Hiato (gramática): Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m Arranxos varios |
||
Liña 1:
Un '''hiato''' é a concorrencia de dúas [[Vogal|vogais]] sucesivas que pertencen a dúas [[
En galego pode haber hiato nos seguintes casos:
Liña 58:
=== Encontro de vogal feble e vogal forte ===
A combinación de vogal feble con forte ás veces dan lugar a un ditongo crecente e outras a un hiato. Nestes casos, ao non levaren as palabras acento gráfico, non existe signo ortográfico algún que indique se se trata dun ditongo ou dun hiato.
Hai palabras cunha pronuncia asentada: sempre ditongo (''a-po-ia-mos, cam-bia-mos, pa-io-lo'') ou sempre hiato (''a-fi-a-mos, li-a-mos''). Amais, hai unha tendencia na lingua a desfacer algúns ditongos crecentes, provocando unha vacilación entre falantes: uns pronuncian ditongo (''San-tia-go, sue-co, pa-trio-ta'') e outros hiatos (''San-ti-a-go, su-e-co, pa-tri-o-ta'').
Liña 64:
As combinacións vocálicas –''ua''–, –''ia''– presentan grandes problemas, xa que nunhas palabras forman ditongos crecente e noutras hiato.
* As palabras de uso común adoitan pronunciarse cun ditongo crecente: ''minguar, egua, insua, pascua, recua, aguia, ansia, cenoria, miseria, leria, lamia''
* Os adxectivos cultos rematados en –''ual'' adáptanse tanto con ditongo (''pascual, residua''l) coma con hiato (''anual, mensual, gradual, ritual'').
=== Encontro de vogais febles ===
| |||