Derek Warwick: Diferenzas entre revisións

== Vida tempranatemperá e carreira ==

Fichou por [[Renault na Fórmula 1|Renault]] en {{f1|1984}} despois de que [[Alain Prost]] os deixara a finais de 1983. Warwick, esperaba ter un coche co que gañar unha carreira, liderou o [[Gran Premio do Brasil de 1984]], na súa primeira carreira con eles, pero retirouse debido a un fallo da suspensión causado no inicio da carreira cando golpeou unha roda nun duelo co [[McLaren]] de [[Niki Lauda]]. Terminou no segundo lugar tanto en [[Gran Premio de Bélxica de 1984|Bélxica]] como en [[Gran Premio do Reino Unido de 1984|Reino Unido]] e colocouse sétimo no campionato.<ref name=f1network>{{cite web|url=http://www.f1network.net/main/s208/st18333.htm|publisher=F1Network.net|title=Renault Rockets – A history of Renault in F1|accessdate=22 de marzo de 2008}}</ref> 1984 sería o principio do fin para o equipo de fábrica de Renault, os pionerospioneiros do turbo na Fórmula Un. Nin Warwick nin o seu novo compañeiro de equipo [[Patrick Tambay]] gañaron unha carreira en 1984, a primeira vez desde {{f1|1978}} que o equipo non gañou un Gran Premio.

O punto de inflexión na carreira de Warwick foi a súa decisión de quedarse en Renault para {{f1|1985}} e rexeitar unha oferta de pilotar para [[WilliamsF1|Williams]]-[[Honda na Fórmula 1|Honda]]. (O asento foi entón ofrecido a Nigel Mansell) quen, aceptou o posto, gañou dúas carreiras ao final da tempada.) 1985 foi unha pobre tempada para Renault e o equipo retirouse da Fórmula Un ao final do ano. A retirada de Renault, e a negativa de [[Ayrton Senna]] de contratar a Warwick como compañeiro de equipo no equipo Lotus (usando o seu estado de piloto líder do equipo, Senna negouse a ter a ninguenninguén que non fora un puro 2º piloto como compañeiro de equipo, xa que cría que Lotus non era capaz de aguantar a dous pilotos de campións), deixou a Warwick sen un equipo para a tempada {{f1 | 1986}} e aceptou unha oferta para pilotar no equipo [[Tom Walkinshaw Racing|TWR]] [[Jaguar Cars|Jaguar]] propiedade de [[Tom Walkinshaw]] no [[World Sportscar Championship de 1986|World Sportscar Championship]]. Logo da morte de [[Elio de Angelis]] nun accidente durante unha proba en maio, Warwick foi invitado a ocupar o seu lugar en [[Brabham]]. Xurdiron rumores non confirmados de que o dono de Brabham, Bernie Ecclestone, invitara a Warwick a tomar o lugar de Angelis, xa que o inglés fora o único piloto dispoñible que non contactara co equipo ofrecendo os seus servizos nos días posteriores á intempestiva morte do italiano. Warwick explicou:

"Recibín unha chamada telefónica de Bernie, quen dixo que realmente apreciaba o feito de que non o chamase cinco minutos despois de que Elio morrese e que me gustaría substituilosubstituílo".

En {{f1|1989}}, a vitoria eludiu a Warwick en dúas ocasións. A primeira vez foi no [[Gran Premio do Brasil de 1989]], cando un desastroso pit stop custoulle máis de 17 segundos e terminou detrás do gañador [[Nigel Mansell]]. Pero o verdadeiro desconsuelodesconsolo chegou no [[Gran Premio do Canadá de 1989|Gran Premio do Canadá]], cando Warwick pilotou soberbamente e lideraba a carreira en mollado, só para que o seu motor [[Cosworth DFR|Cosworth]] fallara na volta 40, (Ayrton Senna, que superara a Warwick na volta 38, retiraríase cando a súa McLaren Honda V10 explotou a 3 voltas da meta. Como Warwick rodaba moito máis rápido que aqueles que marchaban detrás del, incluído o eventual ganador Thierry Boutsen, era posible que puidese lograr o seu primeiro triunfo nun Gran Premio se terminase). Os problemas de fiabilidade plagaronpragaron a tempada de Warwick e custoulle bos acabados noutras carreiras, logrando só 7 puntos en toda a tempada, no último dos seus 3 anos en Arrows.