Sistema inmunitario adaptativo: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 57:
Cando se expoñen a esas [[célula somática|células somáticas]] infectadas ou disfuncionais, os linfocitos citotóxicos efectores liberan [[perforina]] e [[granulisina]]: citotoxinas que forman poros na [[membrana plasmática]] das células diana, o que permitirá que flúan [[ión]]s e auga ao interior da célula infectada, causando que estoupe ou se [[lise]].<ref name=Janeway/> Os linfocitos T citotóxicos liberan o [[encima]] [[grancima]], unha [[serina protease]] que entra nas células por eses poros formados e induce a [[apoptose]] (morte celular). Para limitar os danos nos tecidos durante unha infección, a activación das células T citotóxicas está estritamente controlada e xeralmente require un sinal moi forte de activación polo MHC/antíxeno, ou a activación adicional de sinais proporcionados polas [[célula T axudante|células T "axudantes"]] (ver abaixo).<ref name=Janeway/>
 
Unha vez resolta a infección, a maioría das células efectoras morren e son eliminadas polos [[fagocito]]s, pero unhas poucas delas mantéñense vivas en forma de células de memoria.<ref name=Janeway6/> Cando se produce un segundo encontro co mesmo antíxeno, estas células de memoria diferéncianse rapidamente en células efectoras, acortando drasticamente o tempo requirido para organizar unha resposta efectiva.<br style="{{clear:both" />}}
 
=== Células T axudantes ===