|
== Biografía ==
Naceu en Zaragoza en 1512 e en [[Alcalá de Henares]] estudou [[retórica]], [[latín]] e [[Idioma grego|grego]] co coñecido [[helenista]] [[Hernán Núñez]]. Non deixou de aprender ademais varias linguas modernas, como o francés, o italiano, o portugués, e o catalán. En [[1530]], e grazas á influencia do seu pai [[Miguel de Zurita]], que foi médico de [[Fernando II de Aragón|Fernando o Católico]] e [[Carlos I de España|Carlos I]], conseguiu o posto de maxistrado da cidade de [[Barbastro]] e [[continuo]] da Casa Real, para, pouco máis tarde, ser nomeado baile (xuiz ordinario) de [[Huesca]].
EnFoi nomeado asistente-secretario da [[ 1548Inquisición española|Inquisición]] foiao nomeadoservizo do cardeal [[Juan Tavera]], que desempeñaba os cargos de membro do Consello de Estado, inquisidor xeral e [[arcebispo de Toledo]] en [[1537]]. Pasa a ser[[cronista]] do [[Reino de Aragón ]] en [[1548]] e en [[1566]] [[Felipe II de España|Felipe II]] noméao secretario para o concilio da Inquisición, e secretario do seu Consello e Cámara, delegando nel todos os asuntos de suficiente importancia como para requirir a firma do rei. ▼En [[1530]], e grazas á influencia do seu pai [[Miguel de Zurita]], que foi médico de [[Fernando II de Aragón|Fernando o Católico]] e [[Carlos I de España|Carlos I]], conseguiu o posto de maxistrado da cidade de [[Barbastro]] e [[continuo]] da Casa Real, para, pouco máis tarde, ser nomeado baile de [[Huesca]].
ZuritaTras obténobter unha [[sinecura]] en Zaragoza e renuncia aos seus anteriores cargos o [[21 de xaneiro]] de [[1571]] para dedicarse por completo á composición dos seus ''[[Anais da Coroa de Aragon]]'', cuxo primeiro tomo aparece en [[1562]]. Viviu para ver o último volume publicado en Zaragoza o [[22 de abril]] de [[1580]]. Morre o [[3 de novembro]] dese mesmo ano. ▼En [[1537]] foi nomeado asistente-secretario da [[Inquisición española|Inquisición]] ao servizo do cardeal [[Juan Tavera]], que desempeñaba os cargos de membro do Consello de Estado, inquisidor xeral e [[arcebispo de Toledo]].
▲En [[1548]] foi nomeado [[cronista]] do [[Reino de Aragón]] e en [[1566]] [[Felipe II de España|Felipe II]] noméao secretario para o concilio da Inquisición, e secretario do seu Consello e Cámara, delegando nel todos os asuntos de suficiente importancia como para requirir a firma do rei.
▲Zurita obtén unha [[sinecura]] en Zaragoza e renuncia aos seus anteriores cargos o [[21 de xaneiro]] de [[1571]] para dedicarse por completo á composición dos seus ''[[Anais da Coroa de Aragon]]'', cuxo primeiro tomo aparece en [[1562]]. Viviu para ver o último volume publicado en Zaragoza o [[22 de abril]] de [[1580]]. Morre o [[3 de novembro]] dese mesmo ano.
== Obra ==
[[Image:Portada de los Anales de la Corona de Aragón.jpg|thumb|230px|Portada dunha edición de 1610 dos ''Anais da Coroa de Aragón''.]]A magna obra de Jerónimo de Zurita, na que traballou durante trinta anos, éson os ''Anais da Coroa de Aragón'' (1562 - 1580). Nela historia os sucesos de [[Aragón]] en orde cronolóxica desde o período islámico ataaté o reinado de [[Fernando II de Aragón|Fernando o Católico]]. O modelo do seu concepto da historia e tamén do seu estilo é [[Tácito]]. Zurita propúxose facer unha historia rigorosa, refugando lendas, rumores e devanditos. Con este fin atende só ás fontes antigas e á documentación archivísticaarquivística, que son a base dunha historia refeita, na que se distancia cautelosamente das noticias transmitidas tradicionalmente polos historiadores inmediatamente anteriores, cuxo método basear na acumulación de crónicas medievais, fontes literarias e datos de segunda man.
Os seus cargos de secretario real e [[Cronista de Aragón]] permitíronlle realizar frecuentes viaxes a FlandesFlandres, Francia ou Italia, onde se puido prover de gran cantidade de fontes documentais de primeira orde. En moitos casos figuran nos seus ''Anais'' as transcricións literais dos documentos que lle servían de fonte. O discurso histórico que elabora segue unha orde cronolóxica preciso, e nel abórdanse aspectos políticos, económicos e relixiosos.
A obra ten un alcance máis aló do aragonés, pois no desenvolvemento da crónica, ven imbricados todos os reinos peninsulares, incluíndo Portugal. A pesar diso, xa [[Alonso de Santa Cruz]] achacáballelle achacaba un punto de vista demasiado favorábel ao [[Reino de Aragón]] e un certo desdén para con [[Castela]]. Pero Zurita cultivou adhesións acérrimas, que negaban que a súa historia mostrase un punto de vista tendencioso contra o castelán, como [[Ambrosio de Morais]] ou [[Juan Páez de Castro]].
Quizá o que máis se pode achacar a Zurita é un estilo alambicado en ocasións, motivado pola influencia da prosa latina; e deshilvanadodesenlazado na súa cohesión argumental, debido á difícil transición entre os documentos orixinais que reproduce e tamén por aterse a unha estrita orde temporal na exposición histórica, o que fai que se repita información.
Outra obra importante, tamén relacionada coa [[Historia de Aragón]] é a súa ''Indices rerum ab Aragoniae regibus gestarum'' (Zaragoza, 1578), cuxo asunto é a crónica dos [[Reino de Aragón|reis de Aragón]] até [[Martín I de Aragón|Martín I o Humano]], á que se achega a Historia de Sicilia, escrita por [[Gualberto de Malaterra]] e outros historiadores. Á mesma temática pertence ''Progresos da Historia no reino de Aragón'' (Zaragoza, 1580).
| 
