Natureza morta: Diferenzas entre revisións

En México, comezando a partir dos [[1930|anos 1930]], [[Frida Kahlo]] e outros artistas crearon a súa propia marca de surrealismo, representando comidas nativas e motivos culturais nos seus bodegóns.<ref>Ebert-Schifferer, p. 387</ref> Tamén a partir desa década, o [[expresionismo abstracto]] reduciu fortemente o bodegón a crúas representacións de forma e cor, ata que na década dos cincuenta, a abstracción total dominou o mundo da arte. Con todo, o [[Pop Art]] dos sesenta e setenta revirtieron a tendencia e crearon unha nova forma de bodegón. MoitoMoita arte pop (como as ''latas de sopa Campbell'' de [[Andy Warhol]]) baséase no bodegón, pero o seu verdadeiro tema é máis a miúdo a imaxe modificada do produto comercial representado máis que o obxecto de bodegón físico. A obra de [[Roy Lichtenstein]], ''Bodegón cunha peceira de peixes de cores'' (1972) combina as cores puras de Matisse coa iconografía pop de Warhol. ''A mesa de comida'' de [[Wayne Thiebaud]] (1964) non representa unha sinxela comida de familia senón unha liña reunida de alimentos estadounidenses estándares.<ref>Ebert-Schifferer, pp. 382-3</ref> O movemento neodadaísta, incluíndo a [[Jasper Johns]], volveu á representación tridimensional de Duchamp de ajuar doméstico cotián para crear o seu propio tipo de bodegóns, como no ''Bronce pintado'' de Johns (1960) e ''Casa de tolos'' (1962).<ref>Ebert-Schifferer, p. 384-6</ref>

== LigazónsVéxase tamén ==