Corsario, corsaria: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
mellora de redacción |
m →Historia: arranxiños |
||
Liña 6:
Ata o [[século XIX]] a actividade corsaria estivo sempre a cargo de particulares que [[armador|armaban]] [[Barco|buques]] unha vez obtida a patente de corso e recuperaban o investimento co botín obtido nas presas capturadas e os rescates por pasaxeiros de importancia capturados. O corsario estaba limitado na súa acción pola patente, podendo só capturar mercantes de determinados [[país]]es e tendo que repartir botín e rescate co [[Estado]] en moitas ocasións. Esta é a principal diferenza co [[piratería|pirata]], que atacará calquera buque que poida capturar e non ten que render contas a ninguén. [[Francis Drake]] é un bo exemplo desta época.
Aínda que a actividade corsaria xa se practicou na antigüidade, o auxe dos corsarios tivo lugar entre os [[século]]s [[século XVI|XVI]] e [[século XVIII|XVIII]]. Durante este período todas as potencias navais [[Europa|europeas]] empregaban sistematicamente aos corsarios para entorpecer o tráfico dos seus rivais coas colonias como complemento á súa frota militar regular. Os últimos actos corsarios tradicionais tiveron lugar no século XIX durante a [[Primeira República Española|guerra de Cuba]].
Posteriormente mantívose a denominación de corsarios ou ''[[Buques-Q]]'' para aqueles buques pertencentes a mariñas de guerra regulares que entorpecían o tráfico mercante inimigo. A principal actividade deste tipo foi a protagonizada polos [[Alemaña|alemáns]] durante ambas as guerras mundiais con medios [[submarino]]s principalmente. Tamén os [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] empregaron esta estratexia contra [[Xapón]] no [[Océano Pacífico|Pacífico]] durante a [[
Antes do desenvolvemento do [[dereito internacional]] entre as nacións [[Europa|europeas]], non había ningún recurso ao que acollerse para obter satisfacción tras sufrir pequenos agravios. Os corsarios empregábanse para resolver estes asuntos sen entrar en guerra aberta. O goberno dun país proporcionaba unha patente de corso ao propietario dun barco que lle permitía armar o seu barco e atacar a outros barcos que navegaban baixo unha bandeira particular. A cambio, recibían unha porción do botín, indo o resto a parar ás arcas do goberno, o que emendaba o agravio.
| |||