New wave of British heavy metal: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Banjo (conversa | contribucións)
m {{CADC}}
Isili0n (conversa | contribucións)
Arranxos ortográficos.
Liña 6:
|orixe musical = [[Heavy metal]]<br/>[[Hard rock]]<br/>[[Punk rock]]<br/>[[Pub rock]]<br />[[Rock progresivo]]
|orixe cultural = Anos 1970<br/>{{GBR}}
|instrumentos = Voz, [[Guitarraguitarra eléctrica]], [[Baixobaixo]], [[Batería (instrumento musical)|Bateríabatería]]
|derivados = [[Black metal]], [[Powerpower metal]], [[Speedspeed metal]], [[Thrashthrash metal]]
|fusións = [[Street punk]]
|escenas rexionais= {{GBR}}
}}
O '''''new wave of British heavy metal''''' (literalmente en {{lang-gl|nova onda do heavy metal británico}}), abreviado comunmente como '''NWOBHM''' ou ''' N.W.O.B.H.M.''', foi un movemento musical de contexto nacional que tivo lugar no [[Reino Unido]] a finais dos anos 1970 e acadou unha atención internacional a comezos dos anos 1980. O xornalista [[Geoff Barton]] cuñou o termo na edición de maio de 1979 da revista musical británica ''[[Sounds (revista)|Sounds]]'' para describir o xurdimento de novos grupos de [[heavy metal]] a finais da década dos anos 1970, durante un período de declive do [[punk rock]] e dominación da música [[new wave]].
 
Malia abranguer estilos diversos de correntes principais e ''underground'', a música do NWOBHM caracterizouse por tomar o heavy metal dos anos 1970 e infundirlle a intensidade do [[punk rock]] para producir cancións rápidas e agresivas. A actitude ''[[DIY]]'' dos novos grupos de heavy metal favoreceu a expansión de gravacións de produción propia cun son cru e a proliferación de [[discográfica]]s independentes. As letras das cancións adoitaban tratar temas de escapismo, como a [[mitoloxía]], a [[fantasía]], a [[ciencia ficción]] o [[Cine de terror|terror]] e o estilo de vida da [[música rock]].
 
O NWOBHM comezou como un fenómeno de movemento ''[[underground]]'' medrando en paralelo ó [[punk]] e ignorado en gran parte polos medios. A promoción por parte do [[DJ]] de música rock [[Neal Kay]] e as campañas publicitarias da revista ''Sounds'' fixeron que este movemento chegase á conciencia pública, gañando tempo de emisión na radio, recoñecemento e éxitos no Reino Unido. O movemento incluía na súa maioría músicos e afeccionados mozos, de raza branca e de clase obreira, que sufrían as duras condicións do aumento do desemprego durante anos trala [[recesión de 1973–1975 no Reino Unido|recesión de 1973–1975]]. Como reacción a súa situación social, crearon unha comunidade separada do ''[[mainstream]]''. O NWOBHM recibiu fortes críticas por mor da grangrande expectación xerada polos medios locais a favor dun gran número de músicos considerados sen talento. Non obstante, foi o motor dunha renovación do xénero da música heavy metal e avanzou o progreso da subcultura do mesmo, actualizando os seus códigos visuais e de comportamento, que foron adoptados rapidamente por afeccionados ó heavy metal de todo o mundo trala expansión da súa música ata a [[Europa]] continental, [[América do Norte|Norteamérica]] e o [[Xapón]].
 
