The Melvins: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Banjo (conversa | contribucións)
Beninho (conversa | contribucións)
Liña 33:
En [[1989]], [[Matt Lukin]] deixa a banda para formar [[Mudhoney]] e Melvins restablécese en [[San Francisco]] para gravar o seu próximo disco. ''Ozma'' é lanzado naquel ano e foi un dos mellores discos da escena underground lanzados en [[1989]], cando a escena de [[Seattle]] comezaba a chamar a atención en [[Europa]]. O son seguía a tendencia do disco anterior, con moito peso. Para o lugar de [[Matt Lukin]], a banda contou coa baixista Lori "Lorax" Black (filla da actriz [[Shirley Temple]]).
 
''Bullhead'', lanzado en [[1991]] non cambiaba moito respecto aos anteriores traballos, mais consolidaba o son de The Melvins. No mesmo ano saiu o EP ''Eggnogg'', que mantiña a calidade dedos seus primerosprimeiros discos, pero pasou bastante desapercibido. A finais daquel ano [[Nirvana (grupo musical)|Nirvana]] chegaba ao estrelado co álbum ''[[Nevermind]]'', que abriría as portas para varias bandas de [[Seattle]]. Mentres tanto todos os discípulos dos Melvins conseguían o éxito xuntando peso e melodiamelodía, aas músicacancións dos Melvins non posuían o formato pop, pasando á marxe de calquera posibilidade de alcanzar o éxito comercial.
 
En [[1992]], Lori saiu da banda e comezou unha etapa de cambio continuo de baixistas. Primeiro foi Tom Flyn, que logo deixou a banda para a entrada de [[Joe Preston]]. Naquel ano, The Melvins innovou co álbum ''[[Lysol (álbum)|Lysol]]'', un traballo conceptual de só un tema cunha duración de 31 minutos. Foi o último disco da banda pola [[Boner Records]], que aínda en [[1992]] lanzou os EP's ''[[Dale Crover (EP)|Dale Crover]]'', ''[[King Buzzo (EP)|King Buzzo]]'' e ''[[Joe Preston (EP)|Joe Preston]]''. Eses tres EP's foron inspirados (ata nas portadas) nos álbums en solitario dos integrantes de [[Kiss]].