Jean Calvin: Diferenzas entre revisións

A fama de Calvino, especialmente pola súa erudición e labor teolóxica, motivou a invitación feita polo reformador [[Gillaume Farel]] á cidade de Xenebra para que o axudase nano súaseu labor. Calvino e Farel pese a que comezan a seu traballo evanxelizador dentro e fóra da cidade con relativo éxito, acabarán por chocar nun punto decisivo coas autoridades xenebrinas ao intentar reforzar o [[dereito canónico]] da nova igrexa, en concreto a posibilidade de [[excomuñón|excomungar]] a aqueles fieis que non tiveran unha vida recta e ordenada. As autoridades viron nesta pretensión unha nova forma de autoridade moral represiva que non lles ofrecía ningunha diferenza coas prácticas católicas romanas. Calvino e Farel resistíronse ata que as autoridades os expulsaron no 1538.

A cidade de Xenebra ante os graves problemas relixiosos os que se enfrontaba volveu invitar a Calvino no 1541, quen a desgusto accedeu e de volta retomou ao súaseu labor evanxelizadoraevanxelizador con éxito. Tamén participou na política da cidade axudando na redacción da constitución e no goberno, aínda que sen ningún cargo (non obtivo a nacionalidade ata o 1559, cinco anos antes de morrer), axudou no establecemento dunha rede de escolas locais e unha academia en Xenebra da que [[Teodoro de Beza]] converterase no seu reitor (e en certo modo no seu continuador)

A principal obra que recolle o pensamento de Calvino, a [[Institución da Relixión Cristiá]], será considerada pola meirande parte dos protestantes como a obra máis completa e sistemática da fe evanxélica dos primeiros reformadores. Calvino manexa nano súaseu labor teolóxicateolóxico un gran dominio e coñecemento tanto da [[Biblia]] como da [[Patrística]] que son a súas principais fontes. O seu estilo literario é considerado como culto, elegante a vez que mordaz e sagaz, o que sen dúbida achegou unha grande axuda na [[apoloxética]] protestante.