Dentro do movemento xurdiron unha gran cantidade de grupos de heavy metal, mais só uns poucos deles sobreviviron á chegada da [[MTV]] e a popularidade do [[glam metal]] máis comercial na segunda metade da década dos anos 1980. Entre eles, [[Iron Maiden]] e [[Def Leppard]] convertéronse en grupos de fama internacional, mentres que outros como [[Motörhead]] e [[Saxon]] obtiveron un éxito considerable. Outros grupos, como por exemplo [[Diamond Head]], [[Venom]] e [[Raven]], mantivéronse na corrente ''underground'', pero aínda así foron unha influencia principal nos subxéneros de [[metal extremo]] que xurdiron a finais dos anos 1980 e comezos dos anos 1990. Moitos dos grupos do NWOBHM volveron a reunirse nos anos 2000, manténdose activos por medio de actuacións en directo e da publicación de novos álbums de estudio.
Liña 23:
{{VT|Recesión de 1973–1975 no Reino Unido}}
[[Ficheiro:Miners strike rally London 1984.jpg|left|thumbnail|Manifestación de mineiros en folga en [[Londres]] no ano 1984]]
Na segunda metade dos anos 1970 o [[Reino Unido]] atopábase nun estado de malestar social e pobreza estendida<ref>{{cite book |last1=Zarnowitz |first1=Victor|last2=Moore |first2=Geoffrey H. |url=http://www.nber.org/chapters/c9101.pdf |title=Explorations in Economic Research, Volume 4, number 4 |chapter=The Recession and Recovery of 1973–1976 |publisher=National Bureau of Economic Research| location = Cambridge, Massachusetts |date=1977 |pages=1–87 }}</ref> como resultado de políticas sociais non efectivas por parte dos gobernos [[Partido Conservador (Reino Unido)|conservadores]] e [[Partido Laborista (Reino Unido)|laboristas]] durante un período de [[recesión]] económica que durou tres anos.<ref>{{cite news| url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/vote_2005/basics/4393301.stm | publisher=[[BBC News]] | title=1974 Feb: Hung parliament looms | date=5 de abril de 2005 }}</ref><ref>{{cite news| url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/vote_2005/basics/4393307.stm | publisher=BBC News | title=1974 Oct: Wilson makes it four | date=5 de abril de 2005 }}</ref> Como consecuencia dunha desindustrialización, a taxa de desemprego era excepcionalmente alta, especialmente entre os mozos de clase traballadora.{{Sfn|Christe|2004|p=30}} O desemprego continuou aumentando a comezos dos anos 1980, chegando o seu punto máis alto en febreiro de 1983.{{Sfn|Tucker|2006|p=22}} O descontento xeneralizado dun número tan alto de xente xerou un malestar social con [[folga]]s frecuentes, culminando nunha serie de disturbios como os de [[Disturbios de 1981 en Brixton|Brixton]] e [[Disturbios de 1981 en Toxteth|Toxteth]].{{Sfn|Macmillan|2012|p=21}} Durante este período a masa de mozos, privados de esperanzas de tan sequera obter traballos pouco cualificados dispoñibles para xeracións previas, procuraron outras maneiras de obter ingresos nos negocios da música e do entretemento.{{Sfn|Tucker|2006|pp=24–25}} A explosión de novos grupos e estilos musicais procedentes do Reino Unido a finais dos anos 1970 foi un resultado dos seus esforzos para saír adiante na depresión económica que azoutou óo país antes dos gobernos de [[Margaret Thatcher]].{{Sfn|Tucker|2006|pp=24–25}}
 
A desesperación e reacción violenta dunha xeración privada dun futuro asegurado quedou ben representada no movemento [[punk]] británico de 1977–1978, que continuou a súa rebelión contra o ''[[establishment]]'' diluíndose na música [[new wave]] e [[post-punk]] dos anos 1980.<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/style/british-punk-ma0000012137 |title=British Punk |páxina-web=[[AllMusic]] |accessdate=17 de xuño de 2015}}</ref> Estes autoproclamados punks eran militantes políticos, caracterizados por unha actitude [[anarquismo|anarquista]] e prácticas escénicas como os bailes "[[pogo (baile|pogo]]".<ref name="Barton2005">{{cite web |ref=harv | url=http://www.hmsoundhouse.com/archives4-1.html |title=HM Soundhouse Special Features: The New Wave of British Heavy Metal |last=Barton |first=Geoff |páxina-web=HMsoundhouse.com |date=16 de agosto de 2005 |accessdate=18 de marzo de 2015 | archiveurl=http://web.archive.org/web/20151117024351/http://www.hmsoundhouse.com/archives4-1.html | archivedate=17 de novembro de 2015}}</ref> Adoitaban levar peiteados curtos e de punta ou a cabeza afeitada, habitualmente con elementos estéticos de pinchos e roupas resgadas,<ref name="Barton2005"/><ref>{{cite web |url=http://www.fashion-era.com/punks_fashion_history1.htm#Punk%20Fashion%20in%20the%20Early%20Days%20of%20the%201970s |title=1970s Punk Fashion History Development |last=Weston Thomas |first=Pauline |páxina-web=Fashion Era |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> e consideraban a habilidade musical pouco importante mentres que a música fose simple e ruidosa.{{Sfn|Christe|2004|p=30}} Porén, non tódolos mozos de clase traballadora acolleron o movemento punk, preferindo escapar da súa realidade por medio da música heavy metal, igual de efectiva para darlles diversión, alivio do [[estrés]] e compañeirismo perante a falta de empregos.{{sfn|Bayer|2009|pp=145–146}}{{sfn|Macmillan|2012|p=21}}
 
