Concilio de Éfeso: Diferenzas entre revisións

O '''Concilio de Éfeso''' celebrouse entre o [[22 de xuño]] e o [[16 de xullo]] do ano [[431]], en [[Éfeso]], antigo porto grego fronte á illa de [[Illa de Samos|Samos]], na actual [[Turquía]]. Daquela, Éfeso era capital metropolitana de toda [[Anatolia|Asia Menor]].<ref>{{Cita libro|título=Los concilios ecuménicos|apelidos=Xavier|nome=Adro|editorial=Rafael Borrás, editor|ano=1959|ISBN=|serie=Col. Libros de hoy|volume=Nº 1|lugar=Barcelona|páxina=40|ref=}}</ref>

Está aceptado pola [[Igrexa Católica]], pola [[Igrexa Ortodoxa]] e polas [[igrexas ortodoxas orientais]] como o III [[Concilio ecuménico|Concilio Ecuménico]].

A xeito[[Escola de reacciónAntioquía]], aoreaccionando fronte o [[apolinarismo]] ([[Apolinar de Laodicea]] 310-390) que propugnaba que o Verbo se encarnaría tomando só corpo pero non alma humana, a [[Escola de Antioquía]] comezou a propor que as naturezas humana e divina en Cristo eran completas a tal grao que formaban dúas substancias independentes, dúas persoas en definitiva. Teorías desta índole foron propostas por [[Diodoro de Tarso]] e [[Teodoro de Mopsuestia]] que empregaban imaxes como a presenza dunha persoa (persoa divina) nun templo (persoa humana) ou o vestido (persoa divina) que se pon alguén (persoa humana) para explicar a unión das dúas naturezas. Xa que a terminoloxía non era clara e única, os exemplos e explicacións variaban.

Xa que a terminoloxía non era clara e única, os exemplos e explicacións variaban. Doutra banda, as teorías explicadas na escola de Antioquía non tiñan moita difusión e puideron pasar desapercibidas ata que [[Nestorio, patriarca de Constantinopla|Nestorio]] as deu a coñecer con motivo da denominación da Virxe como «Nai de Deus». Nestorio fixérase monxe e acadou gran fama en [[Antioquía]] polos seus dotes de predicador. Foi elixido [[patriarca de Constantinopla]] en [[428]]. Pedíuselle que interviñese nun tumulto causado por un monxe que afirmaba que María non era nai de Deus. Explicou o patriarca que María era «nai» da natureza humana de Cristo e que, polo tanto, se lle podía chamar Nai de Cristo pero que era un erro chamala «nai de Deus».

A resposta do patriarca causou estupor. Non tardaron en saír os defensores da maternidade divina de María. Así, por exemplo, [[Eusebio de Dorilea]] e [[Proclo de Constantinopla]]. Nestorio acudiu ás autoridades civís para acalar os monxes que se lle opuñan e escribiu ao papa [[Celestino I, Papa|Celestino I]] ([[429]]) para pedirlle a súa opinión sobre esta doutrina que ensinaba. Enviáballe para iso unha serie de sermóns que o papa puxo a consideración de [[Xoán Casiano]].

Pero [[Cirilo de Alexandría]] tomou con forza a loita contra Nestorio, movido tamén polas rivalidades entre as escolas de Alexandría e a de Antioquía. Cirilo enviou a Roma a Posidonio con escritos e argumentacións que demostraban a heterodoxia de Nestorio. Neses días, Casiano tamén deu o seu parecer desfavorábel sobre os escritos do patriarca de Constantinopla. A resposta de Celestino ([[430]]), tras pedir novamente consello nun sínodo celebrado en Roma,<ref>O libro de Llorca di 340 (cf. páxina 526) pero é un evidente erro ao escribir.</ref> foi dar plenos poderes, a xeito de delegado seu, a Cirilo e escribir a Nestorio para que se sometese á doutrina que Cirilo lle había presentar como ortodoxa.

Nestorio acudiu tamén ao emperador, [[Teodosio II]] quen, para evitar conflitos maiores, decidiu convocar un concilio. Escribiu ao papa para lle comentar a súa idea e este prometeulle que enviaría os seus legados ao concilio. Hai que dicir que a situación era complexa pois a posición de Nestorio fora xa condenada por Celestino e, polo tanto, o concilio – se quería evitar un cisma – debía facer outro tanto. O emperador fixou o [[431]] para a celebración do concilio e indicou que se realizaría en [[Éfeso]]. Alí Celestino enviou aos seus legados: os bispos Arcadio e Proxecto e o presbítero Filipo. Por outra banda, o papa escribiu a Cirilo para que non se condenase a Nestorio sen o oír antes.

Ao contrario dos anteriores concilios cuxas cuestións teolóxicas se referían principalmente á unicidade de Deus, o concilio de Éfeso supuxo un cambio de dirección, pois debateuse sobre a natureza de Cristo dadodada a negación dos nestorianos á unicidade da natureza de Cristo e considerar que as súas naturezas, divina e humana,se encontraban separadas, prevalecendo a natureza humana sobre a divina, polo que [[Virxe María|María]] non debía ser considerada ''Nai de Deus'' ([[Theotokos|Theotókos]]), senón só "Nai de Cristo" ([[Khristotokos]], xa que dera a luz a un home en que a divindade fora habitar).

NaTeodosio primeiraII sesión(emperador romano de Oriente) co seu co-emperador [[Valentiniano III]] (emperador romano de Occidente) e co consentimento do conciliopapa de Roma, celebradaconvocouno para o [[7 de xuño]]<ref>{{Cita web|url=http://mb-soft.com/believe/tssm/ephesus.htm|páxina-web=|título=Creer|data-acceso=20-06-2017}}</ref>. Mais, faltando os legados papais e os bispos orientais baixo o liderado de [[Xoán, patriarca de Antioquía|Xoán de Antioquía]], Cirilo de Alexandría comezou a primeira sesión o día [[22 de xuño]], e aproveitando a ausencia de [[Nestorio]] que se negaba a comparecer ata que non chegase a Éfeso o seu amigo o patriarca Xoán de Antioquía, procedeuse a condenar a doutrina nestoriana como errónea (Canons 2 a 5), decretando que Cristo era unha soa persoa coas súas dúas naturezas inseparábeis. Así mesmo decretou a maternidade divina de María. Cirilo logrou ademais que se aprobase un decreto redactado por el que depuña e excomungaba a Nestorio.

O 27 de xuño chegou a Éfeso Xoán de Antioquía, celebrando inmediatamente unha asemblea paralela enna que acusa a Cirilo de herexía [[arianismo|ariana]], polo que se procedeu á súa condena e deposición.

O [[10 de xullo]] chegaron os legados papais (os bispos Arcadio e Proxecto e o representante persoal do papa [[Celestino I, papa|Celestino I]], Filipe), que aproban a sesión celebrada o 22 de xuño e con iso a condena de Nestorio.