Investigación operativa: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
→Programación non linear: Arranxos |
Referencias |
||
Liña 2:
A '''investigación operativa'''<ref>[http://eio.usc.es/index.php/gl Departamento de Estatística e Investigación Operativa] (Facultade de Matemáticas da USC)</ref> (IO) é unha rama interdisciplinar da [[matemática aplicada]] que fai uso de [[Modelo matemático|modelos matemáticos]], estatísticos e de [[algoritmo]]s na axuda á toma de decisión. Emprégase sobre todo para analizar sistemas complexos do mundo real, tipicamente co obxectivo de mellorar ou optimizar a actuación.
A IO non é unha ciencia en si, mais si a aplicación da ciencia á solución de problemas de xerencia e administrativos, e céntrase no desempeño de sistemas organizados como un todo, en vez das súas partes tomadas separadamente.<ref>{{cite web|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/682073/operations-research/68171/History#ref22348|titulo=operations research (industrial engineering) :: History – Britannica Online Encyclopedia|data=|acessodata=08 Setembro 2016|obra=operations research (industrial engineering) :: History – Britannica Online Encyclopedia|publicado=Britannica.com|ultimo=EILON|primeiro=Samuel}}</ref>.
== Historia ==
Liña 10:
== Fases ==
A resolución dun problema, polo método da investigación operativa, segue as seguintes fases:<ref>ANDRADE, Eduardo Leopoldino de, "Introdução à pesquisa operacional: métodos e modelos para análise de decisões, 4 Ed.", Rio de Janeiro: LTC, 2009. 202p.</ref>
* '''Definición do problema.''' Nesta fase defínense os obxectivos que se queren lograr, as variables envolvidas no problema, e as principais restricións.
* '''Construción do modelo matemático.''' A escolla do modelo depende do tipo de problema que se vai resolver. Os modelos matemáticos máis utilizados, son os de programación linear.
Liña 66:
A [[Programación dinámica (computación)|programación dinámica]], como o método de dividir e conquistar, resolve problemas combinando as solucións para subproblemas. Os algoritmos de división e conquista parten o problema en subproblemas, resolven os subproblemas de forma recursiva, e axiña, combinan súas solucións para resolver o problema orixinal. En contrapartida, a programación dinámica aplícase cando os subproblemas se sobrepoñen, isto é, cando os subproblemas comparten subproblemas. Neste contexto, un algoritmo de división e conquista fai máis traballo do que é preciso, resolvendo repetidamente os subproblemas comúns.
Un algoritmo de programación dinámica resolve cada subproblema só unha vez e, axiña, salva a súa resposta nunha táboa, evitando así o esforzo de recalcular a resposta cada vez que resolve cada subproblema.<ref>{{citar livro|titulo=Introduction to algorithms|ultimo=CORMEN|primeiro=Thomas H.|editora=MIT Press|ano=2009|local=Massachussetts|paginas=359|acessodata=}}</ref>
=== Programación non linear ===
Liña 88:
=== Simulación discreta ===
A [[simulación]] de eventos [[tempo discreto|discretos]]<ref>{{citar livro|titulo=Introdução à Pesquisa Operacional|ultimo=Hillier|primeiro=Frederick S.|ultimo2=Lieberman|primeiro2=Gerald J.|editora=McGraw-Hill|ano=2013|local=Porto Alegre|paginas=934-945}}</ref> (SED) modela a operación dun sistema como unha secuencia de eventos discretos no tempo. Cada evento ocorre nun determinado instante de tempo e marca unha mudanza de [[Estado (computación)|estado]] no sistema. Entre eventos consecutivos, considérase que o sistema non sofre mudanza ningunha, así, a simulación pode saltar directamente do instante de ocorrencia dun evento para o próximo.
Unha técnica coñecida para execución de simulacións de eventos discretos é o "método das tres fases". Nesta abordaxe, a primeira fase sempre avanza o reloxo para o próximo evento a ocorrer, respectando a orde cronolóxica de eventos (chamados de eventos do tipo A). A segunda fase é a execución de todos os eventos que incondicionalmente ocorren no instante actual (chamados de eventos do tipo B). A terceira fase é a execución de todos os eventos que condicionalmente ocorren no tempo actual (chamados eventos do tipo C).
| |||