=== Heavy rock no Reino Unido ===
O Reino Unido foi un berce para a primeira onda do heavy metal que naceu a finais dos anos 1960 e que floreceu a comezos dos anos 1970.{{Sfn|Weinstein|2000|pp=14–18}} Dos numerosos grupos británicos que xurdiron durante ese período, [[Led Zeppelin]], [[Black Sabbath]] e [[Deep Purple]] acadaron o éxito mundial e a aclamación da crítica.<ref name="ErlewineD">{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/led-zeppelin-mn0000139026/biography |title=Led Zeppelin Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |páxina-web=AllMusic |accessdate=26 de abril de 2015}}</ref> O éxito deste xénero musical, habitualmente chamado heavy rock naquel momento,<ref>{{cite book |last=Hatch |first1=David |last2=Millward |first2=Stephen |title=From Blues to Rock: An Analytical History of Pop Music |chapter=After the Flood |publisher=Manchester University Press |year=1987 |isbn=978-0-7190-1489-5 |pp=167–168}}</ref> xerou unha comunidade de afeccionados británicos con fortes lazos á [[psicodelia]], as doutrinas [[hippie]]s e a subcultura [[motocicleta|moteira]].{{sfn|Walser|1993|p=3}}{{sfn|Weinstein|2000|p=18}} Cada un destes grupos sufriron crises a mediados e finais dos anos 1970: Led Zeppelin viuse envolto en discordias e traxedias persoais que reduciron de forma drástica a súa actividade,<ref name="ErlewineD"/><ref name="Mitchell2014">{{cite web |url=http://www.esquire.co.uk/culture/news/a6104/new-wave-british-heavy-metal/ |title=Inside the World of New Wave of British Heavy Metal |last=Mitchell |first=Ben |work=[[Esquire (revista)|Esquire]] |date=13 de abril de 2014 |accessdate=3 de maio de 2015 }}</ref> Black Sabbath despediu óo seu carismático pero pouco fiable vocalista [[Ozzy Osbourne]],<ref>{{cite book |last=Welch |first1=Chris |title=Black Sabbath |publisher=Bobcat Books |year=1988 | location = Londres| isbn=978-0-7119-1738-5|p=85}}</ref> e Deep Purple separouse.{{Sfn|Thompson|2004|p=191}} Como consecuencia disto, o movemento do heavy metal perdeu gran parte do seu empuxe e interese dos medios, que pasou a centrarse no que o escritor británico Malc Macmillan denominou "os mercados máis de moda ou lucrativos do día", como a [[música disco]], o [[glam rock|glam]], o [[mod revival]], o [[new wave]] e a [[música electrónica]].{{Sfn|Macmillan|2012|p=19}} Da mesma forma que outros grupos de [[rock progresivo]] e outras correntes principais dos anos 1970, os grupos de heavy rock estaban vistos, en palabras do xornalista [[Garry Bushell]], como "torpes dinosauros" por parte do xornalismo musical que centrou o seu obxectivo no [[punk rock]] e no new wave.{{sfn|Bushell|Halfin|1984|p=24}}<ref>{{cite web |url=http://www.punk77.co.uk/punkhistory/whendinosaursromaedtheearth.htm |title=When Dinosaurs Roamed The Earth&nbsp;... |páxina-web=Punk77.co.uk |accessdate=2 de maio de 2015}}</ref> Algúns escritores chegaron incluso a proclamar a defunción prematura do conxunto do heavy metal.<ref>{{cita publicación periódica|title=Is Heavy Metal Dead? Last Drum Solo at the Power Chord Corral |journal=[[Creem]] |date=1979 |last=Johnson |first=Rick |volume=II |issue=5 |p=42}}</ref><ref>{{cita publicación periódica|title=Will Heavy Metal Survive the Seventies? |journal=[[Circus (revista)|Circus]] |date=11 de maio de 1978 |last=Smith |first=Richard |issue=181|pp=17–30}}</ref>
 
A crise dos chamados "xigantes" do heavy rock británico deixou lugar a ascensión doutros grupos de rock a mediados dos anos 1970,{{Sfn|Thompson|2004|p=201}} incluíndo [[Queen]],<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/21275/queen/ |title=Queen – Official Charts |publisher=[[Official Charts Company]] |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[Hawkwind]],<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/14630/hawkwind/ |title=Hawkwind – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[Budgie]],<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/19279/budgie/ |title=Budgie – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[Bad Company]],<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/15040/bad-company/ |title=Bad Company – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[Status Quo]]<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17941/status-quo/ |title=Status Quo – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> e [[Nazareth (grupo musical)|Nazareth]],<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/14835/nazareth/ |title=Nazareth – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> todos eles con múltiples entradas nas listas de éxitos británicas e con xiras internacionais de éxito.{{sfn|Macmillan|2012|p=19}}{{sfn|Christe|2004|pp=16, 23}} As listas de éxitos británicas deste período indican que aínda existía unha grangrande audiencia para a música heavy metal no país, con grupos nacentes como [[Thin Lizzy]],<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16613/thin-lizzy/ |title=Thin Lizzy – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> [[UFO (grupo musical)|UFO]]<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17055/ufo/ |title=UFO – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> e [[Judas Priest]],<ref name="JudasPriestCharts">{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/25174/judas-priest/ |title=Judas Priest – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> acadando éxitos tanxibles e cobertura dos medios a finais dos anos 1970.{{sfn|Macmillan|2012|p=19}}{{sfn|Tucker|2006|p=32}} Os grupos estranxeiros de [[hard rock]] como os [[Estados Unidos de América|estadounidenses]] [[Blue Öyster Cult]] e [[Kiss]],<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16925/blue-oyster-cult/ |title=Blue Oyster Cult – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17821/kiss/ |title=Kiss – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015 }}</ref> os [[Canadá|canadenses]] [[Rush]],<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16699/rush/ |title=Rush – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> os [[Alemaña|alemás]] [[Scorpions]]<ref>{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/17682/scorpions/ |title=Scorpions – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> e particularmente os [[australia]]nos [[AC/DC]]<ref name="AC/DC Charts">{{cite web |url=http://www.officialcharts.com/artist/16970/ac-dc/ |title=AC/DC – Official Charts |publisher=Official Charts Company |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> subiron ós postos máis altos das listas británicas nese mesmo período.{{sfn|Macmillan|2012|p=19}}{{sfn|Christe|2004|pp=16, 23}}
 
