Nicolao II de Rusia: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m Arranxiño
m Bot: Cambio o modelo: Outroshomónimos; cambios estética
Liña 1:
{{outroshomónimosOutros homónimos|Nicolao Aleksandrovich de Rusia}}
{{Ficha de nobre
|nome = Nicolao II de Rusia
Liña 84:
=== Autocracia e procesos revolucionarios ===
[[Ficheiro:1rublo-b.png|150px|miniatura|dereita|1 [[rublo]] de [[1897]] coa efixie de Nicolao II]]
A pesar de ter visitado o [[Reino Unido]] antes da súa coroación, onde observou a [[Cámara dos Comúns do Reino Unido]] nun debate e aparentemente quedou impresionado pola maquinaria da [[democracia]], Nicolao recusou calquera idea de dar algún poder para elixir representantes en Rusia. Pouco despois de asumir o trono, unha delegación de campesiños e traballadores de varias asembleas de cidades locais (''zemstvos'') foi ao Palacio de Inverno propor reformas na corte, así como a adopción dunha monarquía constitucional.<ref>{{harvnb|Warth|1997|p=20}}</ref> Aínda que as cartas que eles enviaron de antemán foran en termos brandos e leais, Nicolao enfureceuse e ignorou a recomendación do Conselo Imperial da Familia, dicindo:
{{cita|''"…chegou ao meu coñecemento que durante os últimos meses foron ouvidas en asembleas de zemstvos, voces daqueles que se satisfán dun tolo soño de que os zemstvos serían convidados para participar do goberno do país. Espero que todos saiban que eu devoto todas as miñas forzas para manter, polo ben de toda a nación, o principio absoluto da [[autocracia]], tan firme e fortemente como o meu lamentado pai."''<ref>{{harvnb|Radziwill|Vassili|1931|p=100}}</ref>|}} Esas palabras mostraron a intención de Nicolao de continuar a política do pai e posiblemente o comezo da súa impopularidade.
 
Liña 113:
O {{xulgregdata|28|6|1914}} o arquiduque [[Francisco Fernando de Austria]], herdeiro ao trono [[Imperio Austro-Húngaro|austro-húngaro]], foi asasinado por [[Gavrilo Princip]] en [[Saraxevo]]. Nicolao vacilou sobre o rumbo que debía seguir Rusia ante este suceso. O comezo da guerra non era inevitable, mais os líderes, diplomáticos e as alianzas do [[século XIX]] crearon un clima de tensión a gran escala. O concepto de [[paneslavismo]] e etnia unía a Rusia e Serbia baixo un tratado de protección, e Alemaña e Austria mantiñan outro tratado parecido entre eles. O conflito territorial creou rivalidades entre Alemaña e Francia, e entre Austria e Serbia, e como consecuencia as redes de alianzas se desenvolveron arredor de Europa. A [[Tripla Entente]] e a [[Tripla Alianza (1882)|Tripla Alianza]] estableceranse antes do comezo da guerra. O asasinato do arquiduque arrastrou a cada un dos membros das alianzas a declarar a guerra entre eles. Nicolao non quería abandonar a Serbia á sorte do ultimato de [[Austria-Hungría]], nin provocar a guerra xeral. Nunha serie de cartas que intercambiou co káiser [[Guillerme II de Alemaña]] ambos proclamaban os seus desexos de paz, e cada un intentou que o outro retrocedera. Nicolao desexaba a mobilización do exército ruso, mais só ate a fronteira austríaca, coa esperanza de evitar a guerra contra o [[Imperio Alemán]].
 
Porén, o seu exército non tiña plans de continxencia para a mobilización parcial, e o {{xulgregdata|31|7|1914}} Nicolao tomou a decisión de ordenar a mobilización xeral, aínda que fora aconsellado en contra diso. O {{xulgregdata|25|7|1914}} tivo lugar o Consello de Ministros reunido en [[Krasnoye Selo]] no que Nicolao decidiu intervir no conflito austro-serbio, un paso cara a guerra xeral. Puxo ao exército ruso en alerta.<ref name="ReferenceC">Merriman, John (2009) ''A History of Modern Europe Volume Two'', W. W. Norton & Company, ISBN 03939338570-393-93385-7, p. 967</ref> A pesar de que non era unha mobilización, supuxo unha ameaza para as fronteiras alemás e austríacas e parecía unha declaración de guerra.<ref name="ReferenceC" />
 
[[Ficheiro:Gw tsarstaff 01.jpg|miniatura|300px|esquerda|O tsar Nicolao II na [[Stavka]].]]
 
