Aldara de Celanova: Diferenzas entre revisións

'''Ilduara Eriz''' tamén coñecida como '''santa Ilduara''' e frecuentemente '''Aldara de Celanova'''<ref>Sobre o nome de orixe xermánica Aldara refiridoreferido a este personaxe histórico é ilustrativa a obra de Xosé Feixó Cid ''DiccionarioDicionario Galegogalego dos Nomesnomes'' Ed. Xerais. Vigo 2003, paxpáx.25. ISBN 84-9782-052-5</ref><ref>Tamén identifica o nome galego de orixe xermánica Aldara con este personaxe a obra dirixida por [[Xesús Ferro Ruibal]] ''O teu nome'' [[Ed. Ir Indo]]. Vigo, paxpáx. 19. ISBN 84-7680-216-1</ref><ref>Xesús Ferro Ruibal e [[Ana Isabel Boullón Agrelo]] consideran como étimo para o nome Aldara: ''antigo nome galego de orixe xermánica, formado co elemento hild- "guerreiro"- e wars "sabio"'' e identifican expresamente Santa Aldara con Ilduara Eriz. ''Diccionario dos nomes galegos''. Ed. Ir Indo. Vigo, 1992, paxpáx. 110, ISBN 84-7680-096-7. Este libro, o 4 de xullo de 1992, foi asumido pola [[Real Academia Galega]] de ''maneira que cada entrada pode a efectos oficiais ser considerada un ditame''.</ref> foi unha das aristócratas galegas máis importantes de finais do [[século IX]] e [[Século X|X]]. Filla dos condes de [[Lugo]], [[Ero Fernandes]] e a súa muller [[Adosinda (condesa)|Adosinda]]. Casada con [[Gutier Menéndez]], foi nai de [[Rosendo de Celanova]]. Os seus outros fillos foron Hermesinda, Froilán III ([[Condado de Trastámara|conde de Trastámara]]), Munio, Aloito e [[Adosinda Guterrez de Celanova|Adosinda]].

Pertencía a unha estirpe emparentada cos reis galaico-leoneses. Era nora de [[Afonso III o Magno]], cuñada do rei de Galicia [[Ordoño II]], tía do rei de Galicia [[Sancho Ordóñez]] así como dos reis [[Afonso IV de León|Afonso IV]] e [[Ramiro II de León|Ramiro II]].<ref>''Hernández Figueiredo, San Rosendo, bispo de Mondoñedo, fundador de Celanova y pacificador de la Gallaecia''. Ed. BAC. Madrid 2007, paxpáx. 49. ISBN 978-84-7914-878-2</ref>.

Tiña posesións ao longo do [[reino de Galicia]], incluíndo as terras do [[Bierzo]] e o norte do actual [[Portugal]]. Exerceu poderes públicos nos condados de [[Ortigueira]], [[Saviñao]], [[Lor]], Castillón, [[Quiroga]] e [[Comarca da Terra de Caldelas|Caldelas]] e nas decanías de [[Ladra]], [[O Páramo]], [[Salnés]], [[Tredóns]], [[Sorga]] e [[Condado da Limia|Limia]]<ref>''[[A gran historia de Galicia]]'' IV, volume 2, Ed. La Voz de Galicia, 2007, paxpáx. 95. ISBN 978-84-96931-00-8</ref>. Salientou pola acertada administración dos seus dominios e o senso da xustiza no exercicio da súa autoridade.

Arredor do ano [[890]] casou cun dos máis importantes condes galegos, [[Gutier Menendiz]]. A unión de ambas as familias supuxo a creación dun dos maiores patrimonios territoriais do [[Reino de Galicia]] altomedieval<ref>[[María del Carmen Pallares Méndez|Pallares Méndez, María del Carmen]], ''Ilduara, una aristócrata del siglo X''. Ed. do Castro, Sada, 2004. paxpáx. 87 e ss. ISBN 84-8485-140-0</ref>. Residiu sempre en terras galegas, ben no condado portucalense ben na Galicia nuclear onde son de destacar [[Portomarín]] e especialmente [[Vilanova dos Infantes, Vilanova dos Infantes, Celanova|Vilanova dos Infantes]] onde situou a casa-residencia principal da súa familia, alí fundou co seu fillo [[Rosendo de Celanova|Rosendo]] o [[mosteiro de San Salvador de Celanova]] (centro monástico de primeira orde na Galicia do século X), ao que Ilduara doou parte do seu patrimonio<ref>Andrade, J.M. ''O tombo de Celanova'', Santiago de Compostela,1995</ref>. No documento de doazón figuran como testemuñas o propio rei, bispos, abades e as mulleres e homes nobres máis importantes do momento.