=== Motörhead ===
Liña 79:
Cando a MTV comezou a súa emisión en 1982, a importancia dos vídeos musicais medrou de forma considerable, pasando de ser un engadido publicitario adicional a un medio indispensable para darse a coñecer á audiencia.<ref>{{cite book |last1=Konow |first1=David |title=Bang Your Head: The Rise and Fall of Heavy Metal |location=Nova York |publisher=Three Rivers Press |date=2003 |isbn=978-0-609-80732-3 |pp=133–134}}</ref> MTV encheu os seus programas con moitos vídeos de grupos de hard rock e heavy metal,<ref>{{Cite book|last=Lane|first=Frederick S.|year=2006|title=The Decency Wars: The Campaign to Cleanse American Culture|place=Amherst, Nova York|publisher=Prometheus Books|isbn=978-1-59102-427-9|p=126}}</ref> pero a produción destes era demasiado cara para aqueles grupos que non tiñan un contrato discográfico ou estaban contratados por selos independentes moi pequenos.{{Sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=35:40}} A maiores disto, os vídeos musicais resaltaban o atractivo visual dos grupos, unha área na que algúns grupos británicos de heavy metal presentaban deficiencias.<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/mammoth-mn0000565352 |title=Mammoth Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo 2015}}</ref><ref>{{cite web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Grim Reaper biography |url=http://www.allmusic.com/artist/grim-reaper-mn0000804635/biography |páxina-web=[AllMusic |accessdate=10 de feberiro de 2012}}</ref><ref>{{cite web|last=Rivadavia |first=Eduardo |url=http://www.allmusic.com/artist/handsome-beasts-mn0000663091 |title=Handsome Beasts Biography |páxina-web=AllMusic |date=20 August 2006 |accessdate=25 de xuño de 2012 }}</ref> O movemento NWOBHM sufriu o mesmo declive ca outros fenómenos musicais baseados en producións de baixo orzamento e audiencias ''underground''.{{Sfn|Tucker|2006|p=90}}
 
Moitos dos considerados líderes do movemento, coma [[Diamond Head]], [[Tygers of Pan Tang]], [[Angel Witch]] e [[Samson]] foron incapaces de continuar cos seus éxitos iniciais, e os seus intentos de actualizar a súa aparencia e o seu son para acadar as novas expectacións da audiencia máis xeral fracasaron e só conseguiron anoxar ósos seus afeccionados orixinais.{{sfn|Bayer|2009|pp=22–23}}<ref name="Sinclair1984"/>{{sfn|Tucker|2006|pp=123–124}} A mediados dos anos 1980 popularizouse o [[glam metal]], centrado na imaxe persoal e celebrante do [[sexo]], emanando de [[Sunset Strip]] en [[Hollywood]]. Liderado por [[Van Halen]] e seguido por grupos como [[Mötley Crüe]], [[Quiet Riot]], [[Dokken]], [[Great White]], [[Ratt]] e [[W.A.S.P.]], o glam metal substituíu rapidamente ósos outros estilos de heavy metal nos gustos de moitos afeccionados británicos.{{Sfn|Tucker|2006|pp=129–154}} O grupo de [[Nova Jersey]] [[Bon Jovi]] e os [[Suecia|suecos]] [[Europe]], grazas a súa fusión de [[hard rock]] e [[Música pop|pop]] romántico,{{Sfn|Walser|1993|pp=120–121}} acadaron unha gran popularidade no Reino Unido, con estes últimos chegando a ser cabezas de cartel na edición de 1987 do festival Monsters of Rock.<ref>{{cite press release |url=http://www.ukrockfestivals.com/don-1987-poster-400.jpg |format=JPG |title=Monsters of Rock |publisher=Monsters of Rock |date=1987 |accessdate=26 de abril de 2016 }}</ref> As compañías de discos acolléronse ó subxénero máis pulido do glam metal pasando por riba dos grupos do NWOBHM, que mantiveron unha base de afeccionados en Europa pero viron como os éxitos destes grupos americanos lles quitaban a coroa nos mercados do Reino Unido e dos Estados Unidos.{{Sfn|Tucker|2006|pp=129–154}}
 
