Mao Tse Tung: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →Traxectoria: arranxiño |
m →Legado: arranxiños |
||
Liña 115:
O legado de Mao é obxecto de gran controversia. Moitos chinos consideran a Mao como un gran revolucionario, un gran líder. Reivindican a súa figura, aínda que recoñezan que incurrió en serios erros ao final do seu goberno. De acordo con Deng Xiaoping, quen fora desprazado durante a Revolución Cultural acusado de seguir o camiño da restauración capitalista, «[Mao] estaba as tres cuartas partes no correcto e unha cuarta parte errado ''e a súa'' contribución foi primordial e os seus erros secundarios». Algúns membros do Partido Comunista, con todo, acusan a Mao de ser o responsable da ruptura coa Unión Soviética. Tamén se lle crítica o non adoptar políticas relacionadas co control da natalidade, as cales foron desenvolvidas posteriormente polos seus sucesores cando estableceron unha serie de incentivos e programas a fin de lograr que as familias chinesas só tivesen un fillo.
Os críticos de Mao, con todo, afirman que logrou éxitos de gran importancia. Por exemplo, antes de 1949 o índice de [[analfabetismo]] era do 80 % e a media de vida da poboación era soa mente de 35 anos. Á súa morte, o índice de analfabetismo baixara ao 6 % e a media de vida duplicouse a 70 anos. A poboación da China durante o período de Mao aumentou en 57 %, chegando a 700 millóns comparado coa cifra de 400 millóns que permanecera constante entre as [[
Os opoñentes a Mao indican que os logros na erradicación do analfabetismo e as expectativas de vida, tamén foron alcanzadas polo réxime do Kuomintang en Taiwán. Algúns destes logros obtivéronse debido a que o país non estivo en guerra durante ese período e xa que logo puido dedicarlle recursos ao melloramento da poboación.
Mao suscitaba que o socialismo era a única resposta para a China, debido, entre outros argumentos, a que as potencias occidentais e particularmente os Estados Unidos, nunca permitirían que a China avanzase baixo un réxime capitalista. De feito, esta teoría non estaba lonxe da realidade, por canto Estados Unidos mantivo un embargo comercial á República Popular China que durou ata [[1972]], cando [[Richard Nixon]] decidiu que a China constituía unha potencia que debía ser considerada favorablemente na [[
Detractores e seguidores coinciden en afirmar que Mao foi un gran estratexa militar o cal demostrou na
Por outra banda, a ideoloxía maoísta influíu en moitos movementos comunistas do Terceiro Mundo, tales como [[Sendero Luminoso]] no [[Perú]], os [[Insurxencia naxalita|naxalitas]] na [[India]] e o bando comunista que pelexou na [[guerra civil nepalesa|guerra popular de 1996-2006]] en [[Nepal]]. Con todo, a China apartouse totalmente da liña maoísta cando Deng Xiaoping iniciou as reformas económicas.
| |||