Revisión como estaba o 21 de maio de 2017 ás 08:02 editar HombreDHojalata (conversa \| contribucións) 235.582 edicións Contos do Castromil ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 22 de maio de 2017 ás 17:39 editar desfacer HombreDHojalata (conversa \| contribucións) 235.582 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 43: {{Véxase tamén\|Cronobiografía de Carlos Casares}} [[Ficheiro:Iglesia de Santa Baia de Beiro (2370809326).jpg\|miniatura\|esquerda\|En [[Beiro, Ourense\|Beiro]] pasaba os veráns, Carlos, de neno.]] ~~Fillo~~O pai de Carlos foi Francisco Casares Dacal, fillo de Herminio Casares e Francisca Dacal, e a nai Manuela Mouriño Pérez, filla de José Mouriño e Mercedes Pérez-Congil.<ref name="RIVEIRO">{{Cita libro \|apelidos={{Versaleta\|Riveiro Coello}} \|ligazónautor=Antón Riveiro Coello \|título=Carlos, Casares. O neno que quería xogar co mundo \|ano=2017 }}</ref> Carlos foi o segundo de tres irmáns,. ~~naceu~~Naceu nunha casa da rúa Cardenal Quevedo de Ourense,<ref>{{Cita libro \|autor={{Versaleta\|[[Xabier Casares Mouriño\|Casares, Xabier]]}} \|ano=2004 \|capítulo=Os lugares da infancia \|título=Carlos Casares. Os amigos, as imaxes, as palabras }}</ref> no seo dunha familia de clase media. Con tres anos de idade a familia trasladouse a [[Xinzo de Limia]] <ref name="RAG2017DLG"/>, onde seu pai exercía a profesión de mestre e onde naceu o seu irmán pequeno [[Xabier Casares Mouriño\|Xabier]] (1945). A infancia transcorreu entre [[Lamas, Xinzo de Limia\|Lamas]], onde estaba a casa dos avós paternos, [[Sabucedo, Porqueira\|Sabucedo]], na casa dunha irmá da súa avoa materna Mercedes e [[Beiro, Ourense\|Beiro]], onde era abade o seu tío materno Xosé, na parroquia da que fora titular [[Basilio Álvarez]].<ref name="RIVEIRO"/> Deste xeito, Carlos viviu no rural galego a súa primeira infancia, fortemente ligado á lingua do país, pois, aínda sendo a súa nai castelán-falante, na contorna o galego era a lingua absolutamente dominante. Fillo dunha familia con grandes vencellos relixiosos (con varios cregos, o [[arcebispo]] [[Enrique Pérez Serantes]] entre eles), Carlos será enviado ao [[Seminario conciliar de Ourense\|seminario de Ourense]] onde cursou Humanidades entre os cursos 1952-53 e 1956-57. Durante estes anos viviu unha forte represión lingüística que espertou no autor un espírito inconformista, chegando a aparecer a súa primeira experiencia literaria, o xornal ''El averno'', que difundía de forma clandestina.<ref name="UNHADUCIA">{{Cita libro \|autor={{Versaleta\|[[Víctor Freixanes\|F. Freixanes, V.]]}} \|ano=1976 \|capítulo=Carlos Casares. Os dereitos do escritor \|páxinas=273–294 \|url=http://image.anobii.com/anobi/image_book.php?item_id=011974365fc2baddd8 \|título=Unha ducia de galegos }}</ref> Como consecuencia disto, abandonou o seminario e cursou os estudos de [[bacharelato]] por libre, o cal lle facilitou unha chea de horas de liberdade que investiu no que foron os comezos da súa creación literaria. Así, gañou o primeiro premio do Concurso Provincial de Cuentos de Navidad na capital ourensá, o que lle deu a posibilidade de coñecer o intelectual galeguista [[Vicente Risco]],<ref name="RAG2017DLG"/> e comezou a asistir ó seu faladoiro no café Parque.<ref name="EGU"/>

Carlos Casares: Diferenzas entre revisións