Mentres que os grupos do NWOBHM recibían cada vez menos atención, unha nova sucesión de [[subxéneros do heavy metal|subxéneros]] menos comerciais comezou a xurdir e atraer a moitos ''metalheads'' británicos.<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/style/power-metal-ma0000011913 |title=Power metal |páxina-web=AllMusic |accessdate=17 de xullo de 2015}}</ref><ref name="AllMusicStaffI">{{cite web |url=http://www.allmusic.com/style/speed-thrash-metal-ma0000002874 |title=Speed/Thrash Metal |páxina-web=AllMusic |accessdate=24 de xuño de 2015}}</ref> O [[power metal]] e o [[thrash metal]], ámbolos dous partindo do NWOBHM e mantendo gran parte dos seus valores,{{Sfn|Weinstein|2000|pp=49–50}} comezaron a gañar a aclamación da crítica e éxitos comerciais na segunda metade dos anos 1980 practicando un son aínda máis rápido e pesado.<ref name="BowarA"/><ref name="MarsicanoA">{{cite web |url=http://heavymetal.about.com/od/heavymetal101/p/powermetal.htm |title=What Is Power Metal? |last=Marsicano |first=Dan |work=Heavy Metal 101 |publisher=About.com |accessdate=13 de xullo de 2015}}</ref> Grupos coma [[Helloween]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/helloween-mn0000957340/biography |title=Helloween Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=8 de agosto de 2015}}</ref> [[Savatage]],<ref name="HueyA">{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/savatage-mn0000255347/biography |title=Savatage Biography |last=Huey |first=Steve |publisher=AllMusic |accessdate=19 de xullo de 2015}}</ref> [[Metallica]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/metallica-mn0000446509/biography |title=Metallica Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |páxina-web=AllMusic |accessdate=2 de xullo de 2015}}</ref> [[Slayer]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/slayer-mn0000022124/biography |title=Slayer Biography |last=Huey |first=Steve |páxina-web=AllMusic |accessdate=2 de xullo de 2015}}</ref> [[Megadeth]]<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/megadeth-mn0000406294/biography |title=Megadeth Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |páxina-web=AllMusic |accessdate=2 de xullo de 2015}}</ref> e [[Anthrax (grupo musical)|Anthrax]] conseguiron gran parte da cota de mercado daqueles afeccionados ó heavy metal que non estaban contentos co son ou estilo dos grupos máis populares por aquel entón.<ref name="AllMusicStaffI"/><ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/anthrax-mn0000490952/biography |title=Anthrax Biography |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |páxina-web=AllMusic |accessdate=2 de xullo de 2015}}</ref>
Liña 86:
 
=== Rexurdimento ===
A popularidade de [[Internet]] a finais dos anos 1990 e comezos dos anos 2000 axudou ósos afeccionados e músicos do NWOBHM a reconectar e recuperar o seu entusiasmo compartido.{{Sfn|Macmillan|2012|pp=24–27}} O movemento experimentou un leve rexurdimento, destacando polo bo número de vendas de vellos [[disco de vinilo|vinilos]] e obxectos de colección e pola demanda de novas actuacións en directo.{{Sfn|Tucker|2006|pp=157–162, 167}} As afirmacións de aprecio ós grupos do NWOBHM por parte dos grupos de heavy metal dos anos 1990,{{sfn|Macmillan|2012|pp=22–23}}<ref>{{cite web |url=http://www.metallica.com/index.asp?item=600988 |title=Kerrang! Iron Maiden Tribute Album |publisher=Metallica Official Website |date=25 de xuño de 2008 |deadurl=no |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080628091921/http://www.metallica.com/index.asp?item=600988 |archivedate=28 de xuño de 2008 |accessdate=30 de marzo de 2015}}</ref> {{sfn|Tucker|2006|pp=169–172}} o éxito das [[banda tributo|bandas tributo]], as reedicións dos vellos álbums e a produción de novas compilacións atraeu a atención dos medios e foi un aliciente para a reunión de moitos dos grupos orixinais en varios festivais e xiras.{{Sfn|Tucker|2006|pp=163–169}} Segundo Macmillan e Eduardo Rivadavia de [[AllMusic]], probablemente o máis importante de tódolos álbums compilatorios foi ''[[New Wave of British Heavy Metal '79 Revisited]]'', compilado polo batería de [[Metallica]] [[Lars Ulrich]] e o ex-xornalista de ''Sounds'' e ''Kerrang!'' [[Geoff Barton]].{{sfn|Macmillan|2012|p=765}}{{sfn|Tucker|2006|pp=159}} Este álbum publicouse no ano 1990 en formato de [[disco compacto|CD]] dobre, abarcando tanto a grupos pouco coñecidos coma [[Hollow Ground]] coma os principais grupos da época.<ref name="RivadaviaS"/>
 
