Xeografía da Grecia antiga: Diferenzas entre revisións

Se trazarmos unha liña imaxinaria, no senso dos paralelos, que unira a illa de [[Léucade]], no [[Mar Xónico]] e na outra extrema, a península de [[Magnesia]], no [[Mar Exeo]], esta sinalaría os límites entre a '''Grecia Setentrional''' e a Central. A primeira ten clima [[balcánico]] e [[río Danubio|danubiano]], de acusada [[clima continental|continentalidade]]. Alí se atopan as rexións menos helenizadas (con excepción da chaira da [[Tesalia]] e a illa de [[Corcira]]) que os gregos do sur consideraban semibárbaras. Son o [[ÉpiroEpiro]], a [[Iliria]] e a [[Reino de Macedonia|Macedonia]]. Na fronteira de Tesalia e [[Pieria]] álzase o [[monte Olimpo, Grecia|monte Olimpo]], con 2918 m., máxima altura da Grecia, en cuxo cumio tiñan os deuses a súa morada. Entre Tesalia e o Epiro atópase o macizo do [[Pindo]], marca a divisoria entre as bacías [[Mar Exeo|exea]] e xónica. Na fachada xónica domina o [[clima mediterráneo|clima mediterráneo húmido]].