Manuel Orovio: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
pequenos arranxos
Liña 1:
{{enuso}}'''Manuel de Orovio e Echagüe,''' ([[Alfaro]],nado o [[17 de xullo]] de [[1817]] en [[Madrid]]Alfaro, e finado o [[18 de maio]] de [[1883).]] foien oMadrid, I marqués de Orovio, aristócrata, avogado e político [[España|español]], foi ministro de Facenda e [[Ministerio de Fomento de España|Fomento]] durante os reinados de [[Isabel II de España|Isabel II]] e [[Afonso XII de España|AlfonsoAfonso XII]] durante o que tamén foi ministro de Ultramar de forma interina.
 
== BiografíaTraxectoria ==
Naceu en [[Alfaro]], fillo de Juan de Orovio e Colomo e de Antonia de Echagüe e Eguilor, pertencentes a familias aristócratas rioxanas. Licenciado en Dereito pola [[Universidade de Zaragoza]] e militante do [[Partido Moderado]], iniciou a súa carreira política como alcade da súa cidade natal até obter nas eleccións de [[1850]] unha acta de deputado pola circunscrición de [[Provincia de Logroño|Logroño]], escano que repetiría de forma case consecutiva até as eleccións de [[1867]] en que pasou ao Senado como [[Senado|senador]] vitalicio. No entanto ao desencadearse a [[Revolución de 1868España|Senado]] apartouse da vida política non retornado á mesma até o fin da I República nas que volveu aocomo [[Congreso]] coas eleccións de 1876 de novo representando a Logroño e onde permanecería ata que en [[1876Senado|1879senador]] volveu novamente ao Senado como senador vitalicio,. distinción que perdera co advenimiento da [[Primeira República Española|I República]].
 
No entanto ao se producir a [[Revolución de 1868]] afastouse da vida política non retornando á mesma até o fin da [[Primeira República Española|Iª República]] na que volveu ao [[Congreso]] coas [[eleccións de 1876]] de novo representando a Logroño e onde permanecería ata que en [[1876|1879]] volveu novamente ao Senado como senador vitalicio, distinción que perdera co advenimiento da Iª República.
== Ministro ==
Foi ministro de Fomento entre o [[16 de abril]] e o [[21 de xuño]] de 1865, e entre o [[10 de xullo]] de 1866 e o [[23 de abril]] de [[1865|1868]] en senllos gobernos [[Ramón María Narváez|Narváez]], destacando nesta segunda etapa o seu enfrontamento co estamento académico máis progresista ao emitir unha circular que prohibía calquera ensino contraría á fe católica, á monarquía ou ao sistema político vixente, e que lle levou a expulsar das súas respectivas cátedras aos profesores [[Nicolás Salmerón|Salmerón]] ou [[Emilio Castelar|Castelar]] entre outros por medio do desde entón chamado ''[[Decreto Orovio|Decreto Orovio.]]'' Posteriormente, entre o [[31 de decembro]] de 1874 e o [[12 de setembro]] de [[1874|1875]] foi novamente ministro de Fomento nesta ocasión nun gabinete [[Antonio Cánovas del Castillo|Cánovas]], período que volveu caracterizarse polo seu enfrontamento co profesorado universitario e que supuxo a separación da cátedra de [[Francisco Giner de los Ríos|Francisco Giner dos Ríos]] e o seu confinamento no Castelo de Santa Catalina en [[Cádiz]].<ref>{{Cita web|url=http://www.divulgameteo.es/uploads/Institucionismo-Arcimis.pdf|apelidos=Aitor Anduaga Egaña|título=La regeneración de la astronomía y la la meteorología españolas: Augusto Arcimís (1844-1910) y el institucionalismo}}</ref>
 
