Lingua inglesa: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
|||
Liña 347:
As vogais /ɨ ə/ só aparecen en sílabas non acentuadas e son o resultado dunha redución vocálica. Algúns dialectos non as distinguen, polo que ''roses'' e ''comma'' rematan na mesma vogal, un trazo dialectal chamado fusión de vogais febles. GA ten un ''r'' sen acentuar-/ɚ/, como en ''butter'' [ˈbʌtɚ], que en RP ten a mesma vogal que en ''comma''.
=== Fonotáctica ===
Unha sílaba inglesa inclúe un núcleo de sílaba que consiste nun son de vogal. O inicio da sílaba e a coda (inicio e fin) son opcionais. Unha sílaba pode comezar con até tres sons de consoante, como en ''sprint'' {{IPA|/sprɪnt/}}, e rematar en até catro, como en ''texts'' {{IPA|/teksts/}}. Isto dálle á sílaba inglesa a segiunte estrutura, (CCC)V(CCCC) onde C representa unha consoante e V unha vogal. As consoantes que poden aparecer xuntas nas codas están restrinxidas, como é a orde na que poden aparecer. Os comezos só poden ter catro tipos de consoantes: unha oclusiva e aproximante, como en ''play''; unha fricativa xorda e aproximante, como en ''fly'' ou ''sly''; ''s'' e unha oclusiva xorda, como en ''stay''; e ''s'', unha oclusiva xorda e unha aproximante, como en ''string''.{{sfn|Brinton|Brinton|2010|page=60}} Os grupos de nasais e oclusivas só se permiten en codas. Os grupos de obstruíntes sempre están de acordo coa voz, e os grupos de sibilantes e de plosivos co mesmo punto de articulación están prohibidos. Ademais, varias consoantes teñen distribucións limitadas: /h/ só pode aparecer na posición inicial da sílaba, e /ŋ/ só na posición final da sílaba.{{sfn|König|1994|pages=537–538}}
== Notas ==
| |||