Revisión como estaba o 25 de maio de 2017 ás 10:10 editar Breogan2008 (conversa \| contribucións) 451.471 edicións →‎Vogais ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 29 de xuño de 2017 ás 09:19 editar desfacer BanjoBot 2.0 (conversa \| contribucións) Bots 393.002 edicións m Bot: Cambio o modelo: Outroshomónimos; cambios estética Edición máis nova →
Liña 1: {{1000}} {{~~outroshomónimos~~Outros homónimos\|Inglés}} {{Info lingua \| nome = Inglés Liña 39: O inglés é unha [[Linguas indoeuropeas\|lingua indoeuropea]], e pertence ó grupo [[linguas xermánicas occidentais\|occidental]] das [[linguas xermánicas]].{{sfn\|Bammesberger\|1992\|pp=29–30}} As máis achegadas ó inglés son as [[lingua frisoa\|frisoas]], e xuntos forman o subgrupo [[Linguas anglofrisoas\|anglofrisón]] das linguas xermánicas. O [[saxón antigo]] e o seu descendente o [[Lingua baixo alemá\|baixó alemán]] tamén están moi relacionados, e ás veces o baixo alemán, o inglés e o frisón son agrupados xuntos como [[linguas ingvaeónicas]] ou linguas xermánicas do mar do Norte.{{sfn\|Bammesberger\|1992\|p=30}} O inglés moderno descende do [[inglés medio]], que á súa vez descende do [[inglés antigo]].{{sfn\|Robinson\|1992}} Algúns dialectos do inglés antigo e medio tamén se desenvolveron nun número de [[Linguas anglofrisoas\|linguas ánglicas]], incluíndo o [[Lingua escocesa\|escocés]]{{sfn\|Romaine\|1982\|pp=56–65}} e os extintos [[Lingua fingalesa\|fingalés]] e [[lingua yola\|yola]] falados en Irlanda.{{sfn\|Barry\|1982\|pp=86–87}} O inglés clasifícase como unnha lingua xermánica porque comparte elementos novos (diferentes doutras linguas indoeuropeas) con outras linguas xermánicas como o [[lingua neerlandesa\|neerlandés]], o [[lingua alemá\|alemán]] ou o [[Lingua sueca\|sueco]].{{sfn\|Durrell\|2006}} Estes elementos innovadores amosan que estas linguas descenden dun mesmo antergo común, que os lingüistas chaman [[Lingua protoxermánica\|protoxermánico]]. Algúns elementos comúns das linguas xermánicas son o uso de [[verbo modal\|verbos modais]], a división dos verbos en fortes ou febles, e os cambios de son que afectan ás consoantes [[Lingua protoindoeuropea\|protoindoeuropeas]], coñecidos como [[Lei de Grimm]] e de [[Lei de Verner\|Verner]]. Segundo a lei de Grimm, a palabra ''foot'' (pé) comeza con {{IPA\|/f/}} nas linguas xermánicas, pero o seu [[cognado]] noutras linguas indoeuropeas comeza con {{IPA\|/p/}}. O inglés clasifícase como lingua anglofrisoa porque comparten características comúns, como a [[palatalización]] de consoantes que eran velares no protoxermánico.{{sfn\|König\|van der Auwera\|1994}} * Inglés ''sing'', ''sang'', ''sung''; neerlandés ''zingen'', ''zong'', ''gezongen''; alemán ''singen'', ''sang'', ''gesungen'' (verbo forte) : Inglés ''laugh'', ''laughed''; neerlandés e alemán ''lachen'', ''lachte'' (verbo feble) Liña 96: O seguinte período na historia do inglés foi o inglés moderno temperán (1500–1700). Esta lingua caracterizouse polo [[gran desprazamento vocálico]] (1350–1700), que supuxo unha simplificación das inflexións e unha estandarización lingüística. O gran desprazamento vocálico afectou ás vogais longas do inglés medio. Foi un cambio en cadea, o cal implicou que cada cambio tivo un cambio subsecuente no sistema vocálico. As [[Vogal media\|vogais medias]] e [[vogal aberta\|abertas]] foron elevadas, e as [[vogal pechada\|pechadas]] romperon en [[ditongo]]s. Por examplo, a palabra ''bite'' (trabada) foi orixinalmente pronunciada como a palabra actual inglesa ''beet'', e a segunda vogal da palabra ''about'' (sobre) foi pronunciada como a palabra inglesa ''boot''. O gran desprazamento vocálico explica moitas das irrregularidades no deletro, xa que o inglés mantén moitas formas escritas dende o inglés medio, e iso tamén explica porque as vogais inglesas teñen pronunciacións tan diferentes para as mesmas letras noutras linguas.{{sfn\|Lass\|2000}}{{sfn\|Görlach\|1991\|pp=66–70}} O inglés comezou a medrar en prestixio durante o reinado de [[Henrique V de Inglaterra\|Henrique V]]. Arredor do ano 1430, a [[Court of Chancery]] de [[Westminster]] comezou a empregar o inglés en documentos oficiais, e unha nova forma de inglés medio, coñecido como, "Chancery Standard", foi desenvolvido a partir dos dialectos de Londres e das terras interiores do leste. En 1476, [[William Caxton]] introduciu a [[imprenta]] en Inglaterra e comezou a publicar os primeiros libros impresos en Londres, estendendo a influencia desa forma do inglés.{{sfn\|Nevalainen\|Tieken-Boon van Ostade\|2006\|pages=274–79}} A literatura deste período moderno temperán inclúe as obras de [[William Shakespeare]] e a [[Biblia do rei Xacobe\|tradución da Biblia]] encargada polo rei [[Xacobe VI de Escocia e I de Inglaterra\|Xacobe I]]. Mesmo despois do cambio vocálico, a lingua aínda soa diferente do inglés moderno: por exemplo, os [[Grupo consonántico\|grupos consonánticos]] {{IPA\|/kn ɡn sw/}} en ''knight'', ''gnat'' e ''sword'' aínda se pronunciaban. Moitas das características gramaticais que un lector moderno de Shakespeare podería atopar pintorescas ou arcaicas representan as características distintas do inglés moderno temperán.{{sfn\|Cercignani\|1981}} Liña 364: {{ORDENAR:Inglés}} [[Categoría:Lingua inglesa]] [[Categoría:Artigos que toda Wikipedia debería ter (Lingua e literatura)]]

Lingua inglesa: Diferenzas entre revisións