Editorial Citania: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 9:
Na presentación de Citania, no programa radiofónico Galicia Emigrante, Seoane falaba do obxectivo de contar cun mínimo de mil subscritores aos seus libros. Estes mil subscritores dos que falaba Luis Seoane, el definíaos como ''mil homes galegos subscritos polo seu amor á súa estirpe e á vella nación de orixe''. Alén diso, na súa nota de presentación puidemos encontrar isto: ''"Non se trata dunha empresa interesada en favorecer a este ou a outro núcleo partidista da colectivididade, a un ou a outro ideal. Trátase dunha empresa que non ten máis programa que o de facer coñecer entre propios e estranos o espiritu de Galicia".'' <ref>{{Versaleta|Gerhardt}} (2015). [http://revistas.ucm.es/index.php/MADR/article/viewFile/48569/4537 "Asociacionismo gallego y mercado del libro en la Buenos Aires del medio siglo: dos proyectos editoriales de Luís Seoane"]</ref>
 
O proxecto da Editorial Citania, aindaaínda que nace sen un programa defiñido, tiña como propósito promover os autores galegos censurados no país e os exiliados en América. En plena posguerra, a editorial era unha continuación do traballo de artistas e escritores galegos que perseguían a rexeneración e desenvolvemento da cultura e arte de Galiza tras a [[Guerra civil española]] mediante editoriais (Nova, Emecé, Alborada), programas de radio (Galicia Emigrante, A hora Iberoamericana), traballos xornalísticos etc. Tal e como o dicía Seoane, ésta era unha obra ''de divulgación cultural (...) para engrandecer o nome de Galicia nas repúblicas americanas. Non se trata dunha empresa interesada en favorecer a este ou a outro partidista das colectividades (...) non ten máis programa que o de facer coñecer entre propriospropios e extrañosestraños o espiritu de Galicia''. Polo tanto, Citania estaba comprometida co labor pola expansión da cultura e realidade galega, coa fin de que chegase a propios -os galegos en Galiza e os galegos en América- e a estranosestraños -a poboación dos sistemas de acollida, maiormente as clases elevadas-. Con esta fin, apostan por unha publicación non unicamente en galego, mais tamén en castelán no momento, a literatura castelá de autores galegos aínda é considerada por certos grupos como literatura galega.
 
A  pesar desta convocatoria e do entusiasmo inicial, é visíbel en diferentes cartas arredor de 1960, na que Luís Seoane comeza a vislumbrar o fin da empresa editorial.Temos un claro exemplo desto na carta de [[Francisco Fernández del Riego]] a Díaz Dorado na que di: ''“Pienso en Citania sin dinero y sin aliento alguno y me da pena por Galicia, más desdichada si cabe por la desorientación de aquellos, sus hijos, como los de Buenos Aires, que podrían hacer algo por ella, pero siento orgullo de nuestro esfuerzo, el suyo, el de Lamela, Baltar, Julio Fernández, casi nadie más; Perfecto López, excelente gallego que podría hacer mucho si creyese de verdad en esta labor...”.'' Poucos meses despois, na carta do 18 de maio Díaz dorado confírmalle que Citania: ''“languidece, a pesar de nuestros esfuerzos”'' <ref>[http://epistolarios.consellodacultura.gal/ramon-pineiro/tematicas.php?tematica=3314&a=3099&d=3708 As cartas de Ramón Piñeiro sobre a Editorial Citania]</ref>. Finalmente, a Editorial Citania xa vai a menos, porque colle un contexto difícil, xa que ademáis das escasas ventas dos libros de temas e autores galegos, a industria editorial entrou nun período menos favorábel, cuxos inicios ubícanse entre os anos [[Literatura galega do século XX|1956 e 1960]].