O fantasma da ópera

A pantasma da ópera http://galego.lavozdegalicia.es/noticia/ocioycultura/2014/05/05/fantasma-opera/0003_201405G5P26996.htm?piano_t=1  (Le Fantôme de l'Opéra) ou O fantasma da ópera é unha novela gótica de Gastón Leroux, publicada en marzo de 1910 (tras aparecer serializada en Lle Gaulois de setembro de 1909 até xaneiro de 1910). Foi adaptada numerosas veces ao teatro e ao cinema.

A obra está inspirada en feitos reais e na novela Trilby de George du Maurier, e combina elementos de romance, terror, drama, misterio e traxedia. A historia trata dun ser misterioso que aterroriza a Ópera de París para atraer a atención dunha nova vocalista á que ama.

A Ópera de París.

Argumento

A novela está ambientada no París do século XIX, na Ópera Garnier, un edificio luxoso e monumental construído sobre un lago subterráneo entre 1857 e 1874. Os empregados afirman que a ópera está encantada por unha pantasma misteriosa que provoca moitos accidentes. A pantasma da ópera chantaxea aos dous xerentes da ópera para que lle paguen 20 000 francos ao mes e lle reserven unha cabina privada para os concertos, xa que el compón todas as óperas que se presentan aí ou fai arranxos musicais.

Mentres, a nova diva Christine Daaé (aparentemente inspirada na diva sueca Christina Nilsson) que cre estar guiada por un Anxo de Música supostamente enviado polo seu pai, chega a un éxito repentino no escenario en canto substitúe á até entón prima donna Carlotta, que tivo que ser substituída dúas veces porque caeu nunha estraña enfermidade.

Nesta versión da historia, Carlotta é substituída debido a que Erik, a pantasma, deixa caer un pano de gran tamaño sobre Carlotta e fai que abandone a presentación desa noite. Christine gaña o corazón do público, incluíndo o do seu amor de infancia, o vizconde Raoul de Chagny.

A pantasma sente celos da relación de Christine con Raoul, e convídaa a visitalo no seu mundo so o edificio. Ela acepta, e abaixo nas catacumbas descobre que o seu anxo é en realidade un xenio musical deforme que leva unha máscara para ocultar a súa face aberrante. Ela berra de terror ao contemplar o seu rostro verdadeiro, e a pantasma encérraa no seu fogar, aceptando ceibala só cando ela prometa que volverá visitalo pola súa propia vontade.

Christine está dividida entre o amor do novo e encantador vizconde Raoul, e a súa fascinación coa misteriosamente fermosa música da pantasma. Cando ela dáse de conta de que o seu anxo é o mesmo pantasma da ópera responsábel de accidentes e asasinatos, ela e Raoul deciden casar en segredo e escapar de París, fóra do alcance da pantasma.

A pantasma descobre o seu plan, e durante a interpretación de Christine como Marguerite na ópera Fausto de Charles Gounod, deixa a ópera ás escuras e secuéstraa en pleno escenario. Abaixo, no fogar da pantasma, ten lugar a última confrontación, entre a pantasma, Christine e Raoul. Alí Christine decidirá que facer; si salvar a Raoul dándolle un bico á pantasma da ópera ou non darlle o bico e que Raoul morra afogado.