25:
Unha vez instalado no poder iniciou unha actividade política trepidante. No interior tratou de levar a cabo un amplo programa de reformas, mentres que no exterior tivo que facer fronte a unha serie de compromisos bélicos ocasionados pola continuación da guerra con Holanda, o apoio aos [[Habsburgo]] austríacos e a inimizade de [[Francia]], dirixida polo [[cardeal Richelieu]].
Entre as reformas internas, levou a cabo unha campaña contra a venalidade e corrupción do anterior reinado, eliminando da corte aos membros das faccións de Lerma e Uceda e condenando os abusos do reinado anterior con castigos exemplares. Con todo, para afianzar o seu poder, situou en postos clave aos seus propios parentes, amigos e clientes, acumulou para a súa casa títulos, rendas e propiedades. Así mesmo substituíu o tradicional sistema de consellos por unha serie de xuntas, que abarcaban diversos ramos da administración pública (Armada, Sal e Minas, Obras e Bosques, Limpeza e Poboación), ou que cumprían outras funcións como a Xunta de Reformación, que velaba pola moralidade da Corte, ou a Xunta de Execución, organismo executivo para a rápida toma de decisións. Tamén tratou de implantar unha serie de medidas económicas de corte [[mercantilismo|mercantilista]], como incentivos ás manufacturas de la e seda, fomento do comercio, medidas proteccionistas etc., que con todo non chegaron a callar ante a falta de vigor e constancia. Con todo, os proxectos máis ambiciosos referíanse á Facenda e consistiron na supresión do ''imposto dos millóns'', a creación duns erarios estatais para o
O conde-duque tamén se preocupou do problema fundamental da monarquía, consistente na diversidade de prerrogativas reais en cada un dos reinos da monarquía. O programa político de Olivares quedou recollido contido no ''[[Gran Memorial]]'' que presentou ao rei en [[1624]] e no que se suxire unha solución diametralmente oposta ás que ensaiaran anteriores soberanos, introducindo a uniformidade legal nos diversos reinos. Para iso, propuña un plan de reformas encamiñadas a reforzar o poder real e a unidade dos territorios que dominaba, con vistas a un mellor aproveitamento dos recursos ao servizo da política exterior. Na súa opinión, a eficacia da maquinaria bélica da monarquía, sostén da súa hexemonía en Europa, dependía da capacidade para mobilizar os recursos dos seus reinos, o cal requiría unha administración máis executiva e centralizada. Isto é o que se chamou a [[Unión de Armas]], proxecto para incrementar o compromiso de todos os reinos de España para compartir coa [[Coroa de Castela]] as cargas humanas e financeiras do esforzo bélico. Desta forma, prevíase a creación dunha reserva común de 140.000 homes, achegados proporcionalmente á súa poboación por todos os reinos da monarquía. Esta medida foi interpretada polos territorios da [[Coroa de Aragón]] ([[Reino de Aragón]], [[Principado de Cataluña]], [[Reino de Valencia]] e [[Reino de Mallorca]]) como un banzo máis na súa submisión á monarquía.
No exterior, aínda que Olivares deixou ao carón as campañas imperialistas e agresivas, concentrouse na defensa dos bens herdados do século anterior. Os Países Baixos e Alemaña foron os escenarios onde levou a cabo esta loita pola supervivencia. A loita xa comezara en Alemaña en [[1618]], co
Con todo, as guerras provocaron un endebedamento crecente pola falta de novos recursos financeiros, ata chegar á bancarrota de [[1627]]. Desde entón, as derrotas militares sucedéronse, abrindo o camiño para a decadencia do poderío español en Europa. A monarquía perdera as boas relacións coa [[Inglaterra]] dos [[Estuardo]], ao fracasar as negociacións para casar á [[María Ana de España|Infanta María Ana]] co [[príncipe de Gales]]. En [[Flandres]] perdéronse [['s-Hertogenbosch]] ([[1629]]), [[Maastricht]] ([[1632]]) e Breda ([[1637]]), en tanto que a frota española era derrotada pola holandesa na [[batalla das Dunas (1639)]]. En Italia, a segunda guerra de sucesión de [[Mantua]] resolveuse coa anexión por parte de por Francia do [[Marquesado de Montferrato]], mediante o [[tratado de Cherasco]] en [[1631]], á vez que se perdía definitivamente a Valtelina, en [[1639]]. No Imperio, a
=== Final ===
Liña 42:
A noticia da morte do conde-duque foi recibida cun sentimento de alivio e liberación pola maioría dos seus compatriotas.{{Cómpre referencia}} O autoritarismo do conde-duque non fora ben recibido polos súbditos da monarquía, ata se tal autoritarismo era a consecuencia da convicción de que a supervivencia da monarquía requiría a mobilización para a guerra de todos os recursos humanos e tributarios dispoñibles. A caída de Olivares non supuxo, con todo, ningún cataclismo. [[Filipe IV de España|Filipe IV]] gobernara vinte e dous anos co conde-duque e gobernaría outros tantos sen el. No entanto, a caída de Olivares fixo saír definitivamente á luz dous feitos que ningún soberano da casa de Habsburgo podería cambiar. Por unha banda, a hexemonía entre as potencias europeas da monarquía hispánica estaba a piques de pasar a Francia. Por outro, a coroa vira fracasar os seus esforzos por reformar o ordenamento administrativo, constitucional e económico, na súa lexítima pretensión de encarar favorablemente os cambios que estaba experimentando Europa. Os seus esforzos resultaron aínda máis baldíos por canto a sociedade española, do mesmo xeito que as súas coetáneas europeas, eran instintivamente reticentes a todo canto significase "novidade".
Ata
== Descendencia ==
Fillos do matrimonio con [[Inés de Zúñiga y Velasco]]
* '''María de Guzmán y Zúñiga'''
Fillos da súa relación con ''Isabel de Anversa'':
* '''Enrique Felipe de Guzmán'''
** '''Gaspar de Guzmán y Fernández de Velasco'''
== Títulos,
=== Títulos<ref name=":0">{{Cita web|url=http://bdh-rd.bne.es/viewer.vm?id=0000145440&page=1|apelidos=de Vera y Figueroa, conde de la Roca|nome=don Iván Antonio|páxina-web=Biblioteca Digital Hispánica|título=Fragmentos históricos de la vida de Gaspar Felipe de Guzmán, Comendador mayor de Alcántara, Conde de Olivares, Duque de Sanlúcar la Mayor… [Manuscrito]|data-acceso=08-04-2017}}</ref> ===
* III
* I
=== Ordes<ref name=":0" /> ===
==== [[Orden de Alcántara|Orde de Alcántara]] ====
*
*
=== Empregos<ref name=":0" /> ===
Liña 69:
* Capitán Xeral de Cabaleiría.
* Gran Chanceler das Indias.
* Alcaide perpetuo dos
* Alguacil Maior da
== Filmografía ==
Liña 76:
* [[Javier Cámara]] interpreta o conde-duque de Olivares na película ''[[Alatriste]]'' dirixida por [[Agustín Díaz Yanes]].
* [[Javier Gurruchaga]] interpreta o conde-duque de Olivares na película ''[[El rey pasmado]]'' dirixida por [[Imanol Uribe]].
* Gary Piquer
== Notas ==
|