|
Entre [[1957]] e [[1960]], Mao dirixe unha ambiciosa campaña de masas denominada ''[[Gran salto adiante]]'', política desarrollista que marcaba o distanzamento entre o comunismo chinés e o soviético. O ''Gran Salto Adiante'' foi un fracaso, e provocou unha [[Gran famenta China|gran famenta]], que se viu agravada por [[Catástrofe natural|catástrofes naturais]].
Entre [[1966]] e [[1969]], alentado por seguidores como [[Lin Biao]] e a súa propia esposa [[Jiang Qing]], promoviópromoveu unha nova campaña de movilizaciónmobilización social, a [[Revolución Cultural]], co obxectivo, segundo Mao, de profundar a construción do socialismo e impedir a restauración capitalista; no entanto, hai quen considera que, no fondo, os auténticos obxectivos da Revolución Cultural eran apartar do poder a [[Liu Shaoqi]], [[Presidente da República Popular China]], e a [[Deng Xiaoping]], [[Secretario Xeral do Comité Central do Partido Comunista da China|secretario xeral do partido]], que o habían apartado do poder efectivo tralo fracaso do Gran salto adiante. Para iso, socavóu os apoios dos dirixentes do partido, creando estruturas de poder paralelas como comités revolucionarios e, de xeito especial, os «Gardas Vermellos», novos adoutrinados que «atacaban» a quen eran considerados reaccionarios ou contrarrevolucionarios. Mao acabaría, con todo, pedindo ao exército que acabase cos desmáns dos gardas vermellos, ante os crecentes actos de intimidación e violencia provocados por estes. En abril de [[1969]], o IX Congreso Nacional do Partido Comunista da China deu por concluída a [[Revolución Cultural]] e suspendéronse as actividades dos Gardas Vermellos. As loitas de poder que se sucederon a continuación levarían a unha situación de gran inestabilidade ata logo da morte de Mao, cando os reformistas liderados por Deng Xiaoping conseguirían facerse co poder.
Como líder ideolóxico do partido, a figura de Mao dominou a política e a sociedade da República Popular China ata a súa morte o [[9 de setembro]] de [[1976]] en [[Pequín]].
|