Unha nova publicación titulada ''[[Classic Rock (revista)|Classic Rock]]'', na que participou Barton xunto a varios outros escritores da primeira edición de ''[[Kerrang!]]'', avogou polo rexurdimento do NWOBHM centrando gran parte da súa atención ós grupos dos anos 1980.<ref>{{cite web |url=http://www.brandrepublic.com/article/222477/future-hires-ex-kerrang-editor-classic-rock-overhaul |title=Future hires ex-Kerrang! editor in Classic Rock overhaul |work=Brand Republic |date=17 de setembro de 2004 |accessdate=26 de abril de 2016}}</ref> Dende comezos dos anos 2000 moitos dos grupos que se reuniron gravaron novos álbums e recuperaron os estilos orixinais que abandonaran na segunda metade dos anos 1980,<ref>{{cite web |last=Freeman |first=Phil |title=Hell&nbsp;– Human Remains review |url=http://www.allmusic.com/album/human-remains-mw0002130702 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref><ref>{{cite web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Jaguar biography |url=http://www.allmusic.com/artist/jaguar-mn0000780748 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> e a súa presenza nos festivais de heavy metal e no circuíto internacional de clubs de rock foi constante dende entón.<ref name="Mitchell2014"/>
Liña 97:
A finais dos anos 1970 os ''metalheads'' británicos uníronse nunha comunidade pechada de iguais que exaltaba o poder e celebraba a [[masculinidade]].{{sfn|Bayer|2009|pp=24–25, 145–146}}{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|p=X}} Segundo a análise de Deena Weinstein, a súa camaradería masculina e a ausencia xeral de mulleres nos seus grupos non deu lugar ó [[machismo]] e a [[misoxinia]].{{Sfn|Bayer|2009|p=18}} No mesmo artigo escribiu que o heavy metal británico "non é racista, malia a uniformidade nos músicos brancos, e as súas letras non conteñen referencias raciais".{{Sfn|Bayer|2009|p=18}} Outra característica desta subcultura era a súa [[homofobia]] latente, menos violenta mais non moi diferente da disposición ''[[skinhead]]'' británica.{{Sfn|Weinstein|2000|pp=105–106}} [[Robert Walser]] denominouna unha "afirmación colectiva de [[heterosexualidade]]",{{Sfn|Walser|1993|p=130}} e o sociólogo británico John Clarke considerouna "unha reacción contra a erosión dos estereotipos tradicionais de masculinidade dispoñibles".<ref>{{cite book| last1 = Duncombe | first1 =Stephen | last2 =Tremblay | first2 =Maxwell |title = White Riot: Punk Rock and the Politics of Race| publisher = Verso Books | date = 2011 | location = Londres | isbn = 978-1-84467-688-0|display-authors=etal|p=119}}</ref> Os ''headbangers'' amosaban pouco interese nos problemas políticos ou sociais, procurando na compañía mutua, no consumo de [[cervexa]] e na música os medios para escapar da súa dura realidade.{{Sfn|Weinstein|2000|p=135}} Por estes motivos foi habitual que recibisen acusacións de [[nihilismo]]{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|p=X}}{{sfn|Walser|1993|p=112}} ou [[escapismo]].{{sfn|Bayer|2009|p=37}}{{sfn|Bushell|Halfin|1984|p=24}}
 
En contraste cos [[punk]]s, os afeccionados ó heavy metal amaban óo talento musical e idolatraban ósos guitarristas e vocalistas virtuosos,{{Sfn|Waksman|2009|pp=178, 219–220}} considerando as actuacións en directo como a realización completa do seu status.{{Sfn|Weinstein|2000|pp=217–218}} Os afeccionados eran moi leais á música, entre eles e ós grupos cos que compartían unha orixe común, dos que requirían coherencia cos seus valores, autenticidade e unha accesibilidade continua.{{sfn|Bayer|2009|pp=163–165}}{{sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=30:18}} Saírse deste código estrito significaba quedar marcado como "vendidos" ou "farsantes", quedando excluídos dalgunha forma da comunidade.{{Sfn|Weinstein|2000|p=137}} As letras do tema "Denim and Leather" de [[Saxon]] reflicten precisamente a condición dos ''metalheads'' británicos neses anos de grangrande entusiasmo.{{Sfn|Bayer|2009|p=19}} O acceso a este mundo dominado por homes para as músicas e afeccionadas femininas non era doado, e só as mulleres que se adaptaban ós códigos e estándares dos seus homólogos masculinos conseguían ser aceptadas,{{Sfn|Weinstein|2000|p=105}} coma sucedeu nos casos de [[Girlschool]]<ref name="Mitchell2014"/><ref>{{cita publicación periódica|title=Back to Schooldays |journal=Sounds |date=9 de agosto de 1980 |first=Pete |last=Makowski |url=http://nwobhm.info/nwobhm/index.php?option=com_content&task=view&id=351&Itemid=42 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20100727182218/http://nwobhm.info/nwobhm/index.php?option=com_content&task=view&id=351&Itemid=42 |archivedate=27 de xullo de 2010}}</ref> e [[Rock Goddess]],{{Sfn|Macmillan|2012|pp=484–485}} os dous grupos completamente femininos máis notables desa época.{{sfn|Weinstein|2000|p=68}}<ref>{{cite web|url=http://www.metalmaidens.com/rgoddess.htm |title=Back to the Past (15) : Rock Goddess |last=van Poorten |first=Toine |publisher=Metal Maidens |date=7 de abril de 2008 |accessdate=1 de marzo de 2016 }}</ref>
 