=== Ministro ===
Igualmente foi ministro de Facenda entre o [[23 de abril]] e o [[20 de setembro]] de [[1868]] nun goberno [[Luis González Bravo|González Bravo]]; e entre o [[11 de xullo]] de [[1877]] e o [[19 de marzo]] de [[1880]] nos sucesivos gobernos que presidiron Cánovas, [[Arsenio Martínez-Campos Antón|Martínez Campos]] e novamente Cánovas. Á fronte deste ministerio realizou unha brillante xestión destacando a súa posta ao día do pago dos haberes ás clases dependentes do Tesouro, a eliminación do sistema de préstamos particulares ao Estado, a dotación ao Tesouro de recursos permanentes e adecuados, a mellora da recadación pública e o equilibrio orzamentario.
Foi ministro de Fomento entre o [[16 de abril]] e o [[21 de xuño]] de [[1865]], e entre o [[10 de xullo]] de [[1866]] e o [[23 de abril]] de [[1865|1868]] en senllos gobernos [[Ramón María Narváez|Narváez]], destacando nesta segunda etapa o seu enfrontamento co estamento académico máis progresista ao emitir unha circular que prohibía calquera ensino contrario á fe católica, á monarquía ou ao sistema político vixente, e que motivou a expulsión das súas respectivas cátedras aos profesores [[Nicolás Salmerón|Salmerón]] e [[Emilio Castelar|Castelar]], entre outros, por medio do desde entón chamado ''[[Decreto Orovio|Decreto Orovio.]]''
 
Foi ministro de Fomento entre o [[16 de abril]] e o [[21 de xuño]] de 1865Posteriormente, e entre o [[1031 de xullodecembro]] de 1866 e o [[23 de abril1874]] de [[1865|1868]] en senllos gobernos [[Ramón María Narváez|Narváez]], destacando nesta segunda etapa o seu enfrontamento co estamento académico máis progresista ao emitir unha circular que prohibía calquera ensino contraría á fe católica, á monarquía ou ao sistema político vixente, e que lle levou a expulsar das súas respectivas cátedras aos profesores [[Nicolás Salmerón|Salmerón]] ou [[Emilio Castelar|Castelar]] entre outros por medio do desde entón chamado ''[[Decreto Orovio|Decreto Orovio.]]'' Posteriormente, entre o [[31 de decembro]] de 1874 e o [[12 de setembro]] de [[1874|1875]] foi novamente ministro de Fomento nesta ocasión nun gabinete [[Antonio Cánovas del Castillo|Cánovas]], período que volveu caracterizarse polo seu enfrontamento co profesorado universitario e que supuxo a separación da cátedra de [[Francisco Giner de los Ríos|Francisco Giner dos Ríos]] e o seu confinamento no Castelo de Santa Catalina en [[Cádiz]].<ref>{{Cita web|url=http://www.divulgameteo.es/uploads/Institucionismo-Arcimis.pdf|apelidos=Aitor Anduaga Egaña|título=La regeneración de la astronomía y la la meteorología españolas: Augusto Arcimís (1844-1910) y el institucionalismo}}</ref>
== Outros cargos e méritos ==
 
Foi gobernador civil de Madrid en 1858, cabaleiro da Orde de Carlos III, cabaleiro da Orde de Isabel a Católica e cabaleiro da Lexión de Honra; e desde [[1858|1868]] marqués de Orovio.{{Gobernante}}
Igualmente foi ministro de Facenda entre o [[23 de abril]] e o [[20 de setembro]] de [[1868]] nun goberno [[Luis González Bravo|González Bravo]]; e entre o [[11 de xullo]] de [[1877]] e o [[19 de marzo]] de [[1880]] nos sucesivos gobernos que presidiron Cánovas, [[Arsenio Martínez-Campos Antón|Martínez Campos]] e novamente Cánovas. Á fronte deste ministerio realizou unha brillante xestión destacando a súa posta ao día do pago dos haberes ás clases dependentes do Tesouro, a eliminación do sistema de préstamos particulares ao Estado, a dotación ao Tesouro de recursos permanentes e adecuados, a mellora da recadación pública e o equilibrio orzamentario.
 
=== Outros cargos e méritos ===
Foi gobernador civil de Madrid en [[1858]], cabaleiro da Orde de Carlos III, cabaleiro da Orde de Isabel a Católica e cabaleiro da Lexión de Honra; e desde [[1858|1868]] marqués de Orovio.{{Gobernante}}
==Notas==
{{Listaref}}
 
== Véxase tamén ==
{{commonscat}}
 
=== Outros artigos ===
* [[Decreto Orovio]]
 
{{Control de autoridades}}
== Referencias ==
{{Listaref}}
[[Categoría:Cabaleiros da Lexión de Honra]]
[[Categoría:Finados en 1883]]