Leopoldo O'Donnell: Diferenzas entre revisións

'''Leopoldo O'Donnell y Jorís''', nado en [[Santa Cruz de Tenerife]] o [[12 de xaneiro]] de [[1809]] e finado en [[Biarritz]] ([[Francia]]) o [[5 de novembro]] de [[1867]], foi un militar e político [[España|español]]. Foi nomeado primeiro Duque de Tetuán, Conde de Lucena e Vizconde de Aliaga.

Nace nunha familia de devanceiros monárquicos [[Irlanda|irlandeses]]<ref name=":0">{{Cita libro|título=Wherever Green Is Worn: The Story of the Irish Diaspora|apelidos=Coogan|nome=Tim Pat|editorial=Palgrave|ano=2001|ISBN=0-312-23990-4|lugar=New York|páxina=67|ref=}}</ref> con grande tradición militar, o seu tío foi Enrique José O'Donnell ''Conde de La Bisbal''. O'DonellDonnell continuou a tradición familiar ingresando no rexemento de infantería Imperial Alejandro co grao de [[subtenente]].

Á morte de [[Fernando VII de España|Fernando VII]] en [[1833]], estalou a [[Primeira Guerra Carlista]] e entre os partidarios da filla de Fernando [[Isabel II de España|Isabel II]] (isabelinos) e os do seu tío e irmán de Fernando VII [[Carlos María Isidro de Borbón]] (carlistas); O'Donnell, que tiña daquelas o grao de capitán, aliñouse co bando isabelino, a pesar de ter irmáns e ao seu propio pai no bando carlista. Por distintos feitos de armas no conflito, ascendeu sucesivamente a coronel, logo a brigadier e en xuño de [[1837]] a mariscal de campo. A defensa de San Sebastián fronte as tropas carlistas en [[1838]] deulle unha gran notoriedade e fama<ref name=":0" /> polo que en [[1839]], foi nomeado Capitán Xeneral de [[Aragón]], [[Valencia]] e [[Murcia]]. Ao vencer ao xeneral Cabrera en Lucena, concedéuselle o título de ''Conde de Lucena'' e ascendeu a tenente xeneral.

En [[1839]], é nomeado Capitán Xeneral de [[Aragón]], [[Valencia]] e [[Murcia]]. Ao vencer ao xeneral Cabrera en Lucena, concedéuselle o título de ''Conde de Lucena'' e ascendeu a tenente xeneral. Polas súas conviccións moderadas, tivo que emigrar a [[Francia]], tras a revolución progresista de setembro de [[1840]] que provocou a renuncia de [[María Cristina de Borbón-Dos Sicilias]] (nai de Isabel II) á Rexencia.