Pobo taíno: Diferenzas entre revisións

Algúns historiadores pensan erroneamente que esta etnia indíxena desapareceu tras a chegada dos invasores españois, pero recentes investigacións realizadas polo Dr. J.C. Martínez Cruzado [1] baseadas no ácido desoxirribonucleico (ADN) mitocondrial, herdado unicamente polo lado materno, demostran que aproximadamente o 53% dunha mostra de 38 estudantes da Universidade de Porto Rico, Recinto de Mayaguez, posuían ADN mitocondrial indíxena. O Dr. Martínez Cruzado admite na súa publicación que tal mostra non é representativa da poboación de Porto Rico. O estudo tamén indica que aínda non existen estudos de ADN do cromosoma E (herdado unicamente polo lado paterno) que indiquen a proporción de ADN indíxena existente na poboación; pero que é razoable supor que os resultados sexan similares aos de estudos realizados en países como Colombia e Brasil, onde a porcentaxe de ADN mitocondrial (ou materno) é principalmente indíxena, mentres que a porcentaxe de ADN do cromosoma E (ou paterno) é principalmente europeo.

 

 

Cando os primeiros navegantes españois chegaron ás illas do Caribe, os taínos estaban en plena loita cunha etnia rival, os [[Caribe (etnia)|Caribes]], que xa conquistaran as Antillas Menores. Nese entón a sociedade taína dividíase nuns cinco reinos controlados por ''caciques'', a quen se lles pagaba tributo. Frei [[Bartolomeu das Casas]] no seu libro ''[[Historia Xeral das Indias]]'' relata que no ano de [[1508]] quedaban uns 60.000 taínos en illa de [[A Española]]. Para [[1531]] a explotación e as enfermidades reduciran o número a 600.