Enerxía nuclear: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →A fisión nuclear: arranxiños |
m →A fusión nuclear: arranxiños |
||
Liña 99:
Ata o principio do século XX non se entendía a forma en que se xeraba enerxía no interior das estrelas necesaria para contrarrestar o colapso gravitatorio destas. Non existía reacción química coa potencia suficiente e a fisión tampouco era capaz. En 1938 [[Hans Bethe]] logrou explicalo mediante reaccións de fusión, co [[ciclo CNO]], para estrelas moi pesadas. Posteriormente descubriuse o [[Cadea protón-protón|ciclo protón-protón]] para estrelas de menor masa, como o [[Sol]].
Nos [[Década de 1940|anos 1940]], como parte do [[proxecto Manhattan]], estudouse a posibilidade do uso da [[Fusión nuclear|fusión]] na bomba nuclear. En [[1942]] investigouse a posibilidade do uso dunha reacción de fisión como método de ignición para a principal reacción de fusión, sabendo que podería resultar nunha potencia miles de veces superior. Con todo, tras finalizar a [[
As condicións necesarias para alcanzar a ignición dun reactor de fusión controlado, con todo, non foron derivadas ata [[1955]] por [[John D. Lawson]].<ref name="Lawson">[http://web.archive.org/web/http://www.jet.efda.org/pages/publications/yop/dec05-aere-gpr1807.pdf Condicións de Lawson para construír un reactor de fusión útil] {{en}}</ref> Os [[criterios de Lawson]] definiron as condicións mínimas necesarias de [[tempo]], [[densidade]] e [[temperatura]] que debía alcanzar o combustible nuclear (núcleos de hidróxeno) para que a reacción de fusión se mantivese. Con todo, xa en [[1946]] patentouse o primeiro deseño de reactor termonuclear.<ref name="reactor">[http://v3.espacenet.com/textdoc?DB=EPODOC&IDX=GB817681&F=0 Resumo da patente GB817681]</ref> En [[1951]] comezou o programa de fusión de Estados Unidos, sobre a base do [[stellarator]]. No mesmo ano comezou na Unión Soviética o desenvolvemento do primeiro [[Tokamak]], dando lugar aos seus primeiros experimentos en [[1956]]. Este último deseño logrou en [[1968]] a primeira reacción termonuclear cuasi-estacionaria xamais conseguida, demostrándose que era o deseño máis eficiente conseguido ata a época. [[ITER]], o deseño internacional que ten data de comezo das súas operacións no ano [[2016]] e que intentará resolver os problemas existentes para conseguir un reactor de fusión de confinamento magnético, utiliza este deseño.
[[Ficheiro:Fusion microcapsule.jpg|miniatura|150px|Cápsula de combustible preparada para o reactor de fusión de [[confinamento inercial]] [[National Ignition Facility|NIF]], recheo de [[deuterio]] e [[tritio]].]]
En [[1962]] propúxose outra técnica para alcanzar a fusión baseada no uso de [[láser]]es para conseguir unha implosión en pequenas cápsulas cheas de combustible nuclear (de novo núcleos de hidróxeno). Con todo ata a década dos 70 non se desenvolveron láseres suficientemente potentes. Os seus inconvenientes prácticos fixeron desta unha opción secundaria para alcanzar o obxectivo dun reactor de fusión. Con todo, debido aos tratados internacionais que prohibían a realización de ensaios nucleares na atmosfera, esta opción (basicamente microexplosións termonucleares) converteuse nun excelente laboratorio de ensaios para os militares, co que conseguiu financiamento para a súa continuación. Así, construíronse o [[National Ignition Facility]] (NIF, con inicio das súas probas programadas para [[2010]]) estadounidense e o [[Laser Mégajoule]] francés (LMJ), que perseguen o mesmo obxectivo de conseguir un dispositivo que consiga manter a reacción de fusión a partir deste deseño. Ningún dos proxectos de investigación actualmente en marcha predixen unha ganancia de enerxía significativa, polo que está previsto un proxecto posterior que puidese dar lugar aos primeiros reactores de fusión comerciais ([[DEMO]] con [[confinamento magnético]] e [[HiPER]] con [[confinamento inercial]]).
=== Outros sistemas de enerxía nuclear ===
{{AP|Xerador termoeléctrico de radioisótopos}}
| |||