Golpe de estado do 23 de febreiro de 1981: Diferenzas entre revisións

O '''23F''' ou '''23-F''' foi un [[golpe de estado]] fallidofracasado que se produciu en [[España]] o [[23 de febreiro]] de [[1981]]. Foi levado a cabo por algúns mandos militares, sendo a parte máis afamada o asalto do [[Congreso dos Deputados]] por un numeroso grupo de gardas civís baixo mando do tenente coronel da [[Garda Civil]] [[Antonio Tejero]], durante a votación do candidato á presidencia do goberno, [[Leopoldo Calvo-Sotelo Bustelo]], da [[UCD]].

Ás seis da tarde empeza a votación nominal para o investimento de [[Leopoldo Calvo-Sotelo]] como presidente do goberno. Ás 18:21 horas, cando ía emitir o seu voto o deputado socialista [[Juan Manuel Núñez Encabo]], un grupo de gardas civís, armados con metralletas, irrompe no congreso dos deputados ás ordes do tenente coronel Antonio Tejero. Este, desde a tribuna, berra "¡Quieto todo el mundo!" e ordena que todos se tiren ao chan. O daquela ministro, xeneral do exército, [[Gutiérrez Mellado]] ergueseérguese e encárase con Tejero tentando ordenarlle aos números que depuxesen as armas. Tras a inocente tentativa de Mellado para reafirmarse na autoridade, Tejero dispara de xeito intimidatorio e os gardas fan o propio cos subfusís. [[Santiago Carrillo]] permanece sentado no escano, o Presidente [[Adolfo Suárez]] tenta axudar a Gutiérrez Mellado mentres o resto dos deputados obedecen a orde de Tejero.

Pedro Francisco Martín, operador de [[Televisión Española]], gravou case media hora, achegándolle ao mundo un documento audiovisual de valor incalculable sobre a tentativa do golpe de Estado. Coa toma armada do hemiciclo e o secuestro de poderes executivo e lexislativo, tentábase conseguir un "vacíobaleiro de poder", sobre o que se pretendía xerar un novo poder político. Máis tarde, catro dos deputados foron separados do resto: o Presidente do Goberno, Adolfo Suárez González, o Ministro de Defensa, [[Agustín Rodríguez Sahagún]], o líder da oposición, o socialista [[Felipe González Márquez]], o segundo na lista do PSOE, [[Alfonso Guerra]], e o líder do [[Partido Comunista de España]], Santiago Carrillo.

Pouco tempo despois e seguindo o plan previsto, sublevouse en [[Valencia]] o Capitán GeneralXeneral de lada [[III Rexión Militar]], [[Jaime Milans del Bosch]], que sacou algunhas compañías de [[carro de combate|carros de combate]] á rúa, desde o porto de Valencia ata o centro da cidade, onde apuntaban aos edificios institucionais, como o concello ou as cortes valencianas. Decretou o Estado de excepción e tentou convencer a outros militares de secundar a súa acción. Ás nove da noite, un comunicado do Ministerio de Interior informaba da constitución dun goberno provisorio con subsecretarios de diferentes instancias ministeriais, presidido por Francisco Laína, para asegurar a gobernación do estado e en estreito contacto coa Xunta de Xefes do Estado Maior. EntretantoEntre tanto, outro xeneral, [[Torres Rojas]], fracasaba na súa tentativa de suplantar no mando da [[División Acorazada Brunete]] aoo xeneral Juste, xefe da mesma, abortándose a pretensión de ocupar os puntos estratéxicos da capital, entre eles as sedes da Radio e Televisión, e a difusión dun comunicado relatando o éxito do golpe.

O Presidente da [[Generalitat de Cataluña]], [[Jordi Pujol]], pouco antes das dez da noite transmitía a toda España polas emisoras de Radio Nacional e Radio Exterior unaunha alocución onde chamaba á tranquilidade. Ata a unha da noite xestionouse desde o Hotel Palace, nos arredores do Congreso, lugar elixido como centro de operacións polo xeneral Aramburu Topete, daquela Director Xeral da Garda Civil e o xeneral Sáenz de Santa María, Director Xeral da Policía Nacional. Por alí tamén deambulou o xeneral [[Alfonso Armada Comyn|Alfonso Armada]], parte do plan golpista, quen pretendía simulando negociar cos asaltantes, proporse a si propio como solución de consenso emulando aoo xeneral francés [[Charles de Gaulle|De Gaulle]], fracasa cando se nega Tejero a que presidirapresidise un goberno do que tamén formarían parte socialistas e mesmo comunistas. Máis tarde, descubertos xa os seus plans, sería relevado do seu posto de 2º xefe do estado maior do exército pola súa implicación na trama golpista.<ref>[http://www.publico.es/espana/362858/alfonso-armada-estoy-satisfecho-de-como-actue-el-23-f Alfonso Armada: "Estoy satisfecho de cómo actué el 23-F"] ''El Público'', 30 aniversario do golpe</ref>