Lotus 77: Diferenzas entre revisións

O Lotus 77 ofreceu un deseño monocasco máis delgado, máis lixeiro que os 72, pero igualmente propulsado polo [[Cosworth DFV]]. Presentaba unha aerodinámica mellorada e reposicionou os radiadores para axudar a un mellor enfriamento. Os freos dianteiros inicialmente estaban no interior, en liña cos seus predecesores, pero foron movidos cara a fóra nun deseño máis convencional a metade da tempada. A suspensión deseñouse ao redor dunha serie de brazos oscilantesbalancíns no canto da disposición xeralmente usada de wishbonesbrazos oscilantes. A idea detrás do novo sistema era fixar a suspensión para arriba para unha pista específica, tendo en conta a altura da marcha e a superficie da estrada, e o 77 foi alcumado "o Adxustacar" como resultado. Funcionou dun xeito, pero a inexperiencia cun coche tan infinitamente axustable significou que os axustes óptimos non foron alcanzados a miúdo. Os pilotos [[Mario Andretti]] e [[Gunnar Nilsson]] informaron que a dirección e a marcha eran vagas e insensibles e que o coche carecía de velocidade en liña recta. Andretti non lle gostaba o coche, proclamándoo un "can". Isto motivou a Lotus para acelerar a investigación e crear o [[Lotus 78]]. Andretti saltouse o [[Gran Premio de Mónaco de 1976|Gran Premio de Mónaco]] para competir nas [[500 Millas de Indianápolis]] de 1976.