Paros: Diferenzas entre revisións

'''Paros''' ([[lingua grega|grego]] ''Πάρος'', [[latín]] ''Parus'') é unha pequena illa grega situada no [[Mar Exeo]], ao sur de [[Delos]] e ao oeste de [[Naxos]], da que está separada por unha canle. Pertencente ao conxunto das [[Cícladas]], é a terceira en tamaño con 207 Km² de extensión e 118  km de praias. É unha illa sen apenas vexetación, montañosa e con grandes extensións chairas aptas para o cultivo. Posúe dous grandes [[baía|golfos]] naturais, o de Naussa e o de Parikia. Ten unha poboación de 15.000 habitantes, coñecidos polo xentilicio de parios.

Os [[illa de Creta|cretenses]] dominaron a illa durante a [[civilización minoica|época minoica]]. Fixeron dela un gran porto estratéxico. A lenda conta que o rei [[Minos]] sacrificaba ás Grazas en Paros cando lle informaron do asasinato do seu fillo [[Androgeo]] en [[Atenas]]. El continuou o [[sacrificios relixiosos de Grecia Antiga|sacrificio]], pero rexeitou a coroa que adornaba a súa cabeza e parou as música das frautas rituais. Explícase así o carácter particular dos sacrificios ás Grazas en Paros na antigüidade: sen coroas de flores nin música. [[Androgeo]] tivera dous fillos, Alceo e Esténélo, a quen Minos establecería en Paros cos seus tíos, os fillos que el tivera coa ninfa Paria: Nefalión, Eurimedonte, Criseo e Filolao. É así como a [[mitoloxía grega|mitilogía]] explica a dominación minoica da illa.

A lenda di que foi colonizada por Paros de Parrasia, que levou á illa unha [[colonización grega|colonia]] de [[Arcadia|arcadios]]. Os supostos nomes antigos foron ''Plateia'' (ou ''Pactia''), ''Demetrias'', ''Zacinto'', ''Hiria, Hileessa, Minoa'' e ''Cabarnis''. Atenas enviou unha colonia de xonios que achegaron prosperidade e crearon colonias en [[Thasos]], e a de [[Parion]] no [[Helesponto]].

Habitada desde a prehistoria, a súa historia é relevante a partir da [[civilización micénica]], posteriormente, na [[civilización minoica]] ou cretense e nas [[guerras médicas]] coñeceu o seu maior apoxeo.

Patria do [[poeta]] [[Arquíloco]] e sede do ''Arquiloqueo'', templo dedicado ao poeta polos seus compatriotas logo de morto. Famosa na antigüidade polo seu mármore.

Ao comezo das [[guerras médicas]] a illa dependía de Naxos e estaba á beira de [[Persia]], e enviou unha nave á [[batalla de Maratón]]. Como castigo foi arrasada pola frota ateniense dirixida por [[Milcíades o Mozo|Milcíades]] que pediu un tributo de 100 [[talento]]s, pero a cidade resistiu e obrigou aos atenienses a retirarse logo de 26 días de asedio. No templo de Deméter en Paros, Milcíades recibiu a ferida da que morreu. Logo da batalla de [[Artemision]], a illa, que continuaba sendo aliada de Persia, mantivo a neutralidade á espera dos acontecementos. [[Temístocles]] impúxolle un tributo ao final da guerra e entrou na [[confederación de Delos]], onde pagaba o tributo máis alto de todas as illas (30 talentos).

O goberno foi democrático, dirixido por un senado, pero na época da [[guerra do Peloponeso]], en [[-410]], xa gobernaba a oligarquía, cando foi alí o xeneral ateniense [[Teramenes]] e restaurou a democracia. En [[-387]] entrou na nova confederación ateniense. En [[-385]], en cooperación con [[Dionisio I]] de [[Siracusa]], fundou unha colonia na illa chamada [[Faros (Iliria)|Faros]] en [[Iliria]].

En [[-357]] separouse da confederación, pero perdeu importancia política. Logo da morte de [[Alexandre o Grande]] dependeu uns anos dos [[Dinastía Tolemaica|Tolomeos]].

