Peto negro: Diferenzas entre revisións

Os petos negros escollen para face-lo niño, polo menos en Centroeuropa, lugares situados de xeito que lles fagan posible ter unha voa vista dos arredores e un punto de despegueengalaxe xeitoso. Ademais de nas faias, que son preferidas sempre que as poden atopar, fan os niños en moitas especies de árbores incluíndo [[abeto]]s, piñeiros, [[carballo]]s, [[álamo]]s, [[freixo]]s e [[ameneiro]]s. Os furados dos niños están situados habitualmente entre 10 e 20 m de altura, moi poucas veces por debaixo dos cinco metros. Para escoller a arbore axeitada teñen importancia a idade desta e o groso do tronco á altura do niño, que non adoita ser menor de 40&nbsp;cm. Os máis dos buratos son preparado sen marzo e abril. En xeral perfora nun niño novo cada ano, pero ás veces poden aproveitar furados xa existentes. Os furados son máis altos que anchos coa parte inferior inclinada para permitir a saída da auga da choiva. Aproveitan a miúdo puntos febles das árbores para face-la construción. A boca do niño mide uns 12,8×8,6&nbsp;cm cun fondo de entre 30 e case 60&nbsp;cm. A amplitude media interior é duns 25&nbsp;cm. Os furados máis axeitados son usados moitos anos, sendo en xeral cada vez máis fondos.<ref>HBV (1994) Bd. 9. S. 978</ref> Os dous sexos colaboran na construción do burato, pero os machos parecen se-los principais encargados de prepara-la parte interior. A perforación completa leva unhas catro semanas, pero a miúdo comezan o traballo e fan unha parada ata que a madeira podreceu dabondo como para facilita-lo traballo. Se por algunha causa perden un furado poden preparar un de substitución en menos de 10 días.<ref>Blume (1996) S. 41</ref>

* Mark Beaman und Steve Madge: ''Handbuch der Vogelbestimmung – Europa und Westpaläarktis''. Eugen Ulmer Verlag 1998, S. 533; <nowiki>ISBN 3-8001-3471-3</nowiki>