A música, filosofía e estilo de vida dos grupos de heavy metal e os seus afeccionados foron criticados en moitas ocasións por parte de críticos de [[esquerda (política)|esquerdas]] e a opinión pública conservadora,{{sfn|Weinstein|2000|pp=237–239}} que os describiron coma sen sentido, ridículos ata ó límite da autoparodia,{{Sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}} e incluso perigosos para a xeración de mozos.{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|p=X}}{{sfn|Weinstein|2000|pp=237–239}} O documental de parodia de 1984 ''[[This Is Spinal Tap]]'' tratou moitas das idiosincrasias dos grupos británicos de heavy metal, amosando facetas cómicas dese mundo que os observadores externos xulgarían de absurdas,<ref name="Mitchell2014"/><ref>{{cite web |url=http://www.rottentomatoes.com/m/this_is_spinal_tap/ |title=This Is Spinal Tap |publisher=[[Rotten Tomatoes]] |accessdate=21 de abril de 2015}}</ref> malia que moitos músicos de heavy metal consideraron o contido do filme como "demasiado real".<ref name="Mitchell2014"/><ref>{{cite web|url=http://europe.newsweek.com/spinal-tap-and-its-influence-77437?rm=eu |title="Spinal Tap" and Its Influence |last=Yabroff |first=Jennie |work=Newsweek |date=11 de abril de 2009 |accessdate=9 de xaneiro de 2016|rexistro=si}}</ref>
Liña 112:
Moitos destes novos grupos infundiron o heavy metal clásico coa proximidade do [[pub rock]] e a intensidade do [[punk rock]] con varios graos de intensidade, continuando a fusión de xéneros comezada por Motörhead.{{Sfn|Waksman|2009|p=209}} Por norma xeral desbotaron as baladas, quitáronlle énfase as [[Harmonía (música)|harmonías]] e produciron cancións máis curtas con [[tempo (música)|tempos]] rápidos e sons moi agresivos baseados en ''[[riff]]s'' e ''[[power chord]]s'', con voces que variaban dende laios de ton alto ata voces roucas e gruñidos de tons baixos.{{sfn|Christe|2004|pp=30, 34–36}}{{sfn|Weinstein|2000|p=80}} Iron Maiden,{{Sfn|Waksman|2009|pp=197–202}} [[Angel Witch]],{{sfn|Christe|2004|pp=40–42}}{{sfn|Tucker|2006|p=65}} Saxon,{{Sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=14:40}} [[Holocaust]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=294–295}} [[Tygers of Pan Tang]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/album/wild-cat-mw0000713310 |title=Tygers of Pan Tang – Wild Cat review |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=17 de xuño de 2015 }}</ref> Girlschool,<ref>{{cita audiovisual notas |title=The Collection |others=Girlschool |year=1998 |first=Robert M. |last=Corich |type=Libreto de CD |publisher=Sanctuary Records|id=CMDD014 |location=Inglaterra }}</ref> [[Tank]]<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/tank-mn0001019108/biography |title=Tank Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=17 de xuño de 2015 }}</ref>{{sfn|Tucker|2006|p=36}} e [[More]]<ref name="RivadaviaR">{{cite web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=More biography |url= http://www.allmusic.com/artist/more-mn0000863316 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> foron grupos notables deste estilo, con outros como [[Atomkraft]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/atomkraft-mn0000614524 |title=Atomkraft Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=24 de xuño de 2015 }}</ref> [[Jaguar (grupo musical)|Jaguar]],{{Sfn|Tucker|2006|p=178}} [[Raven]]{{sfn|Christe|2004|p=37}}{{sfn|Waksman|2009|pp=189–192}} e [[Venom]]{{sfn|Christe|2004|p=42}}{{sfn|Moynihan|Søderlind|1998|pp=11–14}}{{sfn|Waksman|2009|pp=192–195}} levando o seu estilo ata uns resultados aínda máis extremos. A crítica considerou esta nova interpretación do heavy metal como o maior logro do NWOBHM e como un importante paso evolutivo para o xénero.<ref name="Barton2005"/>{{sfn|Tucker|2006|p=100}}
 
