Flamenco: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎O casticismo: arranxiño
Liña 58:
En [[1783]] [[Carlos III de España|Carlos III]] promulgou unha pragmática que regulaba a situación social dos xitanos. Isto foi un feito transcendental na historia dos xitanos españois que, tras séculos de marxinación e persecucións, viron como a súa situación xurídica melloraba substancialmente.
 
Trala [[Guerraguerra deda Independenciaindependencia española]] ([[1808]]-[[1812]]) desenvolveuse na conciencia española un sentimento de orgullo racial, que contrapón ao [[Ilustración|ilustrado]] [[afrancesado]] a forza telúrica do ''[[manolo|majo]]'', arquetipo do individualismo, a graza e o [[casticismo]]. Nese ambiente triunfa a moda [[pobo xitano|cañí]], pois o casticismo ve no xitano un modelo ideal dese individualismo. A eclosión das [[tauromaquia|escolas taurinas]] de [[Ronda]] e [[Sevilla]], o auxe do [[bandoleirismo]] e a fascinación polo andaluz manifestada polos viaxeiros románticos europeos, foron conformando o [[costumbrismo andaluz]], que triunfou na corte [[Madrid|madrileña]].
 
=== Os cafés cantantes ===
[[Ficheiro:EMILIO BEAUCHY, Café cantante, hacia 1885, copia a la albúmina.jpg|miniatura| [[Café cantante]], en [[Sevilla]], cara ao ano [[1888]]. Fotografía de [[Emilio Beauchy]].]]