Movemento Branco: Diferenzas entre revisións

En sentido estrito, non existía ningún «Exército Branco»; sen coordinación central, as forzas brancas nunca foron máis aló dunha feble confederación de grupos contrarrevolucionarios, os cales serviran no exército do tsar Nicolao II e buscaban o retorno da monarquía no Imperio Ruso. A maioría de oficiais que conformaban o núcleo do exército eran excombatentes da [[Primeira Guerra Mundial]] de ideoloxía monárquica, pero outros grupos apoiaban a outras tendencias políticas: demócratas, [[Partido Social-Revolucionario|social-revolucionarios]], [[menxeviques]] e outros opositores da Revolución de Outubro. Noutros tempos e noutras circunstancias, os mesmos grupos apoiarían ó Exército Vermello. Tamén houbo outros grupos, como o Exército Verde e o Exército Negro, que operaban en Ucraína e que se opuñan tanto a vermellos como a brancos. As tropas de base do exército branco incluían tanto a inimigos declarados dos bolxeviques (moitos [[cosaco]]s, por exemplo), defensores da monarquía e campesiños apolíticos recrutados obrigados a loitar. Ás veces, os aliados occidentais da [[Triple Entente]] e forzas estranxeiras intervencionistas proporcionaron importante asistencia ás unidades do exército, xa que o Exército Branco non era máis que unha forza contrarrevolucionaria, sen apoio loxístico de parte do tsar, debido que el mesmo abdicara. Isto levaría a algúns a ver ó Exército Branco como representante dos intereses das potencias rivais.

 

 

A ideoloxía do Movemento Branco estivo en permanente desenvolvemento durante a guerra civil. Os xenerais [[Lavr Georgevich Kornilov|Kornilov]] e [[Anton Ivanovich Denikin|Denikin]] sostiveron certas formas de base ideolóxica pero ningunha era tan concreta ou coherente como a do [[Pyotr Wrangel|xeneral Wrangel]] durante o chamado «experimento de Crimea» en 1920. Foi alí onde Wrangel expuxo brevemente o núcleo do «ideal branco», que facía énfase na liberación de Rusia dos bolxeviques e outras forzas «anárquicas», o establecemento dun goberno xusto e honrado, a protección dos fieis das persecucións relixiosas, os dereitos do granxeiro á propiedade da terra e a oportunidade de todos os rusos de elixir un «líder».