Fronte Popular (España): Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Victortpr (conversa | contribucións)
Isili0n (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 1:
{{sen referencias|data=setembro de 2015}}
A '''Fronte Popular''' foi unha histórica [[coalición electoral]] creada en xaneiro de 1936 polos principais partidos de centro-esquerdacentroesquerda de [[España]]. O 16 de febreiro logran a vitoria nas últimas eleccións democráticas durante a [[Segunda República Española|Segunda República]], antes do golpe de estado que produciría a [[guerra civil]].
 
== A coalición de esquerda-nacionalista ==
Liña 63:
O fracaso electoral dos conservadores, como xa pasara coa esquerda tralo seu fracaso nas eleccións de 1933, deu resultado a un doloroso fracaso e aumentou a radicalidade do discurso. Uns 15.000 afiliados nas mocidades da CEDA únense á Falanxe. Agora o novo líder dos conservadores será [[José Calvo Sotelo]]. A espiral de violencia progresiva promovida tanto polos partidos esquerdistas como por Falanxe e o seu líder José Antonio, fan que este se vexa arbitrariamente privado de inmunidade parlamentaria e detido, e as oficinas de Falanxe clausuradas. Pero isto non frea a xa caótica situación. A violencia era agora o método para impor o discurso, tanto nas cidades como no rural.
 
En [[Estremadura]] o 25 de marzo uns 60.000 xornaleiros ocupan case 3.000 leiras, fartos do poder dos terratenentes e da fame. En [[Navarra]] os [[Carlismo|carlistas]], protagonistas de dúas guerras civís durante o século XIX en contra de gobernos liberais, rebélanse contra o goberno de centro-esquerdacentroesquerda pedindo un golpe de estado. Coas continuas advertencias e a ameaza dunha nova guerra civil, o goberno intenta illar ós xenerais máis dereitistas, cun rotundo fracaso.
 
O 1 de maio, [[Día internacional dos traballadores]], exáltanse nos xa tradicionais desfiles dos sindicatos de esquerda discursos inflamados sobre todo por parte do novo líder do [[PSOE]], alcumado o [[Lenin]] español: Largo Caballero. Durante unha das manifestacións, circulou o rumor que unhas monxas deran caramelos envelenados a varios nenos, e grupos de exaltados responderon coa queima dun convento, ante a impotencia do goberno republicano.