No movemento NWOBHM deuse tamén un estilo máis melódico e próximo ó hard rock de grupos coma [[Rainbow]], [[Magnum (grupo musical)|Magnum]], [[UFO (grupo musical)|UFO]], [[Thin Lizzy]] e [[Whitesnake]].{{Sfn|Bayer|2009|pp=39–41}} A música de [[Def Leppard]],<ref>{{cite web |last=Erlewine |first=Stephen Thomas |title=Def Leppard biography |url= http://www.allmusic.com/artist/def-leppard-mn0000193320/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Praying Mantis]],<ref name="RivadaviaU">{{cite web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Praying Mantis biography |url= http://www.allmusic.com/artist/praying-mantis-mn0000359384/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[White Spirit]],<ref>{{cite web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=White Spirit biography |url= http://www.allmusic.com/artist/white-spirit-mn0000253538/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Demon]],<ref name="RivadaviaG">{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/shiva-mn0001192764/biography |title=Shiva Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Shy]],<ref name="RivadaviaH">{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/shy-mn0000753406 |title=Shy biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Gaskin]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/gaskin-mn0000800168 |title=Gaskin biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Dedringer]]<ref>{{cite web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Dedringer biography |url= http://www.allmusic.com/artist/dedringer-mn0000196038 |publisher=AllMusic |accessdate=13 de febreiro de 2012}}</ref> e outros grupos contiña ''[[hook (música)|hooks]]'' ademais de ''riffs'', aproximábase máis ó [[blues rock]],{{sfn|Popoff|2005|pp=96–97}}<ref name="Sinclair1984">{{cita publicación periódica|title=Only the Strong Survive |journal=Kerrang! |date=5 de abril de 1984 |last=Sinclair |first=David |issue=65 |page=29}}</ref> incluía ''[[power ballad]]s'' e empregaba [[teclado (instrumento musical)|teclados]], instrumentos acústicos e voces melódicas. Na cúspide do movemento no ano 1981, os medios favoreceron este estilo que obtivo unha maior aceptación entre a audiencia británica. Tornouse no estilo prevalecente cando outros grupos que adoitaban tocar no estilo máis agresivo do heavy metal adaptáronse a este son máis popular, cunha semellanza maior ós grupos estadounidenses da corrente principal.{{sfn|Dunn|McFadyen|2011|loc=36:30}}{{sfn|Macmillan|2012|p=22}}{{sfn|Tucker|2006|pp=129–154}} Estes cambios na dirección musical desorientaron a algúns afeccionados que chegaron a rexeitar ósos grupos que consideraban que comprometeran a súa identidade musical na procura do éxito.{{sfn|Tucker|2006|pp=129–154}}<ref>{{cita publicación periódica|title=Once Bitten&nbsp;... Twice Dry |journal=Kerrang! |date=19 de novembro de 1988 |last=Watts |first=Chris |issue=214 |pages=28–29 }}</ref>
 
Estes dous estilos non esgotaron as influencias musicais atopadas na música heavy metal británica de comezos dos anos 1980, xa que moitos grupos inspiráronse tamén no [[rock progresivo]] (Iron Maiden,{{Sfn|Waksman|2009|pp=197–202}} [[Diamond Head]],{{Sfn|Popoff|2005|pp=96–97}} [[Blitzkrieg (grupo musical)|Blitzkrieg]],<ref name="RivadaviaE">{{cite web |author=Rivadavia, Eduardo |title=Blitzkrieg biography |url=http://www.allmusic.com/artist/blitzkrieg-mn0000051319 |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Demon]],<ref name="RivadaviaG"/> [[Saracen]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/saracen-mn0000835211 |title=Saracen Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Shiva]],<ref name="RivadaviaG"/> [[Witchfynde]]<ref>{{cite web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Witchfynde biography |url= http://www.allmusic.com/artist/witchfynde-mn0000567027/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref>), no [[boogie rock]] ([[Saxon]],{{Sfn|Macmillan|2012|p=526}} [[Vardis]],<ref>{{cite web |last=Rivadavia |first=Eduardo |title=Vardis biography |url= http://www.allmusic.com/artist/vardis-mn0000262914/biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de febreiro de 2012}}</ref> [[Spider (grupo musical)|Spider]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/spider-mn0000107624 |title=Spider Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref>{{sfn|Christe|2004|p=40}} [[Le Griffe]]<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/le-griffe-mn0001009115 |title=Le Griffe Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref>) e no [[glam rock]] ([[Girl (grupo musical)|Girl]],<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/girl-mn0000553856 |title=Girl Biography |last=Rivadavia |first=Eduardo |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo de 2015}}</ref> [[Wrathchild]]<ref>{{cite web |url=http://www.allmusic.com/artist/wrathchild-mn0000959519 |title=Wrathchild Biography |páxina-web=AllMusic |accessdate=10 de marzo 2015 }}</ref>). Os grupos de [[doom metal]] [[Pagan Altar]] e [[Witchfinder General]] tamén formaron parte do NWOBHM e os seus álbums considéranse parte dos mellores exemplos dese subxénero.{{sfn|Christe|2004|p=40}}<ref name="RivadaviaT"/>