José Maria Eça de Queirós: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Lameiro (conversa | contribucións)
corrixo *escrebera
Liña 2:
'''José Maria Eça de Queirós''' (na grafía decimonónica portuguesa '''Eça de Queiroz''') nado na [[Póvoa de Varzim]] o [[25 de novembro]] de [[1845]] e finado en [[París]] o [[16 de agosto]] de [[1900]], foi un escritor e diplomático portugués, considerado como un dos máis grandes novelistas de todos os tempos. Eça figura no canon literario occidental elaborado polo crítico [[Harold Bloom]].
== Traxectoria ==
Eça de Queirós era fillo de achego dun maxistrado. Realizou os seus estudos secundarios na cidade do [[Porto, Portugal|Porto]], e ao seu remate pasou a estudar [[Dereito]] na [[Universidade de Coímbra]], no centro do país, na que se licenciou en [[1866]]. En Coímbra fixo relacións con varios contemporáneos, especialmente con oco poeta [[Antero de Quental]], con oco cal conservaría a amizade ao longo da súa vida. Pouco despois fundaría o bisemanario ''Distrito de Évora''.
 
A finais de [[1867]], trasladouse para [[Lisboa]], onde un despacho de [[avogado]], conco apoio do seu pai. Nos anos seguintes formou parte do [[Cenáculo]], un círculo intelectual do que formaba parte tamén o seu amigo Antero de Quental; con eles participou nas [[Conferencias do Casino]], actos que criticaban a prostración artística portuguesa.
 
Pasou despois a [[Leiria, Portugal|Leiria]], onde traballou como administrador do seu concello durante case un ano. No intermedio Eça viaxou até o Exipto, onde asistíu á inauguración do [[Canle de Suez|Canal de Suez]]. A súas impresións foron agrupadas como "O Egipto" ([[1869]]). No ano 1870, Eça presntousepresentouse ao concurso público para o corpo diplomático portugués, pasando as probas correspondentes. Foi destinado como cónsul para [[A Habana]] en [[1872]], desde onde en [[1874]], foi transferido para [[Gran Bretaña]], onde exerceu o mesmo cargo, primeiramente en [[Newcastle upon Tyne]], e logo, en [[1788]], en [[Bristol]]. Dez anos despois pasou para a capital francesa, [[París]]. FuranteDurante eses anos visitaba Portugal moi de tardecando en tardevez, mais enviaba crónicas tanto para publicacións periódicas portuguesas como brasileiras, que levaban títulos como ''Cartas de Inglaterra'', ''Bilhetes de Paris'', ''Cartas familiares'' ou ''Ecos de París'', e que serían colixidas postumamente.
 
En [[París]], na súa residencia de [[Neully]], morreu prematuramente, vítima da tuberculose.
Liña 15:
En colaboración con [[José Duarte Ramalho Ortigão|Ramalho Ortigão]], Eça lanza, en folletín, unha novela policíaca: ''O Mistério da Estrada de Sintra'', e, co mesmo autor, redixen os artigos xornalísticos de "As Farpas".
 
A primeira novela, en solitario, de Eça de Queirós, ''[[O Crime do Padre Amaro]]'', foi publicada en [[1874]]. A obra trata da impudicia e a esaxerada influencia do clero portugués, e ambiéntase na entón pequena cidade episcopal de Leiria, que coñecía ben. MoiMoito logodespois foi acusada de ser unha imitación da novela de [[Émile Zola]] "''La Faute de l'Abbé Mouret''". Porén, como o mesmo Eça fixo notar na segunda edición do libro, que iso era algo imposíbel, pois el escribira a súa obra en [[1871]], lido a algúns amigos en [[1872]] e publicado antes do libro de Zola<ref>Eça de Queirós, Nota da segunda edición de "O Crime do Padre Amaro", reproducida na edición de Livros do Brasil, Lisboa, s.a.</ref>. A segunda edición, datada en 1880, contén importantes correccións do autor.
 
En [[1878]], publicou ''[[O primo Basílio]]'', que xunto con ''[[Os Maias]]'' (1888) e ''[[A Ilustre Casa Ramires]]'' (1900), son as grandes obras publicadas por Eça en vida. Postumamente, aínda que o escritor as deixara xa preparadas para seren imprentadas, foran publicadas outras obras, algunhas non novelísticas, entre as que cómpre destacar ''[[A Cidade e as Serras]]'' (1901). Outros escritos, dispersos, foran, porén, colleitados polo seu amigo [[Luís de Magalhâes]].