Pasou a [[Roma Antiga|Roma]] e a [[Bizancio]], e logo de [[1207]] foi parte do [[ducado de Naxos]], dentro do cal formou unha señoría. En [[1573]] pasou aos [[Imperio Otomán|otománs]] e en [[1830]] foi recoñecida parte de [[Grecia]].

Na illa atopouse a [[Crónica de Paros]].

Poucas son as pedras que permanecen en pé do recinto sacro. Do templo só restan os cimentos e algúns elementos que, aínda que pertencentes á lugar sacro, apareceron como aproveitados e reutilizados noutras construcións moito máis tarde.

Tamén sobre o outeiro de Castro existen restos arqueolóxicos. Corresponden ao santuario de [[Apolo]] cun templo [[orde dórica|dórico]] (século -VII - -VI) e dous altares dedicados a [[Artemisa]], ambos pertencentes á época arcaica pero a períodos sucesivos.

Fóra da zona habitada de Paros e xunto a moitos outros epígrafes, A. Orlando recuperou en [[1961]] o que se refire ao poeta Arquíloco. A inscrición está gravada nun [[capitel]] [[orde corintia|corintio]] posterioremente reutilizado e atopado nunha basílica medieval.

Probablemente non lonxe achábase o ''heroon'' (tumba) do poeta, que participaría co seu pai na [[colonización grega|colonización]] de [[Thasos]].

A illa de Paros tivo un porto marítimo florecente durante a antigüidade. Fundou colonias, tales como Thasos no século -VIII e a illa de Faros na costa dálmata no século -IV. o Eforato grego supervisou os portos de Paroikia e Naoussa entre o 6 e o 11 de setembro de [[1979]]. En Paroikia, o equipo de arqueólogos do Eforato achou varias estruturas baixo o mar na zona do porto. Primeiro, varios bloques de mármore, e de pezas de calcaria utilizados na arquitectura, foron achadas no porto A unha profundidade de entre un e seis metros. columnas de mármore de diferentes tamaños foron tamén descubertas moi preto da costa no porto. Unha pequena columna de mármore de 36  cm de diámetro estivo afundida a unha profundidade de seis metros. Ao noroeste desta columniña acháronse dúas columnas de mármore, de 1´30 m e 2´80 m de diámetro, de pé na area.

Na baía de Paroikia, varias estruturas foron atopadas. Un grande edificio con varias salas foi achado moi preto da praia. Os muros estaban formados de creta e de gneis. Rubensohn realizara un plano deste edificio e pensaba que se trataba dunha [[arquitectura romana|construción romana]]. A parte alta deste espigón áchase a unha profundidade de dúas a tres m da superficie. A estrutura ten forma de lingua. En sección, este dique ten forma de rampla cunha depresión circular de dous metros de longo e un metro de profundidade. En Naoussa, ao norte da illa, tres diques foron localizados así como cerámicas romanas do [[século -I]], e bizantinas.

[[Ficheiro:Ekatontopiliani Paros.jpg|miniatura|dereita|200px|Igrexa da Panaghia Ekatontopiliani]]

Une lenda atribúe a fundación da igrexa a [[Elena de Constantinopla|Santa Helena]], a nai do emperador Constantino I. Unha lenda diferente elixiu a outra gran figura bizantina, Xustiniano I, que mandaría a Ekatontopiliani a un alumno de [[Isidoro de Mileto|Isidoro]], o arquitecto de Santa Sofía.

[[Ficheiro:Baptisterio Paros.jpg|miniatura|dereita|200px|Baptisterio do século IV]]

San Teocristi sería un mozo do século VIII, orixinario de [[Mitilene]]. Raptado con 18 anos polos piratas, lograra escapar do barco. Había encallado en Paros onde viviu como asceta na igrexa de Ekatontopiliani. Esta lenda podería corroborar pois o feito que Paros sexa abandonada en época bizantina. Teocristi viviría así trinta anos antes de ser descuberto por un cazador que foi asustado por este esqueleto fantasmagórico. Á súa morte, volveuse patrón da illa e foi enterrado en Ekatontopiliani.