Encoro de Belesar: Diferenzas entre revisións

{{Coordenadas|42|37|44|N|7|42|45|W|display=title}}

{{Corpo de auga

| nome = Encoro de Belesar

O '''encoro de Belesar''' é un pantano artificial creado en 1963 no [[río Miño]] (o máis grande deste río), situado entre os concellos de [[Taboada]], [[Chantada]], [[O Saviñao]], [[Paradela]], [[O Páramo]], [[Guntín]] e [[Portomarín]]. A súa capacidade é de 654,5 hm³ e ocupa unha superficie de 2.000 hectáreas e unha cola de 50 quilómetros. Na zona de maior profundidade acada os 135 metros. A presa, construída entre os concellos de Chantada e O Saviñao, toma o seu nome do núcleo onde primeiro se proxectou, o lugar de [[Belesar, Belesar, Chantada|Belesar]] (nas parroquias de [[Belesar, Chantada|Belesar]] e [[Diomondi, O Saviñao|Diomondi]]), situado a unha distancia de 4,5 quilómetros río abaixo, no Encoro dos Peares.

 

Foi creado para abastecer unha [[central hidroeléctrica]], operada na actualidade pola empresa [[Gas Natural Fenosa]]. A presa é obra do enxeñeiro [[Luciano Yordi de Carricarte]], e o edificio de control da central eléctrica do arquitecto [[Juan Castañón de Mena]].

No encoro traballaron forzados presos políticos, que vivían en condicións moi duras. Polos terreos expropiados para a súa construción pagáronse prezos moi baixos<ref>{{cita web|apelidos=Bugallal|nome=Isabel|título=La curva de Chano Yordi|url=http://www.laopinioncoruna.es/contraportada/2013/09/15/curva-chano-yordi/762451.html|editor=La Opinión da Coruña|dataacceso=15 de setembro de 2013}}</ref> .

A construción do [[encoro]] supuxo anegar case 2.000 hectáreas de terreo fértil, ademais da desaparición do [[Castro Candaz]] e da vila de [[Portomarín]], que se reedificou preto da súa antiga localización. Outros lugares habitados desapareceron tamén baixo as aguas do encoro, como Mourulle, Pincelo, Abeledo ou Portomeñe.

 

{{Listaref}}

 

<gallery>

Ficheiro:Encoro de Belesar.jpg|Encoro de Belesar.

</gallery>

 

 

 

{{Control de autoridades}}