Sínodo de Whitby: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:Whitby - North Yorkshire dot.png|miniatura|Localización de Whitby en North Yorkshire.]]
O '''sínodo de Whitby''' foi unha importante reunión de monxes cristiáns irlandeses e romanos, xunto a autoridades políticas que se celebrou na cidade de Whitby, por entón capital do [[reino de Northumbria]], na actual [[Inglaterra]], o ano [[664]]. Nel definiuse a dirección relixiosa a tomar no conflito exposto entre o [[Cristianismo celta|cristianismo dos monxes irlandeses]] e o dos [[Igrexa católica|romanos]]<ref>{{Cita libro|título=El seguimiento radical de Cristo: esbozo histórico de la vida consagrada|apelidos=López Amat|nome=Alfredo|editorial=Ediciones Encuentro S. A|ano=1987|ISBN=978-84-7490-172-6|volume=vol. I|páxina=343|ref=}}</ref> .
Liña 6:
Durante a segunda metade do [[século VI]], monxes irlandeses chegaran a [[Inglaterra]], fundando unha serie de [[Mosteiro|mosteiros]], entre eles o de Iona. Paralelamente, a [[Igrexa católica|Igrexa de Roma]] enviara a varios monxes, entre eles [[Agostiño de Canterbury]], con idéntica misión de evanxelización. As dúas empresas misioneiras terminaron chocando, debido ás fortes discrepancias de ritual, estilo e organización que existían entre ámbalas dúas igrexas. Logo de moitos anos en que Northumbria oscilaba alternativamente entre darlle o favor aos monxes irlandeses ou aos romanos, o rei [[Oswiu de Northumbria]] decidiuse a resolver a cuestión.
A historia da reunión é referida por [[Beda|Beda o Venerable]] na súa ''[[Historia ecclesiastica gentis Anglorum|Historia eclesiástica dos ingleses.]]'' Segundo Beda (partidario de Roma), Oswiu preguntaría aos monxes romanos -do anglosaxón Wilfrido, monxe de Rippon, que chegaría a ser bispo de Iork<ref>
Fronte a estas argumentacións, Oswiu preguntaría aos monxes irlandeses, encabezados por Colman de Lindisfarne, se eles podían reclamar tamén para si mesmos semellantes poderes, ao que eles, por suposto, replicaron negativamente. Daquela, o rei reflexionou no sentido en que cómpríalle máis axeonllarse fronte a poderosa Igrexa de Roma que fronte aos humildes mosteiros irlandeses, porque de facer o contrario, ao morrer e chegar ao ceo podería atopar as portas pechadas por quen tiña as chaves do mesmo.
| |||