Emmeline Pankhurst: Diferenzas entre revisións

En [[1889]], Pakhurst fundou a ''[[Women's Franchise League]]'' (Liga pola Liberación das Mulleres), pero a súa campaña viuse interrompida polo falecemento do seu esposo no [[1898]]. En [[1903]] fundou a [[Women's Social and Political Union]] (Unión Social e Política de Mulleres), unha organización máis coñecida pola calidade dos seus militantes. Entre os seus membros incluíanse [[Annie Kenney]], [[Emily Wilding Davison]], que foi mortamorreu por un cabalo do rei no Derby de Epsom de [[1913]], como resultado dunha protesta sufraxista, e a compositora [[Dame Ethel Mary Smyth]]. A ela xuntaríanse as súas fillas, [[Christabel Pankhurst]] e [[Sylvia Pankhurst]], que farían contribucións moi valiosas ás súas campañas e de diferentes xeitos. A súa outra filla [[Adela Pankhurst]], emigrou a [[Australia]], onde foi unha activista política, primeiro no [[Partido Comunista de Australia]], e logo no [[Primeiro Movemento Australiano]] (Australia First Movement), de carácter fascista.

En setembro de [[1914]] estourou a [[Primeira Guerra Mundial]], mais Emmeline coidou que non debía interferir nos esforzos de guerra do país. Os seus pulos por gañar o voto para a muller foron apartados a un lado, centrándose máis ben en animar a coller os traballos deixados polos homes, que tiveran que ir combater. Con apoio de [[David Lloyd George]], Pankhurst organizou un desfile de 30.000 mulleres, empregando 2.000 libras cedidas polo Goberno, para estimular aosos empregados a deixar que as mulleres ocupasen os postos da industria. O ''8 de setembro de 1914'', Christabel Pankhurst reapareceu na [[London Opera House]] (Ópera de Londres), logo dun dilatado exilio, para proclamar unha declaración sobre o "Perigo Xermano". Emmeline viaxou polo país, dando arengas a prol do recrutamento. Os seus seguidores colocaban "plumas brancas" a cada mozo que atopaban en traxe civil, e aparecían de súpeto nos mitins de [[Hyde Park]] con pancartas nas que se lía: "Encarcerémolos a todos" ("Intern Them All"). Cómpre ter en conta que a mobilización de soldados era voluntaria no [[Reino Unido]].

Caracteristicamente, a Sra. Pankhurst botou toda a súa enerxía e toda a súa influencia no esforzo, que chamaba do alistamento a prol da guerra. Aínda que non todos os militantes pro-sufraxistas volvéronsese volveron [[belicista]]s, a influencia da Pankhurst convenceu a moitos a seguila. Envorcado todo o seu esforzo na continuación da guerra, chegou a atinxir extremos de furia, cun [[chauvinismo]] raro de ver en calquera outra asociación feminina.<ref>Pankhurst, Sylvia. ''The Suffragette Movement'', p. 593.</ref>