O {{xulgregdata|28|7|1914}}, Austria declarou formalmente a guerra contra [[Serbia]], provocando que Alemaña declarase a guerra contra Rusia e os seus aliados, [[Francia]] e [[Reino Unido]]. O {{xulgregdata|29|7|1914}}, Nicolao enviou un telegrama a [[Guillerme II de Alemaña]], suxerindo que o problema de Austria e Serbia se resolvese na [[Conferencia da Haia]]. Guillerme non fixo mención a isto na súa respostade.<ref>[http://www.gutenberg.org/catalog/world/readfile?fk_files=1630347&pageno=1 The Evidence in the Case. A Discussion of the Moral Responsibility for the War of 1914, as Disclosed by the Diplomatic Records of England, Germany, Russia, France, Austria, Italy and Belgium]. By James M. Beck (James M. Beck – LL.D. Late Assistant Attorney-General of the U. S. Author of "The War and Humanity."), ([http://www.gutenberg.org/catalog/world/readfile?fk_files=1630347&pageno=81 p.81], [http://www.gutenberg.org/catalog/world/readfile?fk_files=1630347&pageno=106 p. 106])</ref><ref>Palaeologus, M. G. (1991) ''[http://militera.lib.ru/memo/french/paleologue/index.html Tsarist Russia during World War]'', Moscow: International Relations, pp. 155, 156 (in Russian); 1st Edition: Paléologue M.G. La Russie des Tsars pendant la grande guerre.— Paris: Plon, 1922. (Chapter XII); [http://www.gwpda.org/memoir/FrAmbRus/pal1-08.htm Maurice Paléologue. An ambassador's memoirs] (Volume 1, Chapter VIII, see Sunday, 31 January 1915)</ref><ref>Buchanan, G. (1923) [https://archive.org/stream/mymissiontorussi01buchuoft#page/200/mode/1up/search/+Hague ''My Mission to Russia and other diplomatic memories'']. London: Cassell. p. 200. Archive.org. Retrieved on 1 May 2014.</ref><ref>Churchill, Winston (1931) ''The unknown war''. London: C. Scribner's Sons, p. 170.</ref><ref>[[#Massie1967|Massie (1967)]] pp. 84, 320 in Russian edition</ref><ref>[[Martin Gilbert]]. The First World War: A Complete History, 1994, p. 27</ref><ref>[[John Keegan]]. The First World War, 1998, p. 63</ref><ref>[[Hew Strachan]], ''The First World War, Vol I: To Arms'' (2001), p. 85</ref><ref>Hamilton, Richard F. and Herwig, Holger H. (2003) ''Origins of World War One'', Cambridge University Press, ISBN 05218173580-521-81735-8, p. 514</ref><ref>Zubov, Andrei (ed.) (2010) ''History of Russia XX Century Volume I, 1894–1939'', AST Publishers, p. 291</ref> O conde Witte dixo ao embaixador francés, [[Maurice Paléologue]] que desde o punto de vista ruso a guerra era unha toleada, a solidariedade eslava non tiña sentido e Rusia non podía esperar nada da guerra.<ref>[[#Tames|Tames]], p. 43</ref> O {{xulgregdata|31|7|1914}}, Rusia completou a súa mobilización, pero aínda mantiña a postura de non atacar se comezaban as conversas de paz. Alemaña respondeu a isto exixindo a desmobilización rusa nas seguintes doce horas.<ref>{{cite web|autor=Josef und Ulli |url=http://www.geocities.com/Athens/Rhodes/6916/ww1.htm |título=Germany during World War One |editor= |date= |dataacceso=7 de setembro 2009|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20091018191920/http://geocities.com/Athens/Rhodes/6916/ww1.htm|dataarquivo=18 de outubro de 2009}}</ref> En [[San Petersburgo]], ás 7 da tarde, ao expirar o ultimato a Rusia, o embaixador alemán reuniuse co Ministro de Asuntos Estranxeiros [[Sergei Sazonov]], pediulle que Rusia reconsiderase a súa postura en tres ocasións e, ao non mudar os rusos a súa decisión, déronse a man e enviou a nota a Alemaña de que Rusia aceptara a declaración de guerra.
 
== Revolución de Febreiro ==